22 juni 2007 door Aleid Grijpma
Ik heb borderline-problematiek en ik zit in een pleeggezin samen met mijn dochtertje van 2 maanden. Ik heb altijd in instellingen gewoond en nooit echte moeder- of vaderliefde gekend, of structuur gehad.
Nu heb ik een eigen kind en dat wil ik niet zo'n leven geven als wat ik zelf heb gehad. Ik wil dus het beste voor haar en daarom zit ik nu in een pleeggezin (om toezicht te houden op mij en mijn kind, en of dat wel goed gaat met mijn borderline-problematiek).
Maar nu zit ik hier in het pleeggezin, samen met mijn dochter, en ik wil niet dat zij in de huiskamer komt omdat daar zo'n 14 andere kinderen zijn. Het geeft mij geen goed gevoel als zij daar wel zou wezen. Waarschijnlijk komt dat doordat ik die huiskamer niet als iets van mijzelf zie en omdat ik mijn dochter zo min mogelijk wil leren van deze omgeving. Ik wil immers niet dat zij meemaakt wat ik heb meegemaakt.
Mijn dochtertje zit dus heel veel op mijn kamer en heeft daardoor geen andere mensen om haar heen. Mijn pleegouders zijn het daar niet mee eens, en zeggen dat het niet goed is voor haar ontwikkeling. Dat kan ik wel begrijpen, maar ik ben niet een van hen, en mijn dochter ook niet!
Waarom is dit zo moeilijk voor mij? Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen, want ik heb er elke dag weer ruzie over en ik wil graag dat het klaar is.
Een lastig probleem voor je! (Hoewel we normaal alle vraagstellers met "u" aanspreken, zeg ik nu toch maar "je" omdat ik er vanuit ga dat je jonger bent dan 18. Anders zit je volgens mij niet in een pleeggezin.)
Om je vraag goed te kunnen beantwoorden, zou ik eigenlijk wat meer van je voorgeschiedenis moeten weten. Ook was ik benieuwd of je een gezinsvoogd hebt of niet, en waarom ze voor een pleeggezin gekozen hebben. Er zijn immers ook andere mogelijkheden denkbaar.
Het enige wat ik weet, is dat je borderline-problematiek hebt. Daar moet ik het mee doen, waardoor mijn antwoord helaas vrij algemeen moet blijven.
Je vroeg waarom het zo moeilijk voor je is om te voldoen aan het verzoek om je met je kind te mengen tussen de anderen. Daar kunnen verschillende verklaringen voor zijn.
Om te beginnen ben je nog maar net moeder (denk ik). Ik snap dus heel goed dat je je kind zo veel mogelijk voor jezelf wilt houden, en niet wilt delen met veel anderen, zéker als je die anderen zo sterk koppelt aan je eigen verleden in tehuizen. Dat hoort ook wel een beetje bij jonge moeders in het algemeen. Die gaan er vaak vanuit dat zij eigenlijk de enigen zijn die goed voor hun kind kunnen zorgen, en dat ze hun kind moeten beschermen tegen 'slechte invloeden'.
Verder heeft een kind de eerste periode ook veel rust en regelmaat nodig en ik kan me voorstellen dat een kamer vol mensen wel veel prikkels geeft voor een klein kindje. Ook dat is iets wat jonge moeders vaak goed aanvoelen, met jouw keuze als gevolg.
Ook gaf je aan dat je niet bij hen hoort, en dáárom liever alleen op je kamer blijft. Daarnaast hebben mensen met borderline-problematiek sowieso vaak moeite om zich te hechten aan andere mensen (je vroeg of het aan jou ligt).
Er kunnen echter nog heel veel andere redenen zijn (die ik niet ken), waarom je je kindje liever apart houdt. Ik weet bijvoorbeeld niet of jij deze oplossing – met een pleeggezin – wel wilde, of dat het tegen je zin was. Daar kan ik dus verder niet zoveel over zeggen.
Tegenover jouw keuze om je kindje op je kamer te houden, staat de wens van je pleegouders om je wel met je kind in het gezelschap te mengen. Je zei zelf al dat het de bedoeling is dat ze een oogje in het zeil houden. Waarschijnlijk maakt men zich zorgen over je baby en willen ze er graag wat zicht op hebben, dus willen ze niet dat je te veel alleen met haar bent. Dat kan te maken met je borderline-problematiek. Ik kan daar moeilijk iets over zeggen omdat ik niet weet waar je precies last van hebt.
Maar stel dat je last hebt van stemmingswisselingen, of dat je vroeger suïcidaal bent geweest. Dan kan ik me wel voorstellen dat mensen goed bedoelde zorgen hebben om jou en je baby.
Maar hoe dan ook: ik zou je in ieder geval aanraden om uit te gaan van het positieve. Ze willen kennelijk graag dat jij goed leert zorgen voor je kind en dat je het zelf kunt gaan opvoeden. Misschien dat men daarom ook gekozen heeft voor een pleeggezin, zodat je in zo'n omgeving kunt leren zorgen voor je kind. Dat is namelijk niet altijd gemakkelijk met jonge baby's! Denk maar aan de slapeloze nachten, en het gehuil, etc. Dan kan het toch heel prettig zijn als je wat ondersteuning hebt, en kun je je zelf ook eens rot voelen, zonder dat je kindje daar last van heeft. Die heeft daar immers nog geen boodschap aan, en jij bent maar in je eentje!
Tot slot nog een paar praktische tips:
Ik wens jou en je dochter heel veel succes!
