12 oktober 2007 door Antheny Verhoef
Ik ben een gescheiden moeder met drie kinderen: van 13, 17 en 20. Na de scheiding bleven de jongste en de oudste bij mij.
Nadat ik haar op een leugentje had betrapt, pakte vorig jaar de jongste haar spullen en is ze bij pa gaan wonen. Pa vond het niet nodig om dit met mij te overleggen, dus legde ik me erbij neer.
Een paar weken geleden wilde ze weer bij mij komen wonen. We hebben daarover gesproken bij mijn ex thuis, en voor mijn gevoel wilde ze alleen maar naar mij terug omdat ze ruzie had met haar vader.
Ik vind dat ze niet zomaar kan bepalen waar ze woont, en alsmaar heen en weer kan verhuizen als ze ruzie heeft. Daarom heb ik haar gezegd dat ze altijd kan komen eten, etc. maar dat ze nu eenmaal daar woont.
Deze week hoorde ik (per e-mail) dat ze zichzelf nu bekrast met een schaar, en dat ze zelfmoord dreigt te plegen. Ook de school ziet problemen, maar dat zagen ze vorig jaar ook al. Alleen vond vaders het toen niet nodig om hieraan mee te werken.
Nu hoor ik dus van haar dat ze bij mij wil wonen, en school vindt dat ook beter (volgens haar). Ik zie het als een vorm van aandacht vragen, omdat ze erg vaak alleen is. Sinds ze bij haar vader woont, steelt ze ook.
Ik sta dus vreselijk in dubio of ik nou moet toegeven of niet. Ik denk namelijk dat ze negatieve aandacht vraagt. Daarnaast twijfel ik omdat ze bij mij ook heeft gestolen. Ik wil haar met liefde in huis nemen, maar ik ben bang dat als er weer een aanvaring is, dat ze dan zo weer opstapt. Daar komt nog bij dat ik de opvoedingspuinhoop van het jaar bij mijn ex moet gaan opruimen, waar ik weinig voor voel.
Mijn vraag is dus: als ik haar weer hier laat wonen, hoe ga ik dat dan aanpakken?
U twijfelt nog, maar in principe wilt u uw dochter toch wel een kans geven om weer terug te komen. Heel goed van u! Maar hoe pak je dat nu aan?
Als er geen duidelijke afspraken zijn gemaakt over een omgangsregeling, gebeurt het vaak dat kinderen op een gegeven moment zelf gaan bepalen waar ze willen wonen. Meepraten over de inrichting van hun eigen leven is niet verkeerd natuurlijk, maar je moet dan wel voorkomen dat ze de regie nemen en hun ouders voor het blok zetten. Zo'n situatie is niet wenselijk omdat het een hoop onrust geeft.
Nu uw dochter misschien bij u terugkomt, zult u een aantal dingen op een rijtje moeten zetten en daar duidelijkheid over moeten verschaffen. Daarnaast zult u samen met uw ex-partner een aantal regelingen rondom jullie dochter moeten treffen.
Ik raad u in ieder geval aan om goede afspraken te maken met uw ex, over alles wat te maken heeft met jullie dochter. Het zal dan in ieder geval moeten gaan over haar verblijfplaats, de bezoekregeling, en andere omgangsvormen die op dit moment belangrijk zijn.
Belangrijk is om te voorkomen dat u en uw ex-partner uit elkaar gespeeld worden. Dat doe je door samen goede afspraken te maken.
Afspraken geven duidelijkheid en structuur, en het maakt duidelijk welke ouder waarvoor verantwoordelijk is. Juist nu het moeizaam gaat met jullie kind, is het belangrijk om terug te kunnen vallen op afspraken.
Het huidige gedrag van uw dochter dwingt u ertoe om helder te maken onder welke voorwaarden zij weer welkom bij u is. Ze moet weten waar ze bij u in huis aan toe is, anders neemt ze u niet serieus en bepaalt zij de agenda. Wat niet de bedoeling is.
Mijn advies: beter een beperkt aantal duidelijke afspraken dan veel regels die niet worden nagekomen. Weiger een politieagent te moeten zijn in uw eigen huis!
U zult dus niet alleen goede afspraken moeten maken met uw ex, maar ook met uw dochter. Het uitgangspunt daarbij is dat u voor uzelf moet bepalen hoe u wilt samenleven met uw kinderen en in het bijzonder met uw dochter. Maak afspraken hierover, en leg haar duidelijk uit wat u belangrijk vindt en wat u van haar verwacht. Blijf consequent in uw benadering en blijf uw boodschap herhalen, ook als zij over grenzen gaat.
Naast al die harde afspraken is het natuurlijk ook belangrijk dat u goed gaat samenwerken met uw dochter. Vraag haar daarom wat zij nodig heeft om op een positieve manier deel te kunnen nemen aan uw gezin. Bekijk samen met haar wat haalbaar en toepasbaar is, en stem dan in met haar voorstellen. Zo maakt u haar mede-verantwoordelijk voor de hele operatie.
Zorg er dus voor dat zij zich zélf verantwoordelijk gaat voelen voor het slagen van haar terugkomst. En geef haar complimenten als het lukt!
Omdat het allemaal zo moeizaam gaat op dit moment, kunt u waarschijnlijk wel wat hulp gebruiken. Zowel voor uw dochter als voor uzelf. Schroom dus niet om op zoek te gaan naar begeleiding.
U kunt hiervoor terecht bij Bureau Jeugdzorg, of de vrij gevestigde hulpverlening, of het maatschappelijk werk van uw gemeente. Overleg dit ook even met uw huisarts. Die weet wat er te koop is.
Ik wens u sterkte en succes!
