3 oktober 2003 door Lya Mac Donald
Onze dochter (1 ½ jaar) gaat nu al een jaar lang vier dagen per week naar een onthaalmoeder. Al van in het begin waren er goede en slechte periodes. In het begin huilde ze veel, maar de onthaalmoeder heeft met veel geduld haar vertrouwen gewonnen. Toch gebeurt het nog regelmatig dat mijn dochter periodes heeft dat ze erg veel huilt in de opvang.
Ze gedraagt zich eigenlijk erg asociaal: liefst van al zit ze helemaal alleen ergens te spelen. Sinds enkele weken is het weer veel erger geworden. Ze verdraagt niet dat de andere kinderen in haar buurt komen en begint dan te krijsen.
Als de andere kinderen in bed liggen, begint zij vrolijk te spelen. Is dit normaal gedrag?
De sociaal assistent van de opvang begint steeds meer negatieve opmerkingen te maken op haar 'asociale gedrag' en ik zou niet weten wat ik eraan kan doen.
Ik had gehoopt dat het op den duur wel beter zou worden, maar telkens na een goede en 'sociale' periode, gaat het weer gedurende een aantal weken slechter.
Onze dochter voelt zich veel beter bij volwassenen dan bij kinderen. We hebben zelf geen andere kinderen. Een andere oplossing dan haar naar de opvang te brengen hebben we niet. Een andere opvang zoeken voor haar lijkt mij geen oplossing: ze zou dan weer helemaal opnieuw moeten wennen en de onthaalmoeder zelf vertrouwt ze wel.
Voor de rest ontwikkelt onze dochter zich erg vlot. Moet ik mij zorgen maken? Dit duurt wel erg lang....
Alle dingen die u vertelt zijn volkomen normaal, althans niet zorgwekkend of alarmerend. Ik zal ze hieronder puntsgewijs even voor u langslopen.
1. U vertelt dat uw dochter vanaf het begin met goede en slechte periodes naar de opvang gaat. Dat is normaal. Kinderen kunnen inderdaad goede en slechte periodes hebben (net als volwassenen trouwens).
2. U vertelt dat uw dochter het liefst alleen speelt. Ook daar is niets mis mee. Teruggetrokken gedrag van kinderen hoeft helemaal niet slecht te zijn. Als kinderen zich uit vrije wil terugtrekken, dan vinden ze dat gewoon het prettigst, en als ze iets doen wat ze prettig vinden dan voelen ze zich goed. Je hoeft dus niet bang te zijn dat ze dan ergens last van hebben.
3. U vertelt dat uw dochter vrolijk begint te spelen als de andere kinderen in bed liggen. Sommige kinderen kunnen of willen inderdaad niet deelnemen aan de sociale interactie met andere kinderen. Dat is normaal, vooral op deze leeftijd.
Bedenk dat kinderen van anderhalf op een heel andere manier spelen dan oudere kinderen. Een groot deel van hun tijd spelen ze nog náást andere kinderen in plaats van mét andere kinderen.
Een van de weinige situaties waarin kleine kinderen iets samen (of beter: schijnbaar samen) kunnen doen, is wanneer ze met zijn allen aan eenzelfde opdracht knutselen. Maar dan nóg werken ze natuurlijk niet echt samen, in de zin dat ze elkaar zouden helpen of aanmoedigen. Aan dat type sociaal gedrag zijn ze nog lang niet toe.
Samen knutselen is eigenlijk meer een voorbereiding op het echte samenspel dat nog moet komen.
Mocht u zelf nog iets willen bijdragen aan het sociale ontwikkelingsproces, dan kunt u proberen om via andere ouders meer contact met leeftijdsgenootjes te krijgen.
