11 mei 2007 door Sanderijn van der Doef
Ik heb een dochter van 10 jaar (groep 7). Sinds begin van dit schooljaar heeft ze verkering met een jongen van 11 jaar uit haar klas. Van haar heb ik nog nooit gehoord dat ze verkering heeft, ze praat er thuis niet over. Ik hoorde het van klasgenootjes die bij ons thuis komen. Als ik over hem begin, ook al is het maar "hoe is het met hem?", zegt ze niets meer, en loopt ze boos weg. Zodra haar zusje erover begint, slaat ze haar.
Zodra het mooi weer is, gaat ze buiten in een speeltuintje met hem zitten. Vaak zitten er dan nog twee jongens van 10 en 11 jaar bij. Hij zit dan uren op haar schoot (hij is een kop kleiner dan zij) en friemelt dan aan haar haar.
Vanmiddag zag ik bij toeval dat ze een nieuwe hanger aan haar ketting had: een hartje. Op mijn vraag hoe ze daaraan kwam, draaide ze zich met een rood hoofd om en mompelde ze dat ze die van haar zakgeld had gekocht. Ik zag aan haar gezicht dat ze loog.
Van andere ouders hoor ik ook steeds dat ze veel aan elkaar zitten. Dit kan allemaal onschuldig zijn, maar nu zal ik iets uitleggen over deze jongen.
Hij komt uit een gebroken gezin, gaat om het weekend naar zijn vader, die dan regelmatig bezopen op de bank ligt. Via andere kanalen hoor ik ook dat deze man vaak in de kroeg zit, veel vrouwen versiert en aan zijn zoon vertelt hoe je meisjes moet versieren. Deze jongen vertelt ook de hele klas welke meiden hij al heeft "veroverd". Zijn vader heeft hem een playboy-kalender gegeven. Deze kalender hangt op zijn kamer. Mijn andere dochter heeft dit gezien. Tegen haar heeft hij gezegd dat hij haar zus ook wel zo bloot zou willen zien.
Zijn moeder heeft een nieuwe relatie, waar ze samen een kind mee heeft gekregen. Sinds de geboorte van dat kindje bemoeit moeder zich veel minder met hem en laat ze hem en zijn zusje zelf naar school fietsen. Ze waren toen 6 en 8 jaar. Ook al liep ze 2 minuten voor ze uit school kwamen langs het schoolplein, ze wacht niet op hen.
Zelfs de juf op school begint zich zorgen te maken. Zij geeft ook aan dat deze jongen wel erg "wijs" is voor zijn leeftijd, en een vervelend karakter heeft. (Dat mag ze natuurlijk niet zeggen, maar het geeft aan dat ook zij bezorgd is).
Eerdere pogingen om met mijn dochter te praten hierover zijn op niets uitgelopen. Ze kan of wil niet aangeven waarom ze thuis niet over hem wil praten. Ik praat tegen haar altijd positief en enthousiast over deze jongen en heb al gevraagd of ze hem een keer mee naar huis wil nemen.
Ik ben ten einde raad! Ik krijg al visioenen van loverboys. Kunnen jullie mij hierover adviezen geven?
Ik kan me heel goed voorstellen dat je het als moeder een beetje benauwd begint te krijgen als je dochter voor het eerst verkering krijgt. Dit is voor haar de eerste stap op weg naar een periode waarin ze gaat experimenteren met jongens, relaties en (op een gegeven moment) met seks.
Dan hoop je als moeder dat al deze ervaringen voor haar positief zullen verlopen en dat ze er gelukkiger van wordt. Omdat je dat graag wilt, zou je als moeder het liefst hierover met je dochter willen praten om haar dan veel – goed bedoelde – adviezen te kunnen geven.
Maar helaas, niet elke dochter accepteert dat soort adviezen, en niet elke dochter heeft behoefte aan dit soort gesprekken met haar moeder. Daar kunnen allerlei redenen voor zijn, die overigens niets te maken hoeven hebben met de relatie tussen moeder en dochter. Belangrijk is wel dat uw dochter het gevoel moet hebben dat ze bij u terecht kan als zij hulp of steun nodig heeft.
Hoe kunt u dat laten merken? Bijvoorbeeld door naast de dagelijkse zorg en aandacht voor uw kinderen zo nu en dan eens apart dingen met haar te doen. Zo kunt u een speciale band met haar opbouwen, waardoor ze merkt dat er ook iets vertrouwds en speciaals tussen u beiden bestaat. Dat is een belangrijke voorwaarde voor een kind om iemand in vertrouwen te kunnen nemen.
Tijdens het tweede of derde uitstapje (liever niet meteen het eerste) dat u samen met haar onderneemt, zou u haar relatie met haar vriendje kunnen aanstippen. Niet als een beladen onderwerp, maar luchtig, langs uw neus weg als het ware.
Leg ook niet te veel nadruk op het onderwerp dat u aankaart, en wees vooral niet veroordelend in uw toon of commentaar. Doet u dat wel, dan haakt ze af en bent u nog verder van huis.
Zo kan er misschien een gesprek op gang komen waarin u haar kunt laten weten dat zo'n verkering leuk is voor haar, maar dat het ook heel belangrijk is dat ze niets tegen haar wil doet waar ze nog niet aan toe is.
Uw angst of ongerustheid over deze jongen is iets waar u het misschien niet openlijk met haar over heeft op dit moment (u vertelde zelfs dat u positief over hem spreekt) maar nonverbaal zal het voor uw dochter waarschijnlijk toch heel duidelijk zijn. Dat kan een belangrijke reden voor haar zijn waarom ze er niet met u over te spreken ("mijn moeder vindt hem toch niet goed").
Of uw zorgen terecht zijn weet ik niet, maar zodra u hem daadwerkelijk ergens op kunt betrappen (bijvoorbeeld als hij dingen zegt of doet waarvan u vindt dat dat niet kan op deze leeftijd), dan kunt u daar direct iets tegen hemzelf over zeggen. Tot nu toe gaat het echter vooral over dingen die u van anderen heeft gehoord. Dat kan zeker een reden zijn voor ongerustheid, maar u kunt er verder niet veel aan doen.
Daarnaast is het goed om u in te leven in uw dochter, en te begrijpen wat er in haar hoofd omgaat. Volgens mij is dat het volgende. Ze is verliefd op een jongen die zich blijkbaar stoer en ouwelijk gedraagt, iets wat heel spannend is voor meiden van deze leeftijd. Ook de wat afwijkende gezinswaarden waar hij mee opgroeit, kunnen juist heel aantrekkelijk zijn voor een meisje.
Bovendien krijgt ze door de verkering met deze jongen ook zelf een bepaalde status. Ze kan aan anderen laten zien hoe ver ze al is. Tegelijkertijd beseft ze ook donders goed dat dit type jongen niet bepaald de ideale schoonzoon is, wat goed verklaart waarom ze haar mond houdt over hem.
Verder is het belangrijk voor u om te weten dat het gedrag dat uw dochter op dit moment vertoont, precies past bij haar leeftijd. Het is beslist niet iets om je zorgen over te maken. Probeer die visioenen over loverboys dus alsjeblíeft te negeren.
Het enige wat echt belangrijk is, is dat ze goed moet weten wat ze zelf wel en niet wil. Als dat zo is, zal ze haar eigen grenzen prima kunnen aangeven, op het moment dat het vriendje verder wil gaan dan zij.
Zodra u signalen opvangt dat ze wél verder gaat dan ze eigenlijk zou willen (bijvoorbeeld als ze echt begint te liegen, of als u niet meer weet waar ze uithangt) dán is het tijd om de touwtjes strak in handen te gaan houden. Dat betekent: afspraken met haar maken over waar ze wel en niet naartoe mag, wanneer, onder welke voorwaarden, etc.
Maar eerlijk gezegd denk ik dat deze verkering voor haar slechts een oefenperiode is, en dat de verkering zal worden verbroken zodra het volgens een van de twee niet meer naar wens gaat. Dat is misschien wel eerder dan u denkt.
