29 februari 2008 door Antheny Verhoef
Na 2½ jaar gescheiden te zijn, merk ik (de vader) dat het niet goed gaat met mijn twee kinderen die bij de moeder wonen, een meisje van 7 en een jongen van 4.
Als ze bij mij zijn mogen ze niks over thuis vertellen en moeder legt ze allemaal dingen op waarover ze bij mij niet mogen praten. Toch vertellen ze wel dingen uit zichzelf, maar ik kan mijn ex daar niet op aanspreken want dan beschaam ik het vertrouwen van de kinderen en zal zij de kinderen hier weer op aanvallen.
Er worden totaal geen leuke dingen met ze ondernomen en ze zitten hele dagen bij opa en oma, wat ze helemaal niet altijd leuk vinden. Er mag nooit een vriendje of vriendinnetje komen spelen. Er wordt gemiddeld twee keer per week patat gegeten en af en toe helemaal geen warm eten. Moeder zit hele dagen achter de PC te chatten en spelletjes te spelen. Er wordt totaal geen positieve aandacht gegeven, eerder negatief.
Mijn zoon heeft al bij een kinderpsycholoog gelopen en daar bleek dat moeder de zaak niet aankan. Hij gaat van de stress niet meer naar het toilet, wat verstoppingen tot gevolg heeft.
Ze moeten altijd erg vroeg op bed. Door de week om 18.30 en in de weekends om 19 uur. Er wordt erg veel geschreeuwd in nabijheid van de kinderen, en alles wordt gezegd in de buurt van de kinderen. (De bekende kleine potjes met grote oren).
De kinderen geven allebei regelmatig aan dat ze wel bij papa en zijn vriendin willen gaan wonen. Wat kan ik doen wat het beste is voor mijn kinderen?
Ik kan me heel goed voorstellen dat u zich zorgen maakt over de opvoeding van de kinderen als ze bij hun moeder zijn. Maar helaas kunt u daar met haar niet over praten. Dat is lastig, aangezien daar toch de oplossing van het probleem gezocht moet worden. Ik zal dat straks verder toelichten.
Ook vertelde u dat de psycholoog waarbij uw zoon in behandeling is geweest, geconstateerd heeft dat moeder de zaak niet aankan. Heeft hij ook een advies gegeven om daar wat aan te doen? Eventueel zou u daarover nog eens contact met hem kunnen opnemen.
Ik begrijp dat er geen open en eerlijk contact mogelijk is tussen u en uw ex. Er is geen onderling vertrouwen. Dat heeft minstens twee onwenselijke gevolgen. Ten eerste kunnen jullie daardoor niet met elkaar praten over de situatie van de kinderen. En ten tweede kunnen de kinderen niet vrijuit spreken.
Zo'n situatie levert spanning en stress op voor jullie allemaal. In het bijzonder voor uw zoon, die hierdoor obstipatie heeft ontwikkeld. Maar ook voor uzelf natuurlijk, anders zou u het probleem niet aan ons hebben voorgelegd.
Zolang er geen onderling vertrouwen is tussen u en uw ex kunt u de problemen met haar en de kinderen moeilijk oplossen. Daarom zult u eerst moeten onderzoeken hoe u het onderlinge vertrouwen alsnog kunt verbeteren.
Een verhuizing van de kinderen naar u en uw vriendin lijkt me vooralsnog niet aan de orde, ook al zeggen ze dat ze dat zelf graag zouden willen. Uit zichzelf zal de moeder daar waarschijnlijk niet zomaar in toestemmen (zéker niet als het contact op dit moment zo slecht is) en een verandering van de huidige afspraken via de rechter zal pas slagen als er echt sprake is van ernstige verwaarlozing, wat me nu nog niet het geval lijkt.
De eerste stap die ik zou adviseren, is om contact op te nemen met uw huisarts en te vertellen wat u dwars zit. Met hem of haar kunt u overleggen en onderzoeken welke hulp er nodig is.
Daarnaast zult u toch met uw ex in gesprek moeten gaan. De bedoeling is dan om te komen tot onderling vertrouwen en een open communicatie, zodat er gewoon gepraat kan worden over ieders zorgen.
Om dit te bereiken, moeten jullie allebei bereid zijn om hier gezamenlijk aan te werken. Ik neem aan dat u dat zelf wel wilt, maar het zou kunnen dat uw ex hierover aarzelt (of het botweg afwijst). In dat geval kunt u aan een goede vriendin van haar vragen of zij haar zou willen aansporen.
Voor de gesprekken zelf kan het nuttig zijn om een (neutrale) derde in te schakelen. Dat kan een bekende van jullie zijn, maar ook een professionele mediator. Om uw goede wil te tonen kunt u aan uw ex vragen wie zij zelf als tussenpersoon erbij zou willen hebben.
Ik wens u veel sterkte en succes!
