23 april 2010 door Sanderijn van der Doef
Mijn dochter van bijna 5 heeft afgelopen weekend bij haar nichtje van 4 gespeeld, en daar hebben ze 'plasser-tikkertje' gespeeld (met kleren aan). Ik vind dit erg onschuldig, maar mijn zus ziet dit als een seksuele handeling en is erg kwaad dat wij dat niet zo zien.
Wat moet ik hiermee, en hoe kan ik mijn zus duidelijk maken dat ze zich hier niet zoveel zorgen om moet maken? (Of zie ik het allemaal verkeerd?)
Het bekijken of aanraken van elkaars geslachtsdelen is iets waar veel kinderen op deze leeftijd mee bezig zijn. Dit soort gedrag komt voornamelijk uit nieuwsgierigheid naar hoe andere kinderen er uitzien.
Tegelijkertijd merken kinderen dat deze spelletjes ook een spannend of kriebelig gevoel in hun buik geven. We kunnen dat 'het begin van seksuele gevoelens' noemen (die op deze leeftijd natuurlijk niet te vergelijken zijn met de seksuele gevoelens van volwassenen.)
Als kinderen deze gevoelens eenmaal ontdekt en ervaren hebben, willen ze die vaker meemaken. Het speciale spannende (en in wezen ook seksuele) gevoel is immers ook een prettig gevoel. Vandaar dat kinderen op deze leeftijd allerlei spelletjes bedenken waarbij ze dit prettige gevoel opnieuw kunnen ervaren.
'Plasser-tikkertje' is zo'n spelletje waarbij het er puur om gaat dat lekkere gevoel te krijgen. U kunt begrijpen dat dit dus een leuk en spannend spelletje is. En volkomen normaal op deze leeftijd.
Of we dit een seksuele handeling moeten noemen, daar kan over geredetwist worden. Het hangt er namelijk maar vanaf hoe je 'seksualiteit' definieert. Als je seksualiteit uitsluitend vanuit een volwassen standpunt benadert, zijn dit soort kinderspelletjes natuurlijk niet seksueel.
Maar ook kinderen kunnen – zoals gezegd – seksuele gevoelens hebben, die nogmaals niet hetzelfde zijn als die van volwassenen. De seksuele ontwikkeling begint immers al vanaf de geboorte van elk kind. In die zin heeft dit spelletje wel een seksueel aspect, maar op een kinderlijk niveau.
Deze spelletjes zijn in principe onschuldig als beide kinderen er vrijwillig aan meedoen, en als er niet een te groot leeftijdsverschil is tussen beide kinderen (niet meer dan 3 jaar). Ook mogen de spelletjes niet gepaard gaan met dwang, dreiging, chantage of geweld.
Niettemin kunnen er natuurlijk ouders zijn die niet willen dat hun kind aan dit soort spelletjes meedoet. Dat is hun goed recht. Zij zullen hun kind dan moeten leren om 'nee' te zeggen tegen dit soort spelletjes. En als het kind het toch doet, dan zullen zij (op een niet-bestraffende en niet-negatieve manier) moeten uitleggen waarom het niet mag.
Ondertussen is er een conflict ontstaan tussen u en uw zus hierover. Hoe kun je daar het beste mee omgaan?
U kunt uw zus uitleggen dat deze spelletjes bij de ontwikkeling van elk kind horen, maar misschien laat ze zich niet overtuigen. Dat kan. Als zij vindt dat het niet mag, dan is dat heel jammer maar is daar weinig aan te doen.
Wilt u toch meer doen om haar te overtuigen, kijk dan eens naar boeken over de seksuele ontwikkeling van kinderen, en hoe je daar als ouders het beste mee om kunt gaan. Zowel ikzelf als mijn collega Channah Zwiep hebben hierover boeken geschreven (voor ouders) waarin het allemaal heel duidelijk wordt uitgelegd. Voor meer informatie, zie het boekenoverzicht dat Ouders Online heeft samengesteld in samenwerking met de Rutgers Nisso Groep.
Ik wens u succes!
