14 september 2007 door Sanderijn van der Doef
Ik ben heel erg geschrokken van iets wat mijn jongste zoon mij onlangs verteld heeft over iets wat vroeger is gebeurd met mijn oudste zoon en de oppas.
Mijn oudste zoon is net 31 jaar. Maar hij is nog heel kinderlijk en afhankelijk, en hij ziet er ook nog heel jong uit. Mensen schatten hem vaak tussen de 15 en 20 jaar. Hij is altijd heel preuts geweest en heeft zich altijd heel onzeker gevoeld over zichzelf en zijn lichaam.
Pas drie jaar geleden kreeg hij voor het eerst een vriendin, dit was een vrouw van toen 30 jaar. Met haar heeft mijn zoon ook voor het eerst sex gehad. Maar na een paar maanden heeft zij de relatie verbroken. De vrouw heeft tegen hem gezegd dat het voor haar niet als een volwaardige volwassen relatie voelde. De vrouw had niet snel daarna een andere relatie.
Mijn zoon is er kapot van, nog steeds, na drie jaar. Hij komt er niet overheen, maar weigert hulp te zoeken. Nu de relatie over is, is hij helemaal in zijn schulp gekropen. Ik heb hem altijd gezegd dat er ook een meisje is op de wereld voor hem. Maar deze vrouw noemt hij "de liefde van zijn leven". Hij is destijds zelf op deze vrouw afgestapt en heeft toen zelf het initiatief genomen om haar zijn liefde te verklaren. Dat is iets wat voor mijn zoon heel bijzonder is. Hij had dat nooit eerder gedaan en het was een mijlpaal voor hem. Hij voelde zich daardoor heel mannelijk en volwassen.
Nu ze hem niet meer wil zien, durft hij andere vrouwen niet eens meer aan te spreken. En als ze hém aanspreken, reageert hij er amper op, of hij negeert ze.
Mijn jongste zoon van 29 heeft me onlangs verteld dat ze vroeger door de 15-jarige oppas in bad gedaan zijn. Mijn oudste was toen net 5 en de jongste 3. Mijn jongste vertelde me dat ze hun piemeltjes moesten aanraken. De jongste kreeg toen een stijf piemeltje en hij werd daarvoor geprezen door de oppas en beloond met snoep. Maar bij de oudste gebeurde er niets en toen lachte ze hem uit om zijn slappe piemeltje. Hij kreeg ook geen snoep.
Ook vertelde mijn jongste zoon dat mijn oudste de keren daarna altijd erg gestraft werd, soms ook zomaar voor niets. Die straffen waren altijd seksueel getint. Mijn jongste was daar niet bij, maar een keer heeft hij toevallig gezien dat de oppas naakt was en ze mijn oudste zoon zijn gezicht in haar kruis hield en zich zo met hem masturbeerde en ook klaarkwam.
Dit moet voor mijn zoon echt traumatisch zijn geweest. Er is vermoedelijk nog wel meer gebeurd, want mijn jongste vertelde dat de oudste en de oppas zich regelmatig samen terugtrokken. Dit was altijd omdat mijn oudste zoon "straf" verdiende. Waarom, dat was niet duidelijk. Mijn oudste weigert hierover te praten.
Ik voel me heel schuldig omdat ik nooit iets gemerkt heb, en dat mijn zonen mij blijkbaar niet genoeg vertrouwden om het me te vertellen. Als ik het had geweten, had ik deze 15-jarige oppas natuurlijk nooit meer ingehuurd!
Nu ben ik bang dat hij door deze ervaringen in de relatie met zijn vriendin niet kon "voldoen" als volwassene. En ik vraag me af of hij ooit nog een gezonde relatie met een vrouw kan hebben, ook nu hij door de "liefde van zijn leven" ook weer is afgewezen vanwege het seksuele aspect.
Graag zou ik uw mening hierover horen.
In principe behandelt Ouders Online geen vragen over volwassenen, maar in dit geval maken we een uitzondering vanwege de mogelijke relatie met datgene wat er gebeurd is in de kleuterleeftijd.
Overigens kunnen er ook andere (of meerdere) oorzaken zijn voor de problemen waar uw zoon op dit moment mee te kampen heeft. Dat zou echter nader onderzocht moeten worden, en valt niet vanaf een afstand te zeggen.
De dingen die uw zoon heeft meegemaakt met de oppas, zullen zeker traumatische zijn geweest, zoals u zelf al aangaf. Uitgelachen worden over het functioneren van je lichaam, straf krijgen om onduidelijke redenen, en gedwongen worden tot seksuele handelingen, dat zijn allemaal dingen die een enorme indruk maken op kleine kinderen, en behoorlijke gevolgen kunnen hebben voor de seksuele (en emotionele) ontwikkeling. Het feit dat het allemaal zo lang heeft voortgeduurd, maakt het nog ernstiger.
Maar ook voor uw jongste zoon zal het niet makkelijk zijn geweest om de gebeurtenissen te verwerken (áls hij ze al verwerkt heeft). Jarenlang heeft hij ermee rondgelopen en nu pas heeft hij het kunnen vertellen.
Ik kan me uw bezorgdheid en uw betrokkenheid dus heel goed indenken. Maar anderzijds moet u toch accepteren dat uw zoon inmiddels een volwassen man is (ook al ziet hij er een stuk jonger uit) en dat hij zelf moet kunnen beslissen wat hij wil met zijn problemen.
Het is jammer dat hij weigert om hulp te zoeken, want dat lijkt me toch wel nodig in dit geval. Ik denk dan aan een psychotherapeut, of een seksuoloog/psycholoog. Toch zie je dat wel vaker, dat mensen hulp weigeren. Zolang iemand van zichzelf vindt dat hij nog goed functioneert, zal hij de noodzaak van een hulpverlener niet zo snel inzien. Maar als de problemen verergeren (denk aan depressies, of sociale angsten) dan kan het kwartje soms wel vallen.
Maar hoe dan ook: ik denk dat hij zelf het initiatief moet nemen, hoe bezorgd u ook bent over uw zoon en zijn toekomst. Op een gegeven moment moet je je kind toch los kunnen laten... (tenzij je kind gehandicapt is, maar daar vertelde u niets over).
Tot slot nog een tip voor uzelf. Moeders die achteraf krijgen te horen dat hun kind seksueel misbruikt is, kunnen daar heftige schuldgevoelens van krijgen, wat een negatief effect kan hebben op de relatie met hun kind.
Daarom raad ik u aan om ook zelf eens te gaan praten met een deskundige hulpverlener, bijvoorbeeld een psycholoog. Uw huisarts kan u aan een adres helpen.
Veel succes gewenst!
