10 november 2006 door Christine Clement
Mijn zoon is vorige maand 6 geworden en zit voor de tweede keer in groep 2, omdat de juf vond dat hij nog te speels was om door te gaan naar groep 3.
Nu kreeg ik onlangs een brief mee van de juf, met een verwijzing voor logopedie. Met als reden dat mijn kind "een lage tonghouding" zou hebben, en "een kort auditief geheugen". De juf wist niet wat het betekende, maar het zou beter zijn om die verwijzing op te volgen.
Er zijn niet eerder van dit soort klachten of opmerkingen geweest, en ik vraag mij dus af waar dit dan zo plots vandaan komt. En wat het betekent.
Ik kan me voorstellen dat u schrok, toen u vernam dat uw zoon naar logopedie verwezen werd. Vooral omdat niet duidelijk is uitgelegd wat 'lage tonghouding' en 'kort auditief geheugen' betekent.
Hieronder zal ik eerst een toelichting op die termen geven. Daarna zal ik uitleggen waarom dat nu opeens naar boven kwam (én waarom de juf er zo weinig over kon vertellen).
Een lage tonghouding betekent dat de punt van de tong vooral tegen de ondertanden aan ligt. U kunt dit misschien ook zelf zien als uw zoon de klanken S, Z, L of N even aanhoudt. De meeste mensen spreken met de tongpunt tegen (of achter) de
boventanden, in plaats van de ondertanden.
Op zich kan het geen kwaad om met een lage tonghouding te praten. Het kan echter wel een probleem worden als uw zoon er minder verstaanbaar door praat, of als hij ook
slikt met een lage tonghouding.
Een logopedist kan beoordelen of de lage tonghouding van uw zoon al dan niet aangepakt moet worden.
Het auditief geheugen is het vermogen om datgene wat je gehoord hebt, te onthouden. (Daarnaast bestaat er bijvoorbeeld het visuele geheugen, oftewel het vermogen om te onthouden wat je gezien hebt.) Dit is natuurlijk erg belangrijk op school en thuis.
Als het auditief geheugen te kort is, betekent dit bijvoorbeeld dat uw zoon het moeilijk vindt om opdrachten te onthouden. Zeker als er meerdere opdrachten achter elkaar gegeven worden, in één lange zin, kan dat problematisch zijn. Zoals: "Pak eerst het papier, dan de lijm en een schaar, en daarna gaan we de Zwarte Piet knutselen".
Als problemen met het auditieve geheugen niet op tijd opgespoord worden, dan kan dat erg frustrerend zijn voor een kind. Het kan bijvoorbeeld lijken of hij niet wil luisteren, terwijl hij dat in werkelijkheid gewoon niet kán.
Een logopedist kan vaak helpen bij dit soort problemen, maar zal ook meer uitleg geven over problemen met het auditieve geheugen en de gevolgen daarvan.
U vroeg zich af waar deze 'klachten' opeens vandaan komen, omdat er voorheen nog niets over gezegd is. Ik denk dat daar een simpele verklaring voor is, die tevens begrijpelijk maakt waarom de juf zo weinig aanvullende informatie kon geven.
Bijna alle kinderen in Nederland worden in groep 2 gescreend door een logopedist. Er wordt dan gekeken of er eventueel logopedie nodig is. Waarschijnlijk is dat ook bij uw zoon gebeurd en heeft u daarom een verwijzing meegekregen.
Het is de juf dus niet kwalijk te nemen, dat ze u een verwijzing heeft gegeven, terwijl ze eigenlijk niet goed wist waar het over ging. Ze heeft gewoon aan u doorgegeven wat er uit de screening is gekomen.
Ook zult u begrijpen waarom het probleem nu pas gemeld werd, terwijl het natuurlijk al langer bestond. De screening heeft immers nu pas plaatsgevonden, en je kunt van 'logopedische leken' (zoals de juf, maar ook de rest van de omgeving) niet verwachten dat ze dit soort dingen zelf opmerken. Dat vergt nu eenmaal een specifieke opleiding.
Ik hoop dat een en ander nu wat duidelijker is geworden, en ik wens u en uw zoon het allerbeste!
