3 september 2004 door Sanderijn van der Doef
Mijn dochter van 5 is stapel op haar buurjongen van 13. En hij vindt haar ook leuk. Ze spelen graag samen en tot een paar maanden terug ging dat ook erg goed. Totdat ik mijn dochter tegen hem hoorde zeggen "Ik weet niet meer hoe een grote piemel eruit ziet, laat nog eens zien". Nu is ze geobsedeerd door piemels, dus ik raakte niet meteen in paniek maar dit leek me niet de bedoeling. Ik heb wat gevist en na goed overleg met zijn moeder (gelukkig konden we er een open gesprek over voeren) heb ik het tweetal gezegd dat ze wel samen mogen spelen maar niet moeten zoenen en knuffelen omdat je dat – later – met kinderen van je eigen leeftijd doet.
Het ging een tijdje goed. Mijn dochter zei me wanneer ik het terloops ter sprake bracht, dat ze dat écht niet meer deden en ik denk ook dat dat klopt.
Een paar weken terug is er echter een heel duidelijke grens overschreden. Ze was er vol van, het was een geheim en ik mocht niks tegen papa zeggen.
Ze vertelde me dat ze verliefd is op haar buurjongen en dat ze in het huisje onder haar bed hadden gespeeld (ik geef het meteen toe, we hadden beter moeten opletten) en de jongen "deed alsof hij sliep en ik deed zijn t-shirt omhoog en zijn broek omlaag en zijn onderbroek ook en dan ging ik hem zo overal aaien en aan zijn piemel zuigen en dan zo nog meer aaien en dan zei hij dat ie droomde en dan zij hij 'Oh, ik vrij met een meisje'. Maar als we iets hoorden dan was het heel veilig want dan deed-ie gauw weer zijn kleren aan."
Tja. Dat kan natuurlijk echt niet, het leeftijdsverschil is te groot en dat maakt dit soort spelletjes ongelijkwaardig. Ik ben meteen gaan praten met de buurjongen en zijn moeder, en ik heb duidelijk gemaakt dat ik vind dat hij de grenzen in acht moet nemen (wat wel een probleem is voor een gediagnostiseerd ADHD-kind, dat al sinds zijn 6e ritalin slikt).
Ik zei dat ik best begrijp dat er veel door zijn lijf gaat als er een 5-jarige knuffelkont (want dat is ze) bij hem op schoot kruipt, maar dat dit echt niet kan en dat híj dat kan begrijpen en een kleuter moet helpen en leren wat hoort en wat niet. Ook zei ik dat ik het fijn vind als ze het samen goed kunnen vinden, en dat samen voetballen, kwartetten of schommelen prima is, maar vrijen niet. Ze mogen onder geen beding meer met zijn tweeën alleen op hun kamers spelen.
Maar nu. Mijn dochter is helemaal verdrietig en snapt niet waarom ze als 5-jarige niet verliefd kan zijn op iemand van 13 (en als ik dan 10 ben? Of als ik 20 ben?). En hoezeer we haar ook duidelijk proberen te maken dat je verliefd wordt op iemand van je eigen leeftijd, of 1 of 2 jaar ouder, zij is verliefd op de buurjongen. Ze wil met hem spelen, met hem knuffelen en met hem zoenen.
Ze snapt nu dat wij dat niet goed vinden, maar begrijpen doet ze het niet. Ik heb "Ik vind je lief" gekocht maar ze was duidelijk teleurgesteld, want het ging niet over haar. ["Ik vind jou lief" is een voorlichtingsboekje van Sanderijn van der Doef, voor kinderen van 3 tot 7 jaar - red.]
Ze worstelt echt met de materie. En ik wil haar niet onnodig bang maken. Het lijkt er immers op dat we hebben kunnen ingrijpen voordat er dingen tegen haar zin gebeurden. Maar we willen ook voorkomen dat het ontspoort en daarom trekken we de boel nu uit elkaar, proberen we ze af te leiden en wat meer met anderen te laten spelen. Dat kun je toch bijna niet uitleggen?
Uw dochter is geconfronteerd met een regel waar ze niets van begrijpt, maar die wij als ouders en volwassenen hebben ingesteld ten behoeve van haar gezondheid. Omdat wij, als volwassenen, vooruit kunnen zien en de gevolgen van bepaald gedrag kunnen overzien. Het is onze taak om kinderen, die die gevolgen nog niet kunnen overzien, daarvoor te behoeden. En dan moet je soms dingen verbieden waar een kind niets van begrijpt.
Het komt wel vaker voor dat jonge meisjes verliefd worden op puberjongens. Een 13-jarige jongen (dat is: een groot kind, maar nog net niet té groot) is voor een 5-jarig meisje soms het toppunt van stoer en spannend en interessant. Op 5-jarige leeftijd ervaart zij waarschijnlijk ook voor het eerst heftige verliefde gevoelens.
Prima, verder niets aan de hand. Maar een meisje van 5 merkt soms ook al iets van seksuele gevoelens, die samen kunnen gaan met die verliefde gevoelens. Ook dat is allemaal normaal voor een 5-jarige. Maar nu zal ze moeten leren dat je niet zomaar altijd iets met je verliefde en/of seksuele gevoelens kunt dóen. Dat kan soms (niet altijd) vervelende gevolgen hebben.
Omdat een kind van 5 die gevolgen niet kan overzien, moet een ouder hier ingrijpen. En dat heeft u in mijn ogen op een prima manier gedaan. Begrijpelijk dat het voor haar moeilijk te snappen is, maar u heeft het goed uitgelegd en ze zal er zich bij neer moeten leggen.
Belangrijker is dat de jongen het ook begrijpt en het er mee eens is. In dat geval zal hij namelijk ook snappen dat het nu beter is om te zorgen dat hij en uw dochter niet meer met zijn tweeën afgezonderd kunnen spelen. Hij kan zoiets beter snappen dan een 5-jarige.
Dat betekent dat samen spelen best mag, maar geen spelletjes meer op haar kamer, of ergens anders waarvan hij weet dat het makkelijk tot seksuele spelletjes kan komen.
Hij, als oudste, is degene die de grens moet trekken. Leg hem uit dat als hij dat niet kan, of wil, of doet, u als moeder genoodzaakt bent om hem helemaal niet meer met uw dochtertje te laten spelen.
Het is een goed idee om ze langzaam maar zeker steeds vaker met kinderen van hun eigen leeftijd laten spelen. De jongen kan dan nog best af en toe komen om bijvoorbeeld samen video te kijken. Maar een jongen van 13 hoort ook meer belangstelling te hebben voor kinderen van zijn eigen leeftijd.
Als hij uit zichzelf contact blijft zoeken met uw dochter, is het zaak hem duidelijk uit te leggen dat het beter is als ze beiden vriendjes en vriendinnetjes van hun eigen leeftijd zoeken. Het is voor een onzekere 13-jarige misschien veiliger en vertrouwder om een vriendschap te hebben met een klein kind, maar voor zijn eigen ontwikkeling is het beter om zich te richten op leeftijdsgenoten.
