21 december 2000 door Sanderijn van der Doef
Onze dochter van 6 gaat, als zij zich op haar gemak voelt, op de bank of in bed, liggen "wippen". Ze ligt dan op haar buik, haar benen helemaal uitgedraaid en met haar hand tussen haar benen en haar duim op haar clitoris. Ze gaat behoorlijk zuchten en zweten.
Ze doet dit al sinds ze 1½ jaar is. Toen hebben we op advies van het consultatiebureau niet op dit gedrag gereageerd. Maar we vragen ons af hoe lang wij dit door moeten laten gaan.
Het rare aan de hele zaak is dat onze zoon, nu 2 jaar, ook met dit gedrag begint. En voor de goede orde: ons eigen seksuele leven houden wij geheel voor onszelf en we zijn er zeker van dat de kinderen hier niets van merken.
De vraag: op welk moment moeten wij wel gaan reageren en op welke manier? We willen in elk geval niet dat onze dochter een schaamtegevoel krijgt. Het is voor haar al jaren een heel normaal gedrag.
U hoeft niet bang te zijn dat dit wip-gedrag van uw dochter ooit is afgekeken van uw seksuele gedrag met uw man. Heel veel kinderen vertonen dit gedrag. En het feit dat zij dit al zolang volhoudt, zonder enige schaamte, wil alleen maar zeggen dat ze zich thuis erg op haar gemak voelt.
Alle kinderen beginnen rond hun 2de jaar met het friemelen aan de geslachtsdelen. Ze doen dat omdat het een lekker en ontspannend gevoel geeft.
Sommige kinderen houden er vanzelf mee op; vooral kinderen die veel afleiding in hun omgeving hebben. Andere kinderen houden ermee op omdat ze merken dat er afkeurend op wordt gereageerd. Of als vriendjes of vriendinnetjes er iets van zeggen.
Rond het 7de jaar weten de meeste kinderen wel dat het gefriemel iets is wat je maar beter niet te vaak openlijk en in het bijzijn van anderen kunt doen.
Uw dochtertje voelt zich kennelijk veilig en niet bekritiseerd. Uit uw verhaal maak ik op dat ze het alleen thuis doet. Ze zal het niet doen in een ander huis of op school, omdat ze inmiddels wel weet dat het daar niet kan. In principe is haar gedrag dus al prima door haar zelf gereguleerd.
In principe hoeft u er dus niets aan te doen. Maar als u zich stoort aan haar, of als u vindt dat ze er in ieder geval in de huiskamer mee moet ophouden, dan is het tijd om er iets van te zeggen.
Vertel haar dan dat ze dit beter straks, als ze in bed ligt, kan doen. Reageer niet afkeurend, maar bied haar een alternatief moment en een alternatieve plek. Ook kan ze zodra ze er in de huiskamer mee begint afgeleid worden door iets ontspannends samen met haar te doen. In haar eigen bed en haar eigen kamer zegt u er niets van als u merkt dat ze het daar doet. Zo krijgt ze van u de boodschap dat het gedrag op zich niet wordt afgekeurd maar begrijpt ze wel dat het alleen op bepaalde plaatsen kan.
Wat betreft uw jongste zoon: ik zou daar voorlopig niet op reageren. Hij ziet nu wat zijn zusje doet en zodra dat niet meer zo vaak te zien is, zou het best kunnen dat het bij hem ook weer verandert.
