12 mei 2006 door Sanderijn van der Doef
Mijn zus belde mij met de mededeling dat ik mijn zoon niet meer naast kleine kinderen in de kerk moet laten zitten. Er is een meisje van 6 (geen familie) dat regelmatig naast ons komt zitten, en ze wil dan naast mijn zoon zitten. Het meisje geeft mij vaak een arm of een hand, en zit dan dicht naast mij. Ook geeft zij mijn zoon vaak een hand. Dat vindt mijn zoon wel ongemakkelijk, "maar ach", is zijn reactie.
Nu heeft mijn zus gezien dat mijn zoon met zijn hand aan de buik en de borsten van het meisje heeft gezeten en dat hij haar hand op zijn bovenbeen heeft gelegd. Ook heeft zij gezien dat dat meisje de hand van mijn zoon heeft weggeduwd. (Mijn zoon zit naast mijn man en ik naast dat meisje. Mijn zus zit daarachter.) Ik heb niets gezien terwijl ik ernaast zit. Wel dat hij mij aankijkt, van: "moet je mij zo zien zitten".
Ik heb mijn zoon hiermee geconfronteerd, en die is er KAPOT van dat zoiets van hem gezegd is. Enkele van zijn reacties:
Mijn zus zegt hierop dat als mijn zoon dit niet door heeft, dat er dan iets niet klopt met hem.
Mijn zoon is heel aanhankelijk. Ook pakken wij elkaar ook regelmatig vast. We slaan dan de armen om elkaar heen en geven elkaar een kus. Een gewone moeder/kind-verhouding dus.
Eerst ging hij het liefst met jongere kinderen om. Nu gaat dat beter omdat hij werkt. Hij heeft gemerkt dat oudere personen (16+) ook leuk kunnen zijn.
Verder heb ik een dochter waar nog nooit wat mee gebeurd is. Zij zoekt hem rustig in zijn bed op om hem nog een kus te geven. Een meisje dat vroeger veel bij ons kwam, heeft ook nooit wat gehad met hem.
Mijn zus heeft hem afgelopen zomer wel gewaarschuwd dat hij aan borsten en billen kwam van jonge nichtjes. Maar zijn reactie is dat hij niet eens pakkertje of tikkertje mag doen van mijn zus, en haar kinderen (zes stuks) wel, en dat zij altijd op hém let en niet op de anderen. Ook daar kan mijn zus boos op worden, dat hij zo reageert.
Wat moet ik hiermee aan? Moet ik mijn zoon geloven of toch mijn zus?
U zult begrijpen dat ik niet kan zeggen wie van de twee u moet geloven. Ik was er niet bij, en kan dus niet zeggen wat er precies is gebeurd. Maar misschien dat ik wel iets kan zeggen over de manier waarop je met dit soort situaties om zou kunnen gaan.
Het is in ieder geval goed dat u uw zoon meteen gevraagd heeft wat hij van de melding van uw zus vond. Maar veel wijzer bent u daar niet van geworden. Wat dan?
Om te beginnen kunt u uw zoon geruststellen dat hij niet bang hoeft te zijn om nog naar de kerk te gaan. Ik heb begrepen dat het meisje regelmatig naast jullie komt zitten als jullie in de kerk zijn. Stel dat ze dat een volgende keer opnieuw wil. Dan is dat op zich al een goed teken, want als er iets was gebeurd wat ze vervelend vindt, dan zou ze dat niet meer willen.
Stel dus dat ze opnieuw naast uw zoon wil gaan zitten, en stel dat uw zoon daar zelf geen bezwaar tegen heeft. Dan kan ze natuurlijk gewoon naast hem gaan zitten. (Ik zou me voor kunnen stellen dat uw zoon er helemaal geen zin meer in heeft; dan gebeurt het vanzelfsprekend niet). Vervolgens kunt u zelf een oogje in het zeil houden.
Zodra zij iets doet wat niet de bedoeling is (zoals: te dicht naast hem zitten, haar hand in de zijne leggen, haar hand op zijn been leggen, etc.) dan legt hij haar hand gewoon weer terug. Uw zoon weet inmiddels, na alle heibel die er over dit onderwerp geweest is, heel duidelijk dat er grenzen zijn waar hij zich aan moet houden. En dat zal hij echt wel doen.
Niemand zal ooit zeker weten wat er precies is gebeurd, maar dat is op zich ook niet het belangrijkste. Waar het om gaat, is of het meisje iets heeft ervaren wat zij niet wilde of wat zij niet prettig vond. Als u haar weer eens ziet, kunt u dat gewoon vragen.
Als het inderdaad zo is dat het meisje onprettige dingen heeft beleefd, dan is het belangrijk dat u daar met uw zoon over praat. Eventueel kunt u er dan ook professionele hulp bij zoeken (omdat de kans dat de andere beschuldigingen waar zijn, dan groter is).
Het kan ook zijn dat uw zoon zich van geen kwaad bewust is, maar dat hij het meisje wel heeft aangeraakt zonder te beseffen dat zoiets voor haar heel bedreigend of vervelend kan zijn. Bijvoorbeeld omdat ze niets durft te zeggen.
Zolang niet duidelijk is of de dingen die uw zus zegt, nu wel of niet waar zijn, kan het handig zijn om uw zoon uit te leggen dat hij in ieder geval moet proberen om alle schijn te vermijden. Dat betekent: niet ongevraagd naast jonge meisjes in de kerk gaan zitten, geen stoeispelletjes meer doen met jonge kinderen, enzovoorts.
Dit zijn op zich normale afspraken, die echt geen beschuldiging inhouden, maar meer als boodschap hebben dat het op zijn leeftijd misschien toch beter is om met leeftijdgenoten om te gaan (wat trouwens altijd geldt, ook voor jongere kinderen).
Tot slot nog even iets over uw zus, waarmee de verhouding inmiddels wat gespannen lijkt te zijn.
Mocht zij in de toekomst opnieuw met beschuldigingen komen, dan zou ik haar vragen of de kinderen waar het om gaat zelf hebben geklaagd, of dat zij degene is die het niet prettig vindt. In het laatste geval zou ik haar er toch op wijzen dat het uiteindelijk om de kinderen gaat, en hoe zij dit soort dingen zelf beleven. We hebben het hier niet over seksueel misbruik, maar over dingen die je als onaangenaam kunt ervaren, of niet.
