1 april 2011 door Sanderijn van der Doef
Mijn dochter van 9 speelt in de buurt met meisjes die 2 tot 3 jaar ouder zijn. Twee van die meisjes (allebei 12) zijn haar beste vriendinnen. Tot voor kort speelden ze, maar tegenwoordig wordt er 'gehangen en gekletst' in de speeltuin, waarbij de gesprekken nogal eens over seks gaan. Hierbij komen zaken als tongzoenen, condooms en vrijen ter sprake.
Mijn dochter vindt dit niet leuk, die speelt veel liever. Maar ze doet maar mee, want ze wil er niet buiten vallen, en het zijn tenslotte haar beste vriendinnetjes, zegt ze.
Ik heb haar voorgelicht over hoe vrijen in zijn werk gaat, maar zij koppelt dat nog erg aan het krijgen van baby's. Dat je gaat tongzoenen en vrijen voor je plezier, dat vindt ze maar een vies idee. Voor haar vriendinnen is het echter een spannend idee aan het worden.
Hoe moet ik haar begeleiden bij deze verschillen? Want zij wil zeker met ze om blijven gaan voorlopig.
Wat u beschrijft is een specifiek geval van een algemener verschijnsel, namelijk dat vrienden uit elkaar kunnen groeien, omdat ze andere belangstellingen krijgen. Dat is niets bijzonders; zo gaan de dingen nu eenmaal...
Pedagogisch gezien valt er weinig aan te begeleiden of bij te sturen. Je kunt hoogstens uitleggen wat er gebeurt, omdat het voor kleine kinderen, die dit nog niet eerder hebben meegemaakt, iets nieuws is.
Maar omdat in dit geval 'seksualiteit' een rol speelt, ben ik graag bereid om daar iets meer over te vertellen.
De verhalen die uw dochter hoort, zijn voor haar deels saai (jongens: geeuw...) en vies (tongzoenen: bah!), maar ook al een beetje spannend. Ze ziet haar vriendinnen tenslotte als haar voorland.
Ondanks het feit dat ze de dingen nog niet zo voelt als haar vriendinnen, en niet begrijpt wat daar nou zo leuk aan is, vindt ze het ook interessant om te zien hoe haar vriendinnen met deze onderwerpen omgaan. Als het haar écht niet zou interesseren, zou ze er niet bij blijven als haar vriendinnen er weer over beginnen.
Ze blijft er toch bij, omdat ze sommige dingen best spannend vindt. Niet alles, maar sommige dingen wel. Het heeft dan ook geen enkele zin om haar te zeggen dat die gesprekken niet voor haar oren bedoeld zijn.
Het beste is om er zo nu en dan met haar over praten. Waar hebben die vriendinnen het over? En wat vindt zij van die onderwerpen?
Probeer in het laatste geval ook samen met haar te bedenken wat ze kan doen als ze er eigenlijk helemaal geen zin in heeft om bij dit soort gesprekken te zijn. Weglopen? Negeren? Zelf iets anders doen? Zelf een nieuw onderwerp aansnijden? Of alleen maar stilletjes zitten luisteren en wachten tot ze weer over iets anders beginnen?
Dat zijn allemaal mogelijkheden die u met haar kunt bespreken. Er is niet één bepaalde optie 'de beste'. Maar: welke ligt háár het best?
Overigens is er wel een kans dat de gesprekken over dit onderwerp frequenter worden naarmate haar vriendinnen ouder worden. Zo kan het ook nog gebeuren dat het groepje langzaam uit elkaar groeit, en ieder zijn eigen weg gaat. Maar dat hoort nu eenmaal bij opgroeien.
