30 januari 2009 door Sanderijn van der Doef
Mijn zoontje is momenteel 1½ jaar en heeft zijn plassertje ontdekt. Wanneer ik hem 's morgens uit bed haal, ligt hij op zijn buik te 'rijden' op een knuffeltje. En als ik zijn luier uitdoe, heeft hij een stijf plassertje. Hij blijft maar al te graag doorgaan met het bewegen van zijn benen.
Ik heb de indruk dat het hem een prettig gevoel geeft. Maar ondanks dat ik hem zijn fijne gevoel gun, vind ik hem nog behoorlijk aan de jonge kant. Daarnaast doet hij het niet alleen thuis, maar ook op het kinderdagverblijf.
Klopt het dat hij nog erg jong is voor dit gedrag en wat is aan te raden om te doen? Afleiden lijkt weinig te helpen.
Uw zoontje is hier echt nog niet te jong voor hoor. Zodra kinderen bewust hun handjes gaan gebruiken om iets aan te raken (vanaf een maand of 6) zijn ze ook in staat hun geslachtsdeel aan te raken. Meestal gebeurt dat toevallig, als de luier uitgaat en de buitenlucht de onverpakte huid een aangenaam gevoel geeft. Vaak zie je dan bij baby's, zo klein als ze zijn, hun handje naar beneden gaan tussen hun beentjes. En als je goed kijkt naar de uitdrukking op hun gezicht, zie je dat het aanraken van hun geslachtsdeel ze een prettig gevoel geeft.
In een kort geleden gepubliceerd onderzoeksrapport van de pedagoge Channah Zwiep, die gespecialiseerd is in het seksuele gedrag van jonge kinderen en tegenwoordig ook meewerkt aan deze rubriek, komt duidelijk naar voren dat 'masturberen' op álle leeftijden en in allerlei vormen voorkomt. Uw zoontje is met zijn 1½ jaar dus echt niet te jong voor dit gedrag.
Wat nu te doen? U zei zelf al dat u de indruk heeft dat het hem een prettig gevoel geeft. Waarom zou u hem dat willen ontnemen? U kunt hem gerust zijn gang laten gaan. Niet te veel aandacht aan besteden. En als het even niet kan – bijvoorbeeld omdat u het op een gegeven moment wel genoeg vindt, of omdat het gewoon niet uitkomt – zou ik hem actief afleiden. Dat wil zeggen: oppakken, tegen hem praten (over een ander onderwerp), en samen iets anders gaan doen.
Uitleggen waarom het soms even niet kan, heeft op deze leeftijd nog weinig zin. Dat kan pas over ruim een jaar, als hij tegen de 3 loopt. Rond een jaar of 3 begrijpt een kind meestal wel waarom iets wel of niet mag of kan. Dat is dan ook de leeftijd waarop u hem kunt uitleggen dat het aanraken van zijn piemeltje niet altijd zomaar kan.
Dan kun je gaan vertellen dat grote mensen dat ook niet doen in het openbaar, omdat niet iedereen dat leuk vindt om te zien. Je kunt dat beter doen als je alleen bent, in je kamer of in je bed, of als er niemand bij is.
Als u het op de bovenstaande manier uitlegt, veroordeelt u zijn gedrag niet, en laat u merken dat het best mag. Alleen niet op elk moment of op elke plek.
Vergelijk het maar met ander ongewenst gedrag, zoals neuspeuteren (en daarna opeten). Daarvan zegt u ook dat niet iedereen dat leuk vindt om te zien. En dat u niet wilt dat uw kind dat zomaar blijft doen waar iedereen bij is. Als je het al wilt doen, dan doe je het als niemand zich eraan kan storen. Bijvoorbeeld op je kamer, of als je alleen bent.
Dezelfde boodschap zou u kunnen delen met de leidsters op het kinderdagverblijf, zodat zij weten hoe u erover denkt.
