2 oktober 2009 door Frea Kruisinga
Na een bezoek aan een homeopaat hebben we het vermoeden gekregen dat ons zoontje van 5 jaar een koemelk-intolerantie heeft. Hij heeft vanaf dat hij 6 maanden oud was last van eczeem.
De huisarts heeft nu (na verschillende hormoonzalven en berichten dat er verder echt niets aan te doen is) een verwijsbrief meegegeven voor een allergietest (bloedprikken).
Nu hebben we gehoord dat een intolerantie niet aantoonbaar is via een dergelijke test. Klopt dit? We willen ons zoontje onnodig bloedprikken besparen.
Inderdaad kan de diagnose 'koemelkeiwit-allergie' niet worden gesteld op basis van uitsluitend een bloedtest. Je moet dat doen door middel van eliminatie-provocatie, bij voorkeur door een dubbelblinde placebo-gecontroleerde voedselprovocatie (DBPGVP).
Bij koemelkeiwit-allergie betekent dat dat je eerst overgaat op een voeding waarbij het koemelkeiwit in kleine stukjes is geknipt (waar minder of helemaal niet allergisch op wordt gereageerd). De symptomen moeten dan verdwijnen.
Daarna worden er twee dagen gepland waarin de provocatie (uitlokking) plaatsvindt. De ene dag met gewone voeding en de andere met een placebo. Noch het personeel dat het onderzoek uitvoert, noch de ouders, weten wanneer er wat wordt toegediend.
Als blijkt dat de symptomen optreden bij de provocatie met koemelkeiwit, is de diagnose gesteld.
Het probleem is echter dat de DBPGVP-test uitgevoerd moet worden door speciaal opgeleid personeel (dat niet altijd beschikbaar is), zodat vaak wordt gekozen voor de zogenaamde 'open provocatie'. In dat geval vindt er alleen een provocatie plaats met gewone voeding. Met het risico dat de arts of de ouders symptomen waarnemen die al snel worden toegeschreven aan de provocatie, terwijl er ook sprake kan zijn van toeval.
