9 november 2007 door Sanderijn van der Doef
Onze zoon van 11 jaar wordt vreselijk boos als hij denkt dat mijn man en ik intiem zijn met elkaar. Er valt met hem niet over te praten. Hij roept dan dat hij ons haat en vies vindt. Zijn woede is vooral gericht op zijn vader. Zelfs ons zien zoenen maakt hem al ziedend. Hij krijgt dan een drift-aanval en doet er alles aan om ons uit de omhelzing te krijgen.
We begrijpen best dat hij zijn ouders liever niet als seksuele wezens ziet, maar zijn reactie is buitenproportioneel. Hoe moeten we hier nou mee omgaan?
Het gedrag van uw zoon lijkt een beetje op het jaloerse gedrag van jongetjes van 3, wat wel eens het Oedipus-complex wordt genoemd. Kortweg komt het erop neer dat jongens rond hun 3e jaar een periode kunnen hebben waarin ze extreem jaloers zijn op hun vader, als die ook maar enige aandacht aan hun moeder geeft. Op die leeftijd zijn ze heel erg bezig met de aandacht van hun moeder. Dat geeft ze bevestiging en een veilig gevoel. Dus iedereen die dan tussen hen en hun moeder in staat, geeft hen het gevoel dat hun moeder wordt afgepakt.
Uw zoon is geen 3 meer, maar 11. Toch kan de verklaring voor zijn jaloerse gedrag hetzelfde zijn, namelijk dat hij op dit moment veel behoefte heeft aan de aandacht van zijn moeder.
Waar zou die behoefte vandaan kunnen komen? Met 11 jaar staat hij aan het begin van zijn puberteit, met alle onzekere gevoelens van dien. Kinderen kunnen dan weer extra behoefte krijgen aan aandacht van hun moeder, oftewel zekerheid en veiligheid.
Een ander kenmerk van de puberteit is dat hij zelf seksuele gevoelens begint te krijgen. Die gevoelens kunnen hem verwarren, en misschien schaamt hij zich ervoor. Zodra hij zich dan realiseert dat de liefkozingen van zijn vader en moeder met seksualiteit te maken hebben, is dat voor hem beladen met schaamte. Hij wil het niet zien omdat het hem een rotgevoel geeft.
Zijn moeder is het voorbeeld van liefde en perfectie en dat gaat nu even niet samen met seks. En volgens hem is dat allemaal de schuld van zijn vader...
Belangrijk is natuurlijk dat u begrip heeft voor uw zoon en zijn gedrag. Hij kan er ook niets aan doen dat hij zo reageert. Dat betekent echter niet dat u de openlijke liefkozingen met uw man zou moeten staken. Het is voor een kind heel erg goed om te zien dat zijn ouders elkaar liefhebben en dat ook laten merken. Zo krijgt hij positieve voorbeelden hoe mensen lief voor elkaar kunnen zijn, iets wat ouders maar al te vaak vergeten in het bijzijn van hun kinderen.
Daarnaast is het aan te raden dat uw man in deze periode wat extra aandacht aan jullie zoon geeft, en dat hij zorgt voor voldoende 'vader-zoon-momenten'. Laat ze samen leuke dingen doen, waardoor jullie zoon zich meer kan identificeren met zijn vader. Dat is natuurlijk altijd fijn, maar zeker voor een beginnende puber.
Naarmate hij ouder en zelfstandiger wordt, zal de jaloezie steeds meer verminderen. Uiteindelijk komt het dus vanzelf goed. Het enige wat overblijft, is een warme herinnering aan twee ouders die gewoon in zijn bijzijn konden tonen dat ze van elkaar houden.
