11 januari 2002 door Sanderijn van der Doef
Ik ben 30 jaar en ik heb een zoon van 2 jaar. Als kind ben ik seksueel misbruikt door een stiefvader. Hier heb ik later aangifte van gedaan. Verder was de sfeer vroeger bij ons thuis op seksgebied erg open. Zo heb ik meegemaakt dat zij seks hadden in mijn aanwezigheid.
Wat mij nu bezighoudt, is waar ik in de opvoeding van mijn zoon de grenzen moet leggen.
Ik vind het prettig als onze zoon 's ochtends nog even bij ons in bed komt liggen, of als ik soms samen met hem in bad ga. Ik vind dit normaal en ik ben blij dat ik dit kan en niet bewust een grote afstand houd (waar ik aanvankelijk bang voor was).
Tegelijkertijd vind ik het ook een beetje eng. Ik wil niet dat het te intiem wordt, omdat ik dat niet prettig vind. Wat gebeurt er bijvoorbeeld als hij straks nieuwsgierig wordt naar geslachtsorganen en dergelijke? En kan ik dan wel van de een op de andere dag beslissen dat hij opeens alleen in bad moet?
Hoe moet ik hiermee om gaan? En zijn er boeken over dit onderwerp?
Het leggen van grenzen in de intimiteit tussen ouder en kind is iets waar ouders vaker moeite mee hebben. Eigenlijk is dat opmerkelijk, omdat het leggen van dit soort grenzen vergelijkbaar is met de grenzen die je voortdurend stelt bij opvoeden in het algemeen.
Zo zul je het op een gegeven moment ook niet meer accepteren dat je kind erbij is als je op de WC zit. Dat is privé en daar hoeft je kind niet bij te zijn.
Alleen willen zijn op de WC wordt een kind gewoon uitgelegd en daar maken ouders zich ook niet druk over.
Zo moet je het ook zien als je het op een gegeven moment niet meer prettig vindt om bij je kind in bad te zitten. Zodra jij je er ongemakkelijk bij gaat voelen, moet je ermee stoppen en leg je je kind dat op een rustige manier uit.
Als daar door de ouders verder geen punt van wordt gemaakt, zal een kind zoiets onmiddellijk accepteren en er ook niet meer over nadenken.
Het duidelijk maken van deze grenzen in intimiteit is voor een ouder die vroeger zelf seksueel misbruikt is (en bij wie dus die eigen grenzen door iemand anders zijn overschreden), veel moeilijker aan te geven. Dat is logisch.
Aan de ene kant merkt u dat u opgelucht bent dat u die intimiteit met uw zoon heel goed aankan (en samen met hem in bad en in bed is voor een kind van 2 toch een heerlijke belevenis?) maar aan de andere kant bent uw bang voor te veel intimiteit.
Intimiteit en warmte kan een kind nooit genoeg krijgen. De grens is echter bereikt als die intimiteit voor de volwassenen een erotische lading krijgt. Zolang dat bij u echter niet het geval is, kunnen u en uw kind gewoon genieten van elke lichamelijk contact.
Als hij op een gegeven moment vragen gaat stellen over de geslachtsdelen, kunt u hem daar gewoon de namen van geven. U hoeft overigens niet te wachten op een vraag hierover van zijn kant. U kunt ook nu al uit uzelf beginnen met op een speelse manier zijn lichaamsdelen (inclusief zijn geslachtsdelen) te laten benoemen.
Een boek dat u zou kunnen lezen, is een boek dat ik zelf heb geschreven, getiteld "Kleine mensen, grote gevoelens". Het gaat over de seksuele ontwikkeling van kinderen tot en met 12 jaar en hoe u daar als ouder mee om kunt gaan. Hierin staan ook voorbeelden van manieren waarop u op een speelse manier met jonge kinderen over seksualiteit kunt praten.
