28 maart 2008 door Sanderijn van der Doef
Ik voel me verdrietig omdat mijn dochter van net 15 jaar door haar vriendje bij hem thuis op zijn slaapkamer is ontmaagd. Ze wil er niet over praten, terwijl ik bezig was om haar erop voor te bereiden om haar een romantische en plezierige eerste ervaring te laten opdoen.
Omdat ze al "10 maanden iets met hem heeft", zoals ze het zelf verwoordt, was ze eraan toe, zegt ze. "Opeens wilde ik het", zegt ze.
Ik ben heel erg teleurgesteld dat ze het toch voor haar 16e heeft gedaan en nog wel stiekem. Ik ben erachter gekomen door te bluffen dat de moeder van haar vriend, met wie ik had besproken dat ik het niet wilde, mij erover had gebeld. Kennelijk heb ik het goed aangevoeld en ze gaf direct toe het 1 keer gedaan te hebben. Maar van de 12 condooms die ik had klaargelegd, zijn er 6 weg. Ze wil zelfs niet praten over het wel of niet gebruik ervan.
Afgelopen zondag was ik echt stomverbaasd en om eerlijk te zijn heb ik haar misprijzend aangekeken (maar niet afgewezen). Ik heb gezegd dat ik hoop dat ze het als een positieve ervaring heeft beleefd en dat beaamde ze.
Kunt u mij zeggen welke koers ik nu het beste kan varen, want ze wil iedere keer naar die jongen. Het voelt voor mij niet goed. Ik vind haar veel te jong.
Helaas werkt de moeder van die jongen niet mee. Ze heeft een andere denkwijze over opvoeden. Bovendien is het voor jongens anders dan voor meisjes. Ze mocht eerst één keer per week naar hem toe, maar nu niet meer. Mijn dochter zegt dat ik daar niets mee bereik en dat ze toch wel naar hem toe gaat. Steevast haal ik haar bij die jongen vandaan, maar helaas te laat.
U had zich voorgesteld om uw dochter voor te bereiden op haar 'eerste keer', in de hoop dat ze daarmee een romantische en plezierige ervaring zou opdoen. Ook hoopte u dat ze zou wachten tot na haar 16e verjaardag, en dat ze haar ervaring met u zou delen.
Maar daar is allemaal niets van terecht gekomen. Ze heeft het al voor haar 16e gedaan en ook nog eens buiten u om. Ze wil er verder niets over kwijt, behalve dat het een positieve ervaring was.
Ik begrijp dat u teleurgesteld bent, maar uw dochter heeft wel gehandeld als een volkomen normale 15-jarige.
Uit onderzoek blijkt dat op dit moment ongeveer 30% van de meisjes voor hun 16e jaar ervaring heeft met geslachtsgemeenschap. Naarmate de verkering langer duurt, is de kans op deze leeftijd groter dat ze al eerder met seks beginnen. Uw dochter had immers al 10 maanden verkering, waarin ze echt niet stil hebben gezeten!
U had liever gehad dat ze deze ervaring met u had gedeeld, en u bent teleurgesteld dat ze het stiekem heeft gedaan. Maar de meeste jongeren zullen deze ervaring liever niet met hun ouders (of moeder) delen. Dat is even slikken natuurlijk, maar het hoort nu eenmaal bij het losmakingsproces van jongeren.
Voor de meeste ouders is het überhaupt moeilijk te accepteren als ze merken dat hun puber een eigen seksueel leven gaat ontwikkelen, en de meeste moeders vinden hun kind eigenlijk nog te jong daarvoor. Wat dat betreft bent u dus beslist niet de enige die hier moeite mee heeft. Voor uw verhouding met uw dochter is het echter toch het beste als u probeert de situatie te accepteren zoals die is. Maar hoe doe je dat?
Misschien helpt het als u probeert om alles van de positieve kant te bekijken:
Wat goed trouwens, dat u condooms heeft klaargelegd! Dat zouden meer ouders van pubers moeten doen. Bovendien bent u ook nog eens bereid om met uw dochter te praten over die eerste keer. Er zijn genoeg moeders die dat niet durven of niet gedaan hebben.
Het enige wat ik zou willen aanraden, is om het aantal condooms vanaf nu niet meer te controleren. Doet u dat wel, dan geeft u uw dochter een dubbele (en niet zo prettige) boodschap. Namelijk: "Je mag vrijen maar ik controleer het wel..."
Al met al is het nu allemaal wat anders gelopen dan u het zich had voorgesteld en daarom reageerde u – jammer genoeg – niet zo positief op haar. Maar wat nu? U vroeg welke koers u nu zou kunnen varen.
Verbieden zal weinig helpen, zoals u al heeft gemerkt. Uw dochter zei dat ze haar vriendje toch wel zal zien, en dat zal inderdaad gebeuren. Maar wat dan?
Het beste is om de stap van uw dochter gewoon te accepteren. Bekijk het van de positieve kant en probeer daarom ook wat positiever te reageren op haar.
U kunt haar niet meer tegenhouden. Besef dat uw negatieve reactie voortkomt uit uw teleurstelling dat ze u erbuiten heeft gelaten.
Om te voorkomen dat u en uw dochter van elkaar gaan vervreemden, kunt u haar het beste zeggen dat het u spijt dat u zo misprijzend gereageerd heeft. U kunt daar eerlijk aan toevoegen dat het kwam doordat het eerder is gebeurd dan u verwachtte, en dat u het jammer vond dat ze u in eerste instantie niets had verteld.
Tegelijkertijd kunt u zeggen dat u begrijpt dat er niets anders op zit dan het te accepteren. En dat u hoopt dat het vrijen een positieve ervaring blijft. Zeg erbij dat als ze vragen heeft, ze die aan u kan stellen, zodat u kunt proberen haar te helpen.
Tenslotte moet u haar complimenteren met het feit dat ze condooms gebruikt, En zeg erbij dat u ervan uitgaat dat ze die blijft gebruiken.
Op deze manier zou het best kunnen gebeuren dat u met haar alsnog nog een heel mooi gesprek zult hebben zoals u ooit hoopte!
