19 mei 2006 door Ellen Gerrits
Mijn 9-jarige zoon zit op een school voor slechthorende kinderen. In het logopedisch beleidsplan stellen ze nu dat individuele logopedie in de laatste schooljaren niet zo veel zin meer heeft ("alle rijtjes zijn wel klaar") en dus willen ze zich concentreren op de jongere kinderen en voor de oudere kinderen de logopedie meer verwerken in de groepslessen.
Klopt dat? Is er onderzoek gedaan naar nut en noodzaak van individuele logopedie voor dove/slechthorende kinderen van 9 jaar en ouder en wat kwam daaruit?
Er bestaat alleen onderzoek waaruit blijkt dat logopedische behandeling vóór het 5e levensjaar het grootste positieve effect heeft. Dat geldt voor alle kinderen, ook voor dove en slechthorende kinderen.
Dat betekent echter niet dat oudere kinderen (zoals uw 9-jarige zoon) geen baat zouden hebben bij taaltherapie. Juist bij kinderen met een auditieve beperking blijft taalondersteuning en auditieve training een belangrijk aandachtspunt.
Het beleid van de school van uw zoon is dus niet ideaal, maar het is ook geen uitzondering. De meeste scholen voor slechthorende kinderen stoppen met individuele logopedie na een bepaalde leeftijd en bieden daarna logopedische groepstherapie aan.
Dit is louter een financiële kwestie. Individuele logopedie is namelijk relatief duur (duurder dan groepstherapie) en de beperkte middelen leiden dan tot dit soort beleid.
De wet bepaalt hoeveel extra hulp (lees: geld voor logopedie) een slechthorend kind mag krijgen. De school besteedt dit geld aan de formatie voor logopedie, oftewel het aantal lesuren waarvoor logopedische leerkrachten ingehuurd kunnen worden. Het budget is echter onvoldoende om alle kinderen altijd individuele logopedie te kunnen bieden.
Er moeten dus keuzes gemaakt worden. In de praktijk betekent dat dat er logopedische formatie wordt overgeheveld van de oudere groepen naar de jongere groepen omdat die laatsten ook de grootste taalproblemen hebben.
Om toch nog taaltherapie te kunnen geven aan de oudere kinderen worden er groepslessen gegeven. Tijdens die groepslessen is er ook meer aandacht voor het leren omgaan met een auditieve beperking.
Hoewel kinderen de groepslessen vaak leuker vinden dan individuele logopedie is die situatie toch verre van ideaal. Er zijn namelijk talloze aspecten van taalvaardigheid die op oudere leeftijd verworven worden en waarbij slechthorende kinderen wel degelijk goede – individuele – ondersteuning kunnen gebruiken.
Bijvoorbeeld: het leren gebruiken van complexe zinnen, het uitbreiden van de woordenschat, het leren vertellen van een verhaal met een duidelijke plot-structuur, en ondersteuning bij lezen en spellen.
Op de meeste scholen is het desondanks mogelijk om kinderen met een opvallende taalachterstand toch nog individuele aandacht te geven. En daarnaast is het altijd mogelijk om een logopedische behandeling buiten schooltijd te organiseren via een logopedist met een eigen praktijk.
Mocht u gebruik willen maken van een eigen logopedist, dan is het natuurlijk wel belangrijk om het programma van de school en het programma van de privé-logopedie goed op elkaar af te stemmen.
Maar wat er ook gebeurt en wat u ook van plan bent: bespreek in ieder geval met de leerkracht en de schoollogopedist wat de mogelijkheden voor uw zoon zijn.
