6 maart 2009 door Justine Pardoen
De trainer van mijn zoon (11 jaar) is onlangs ontslagen omdat hij zijn geslachtsdelen via de webcam aan een ander spelertje uit het team had laten zien. Ronduit gruwelijk en het ontslag is wat mij betreft terecht.
De kinderen hebben te horen gekregen dat de trainer niet goed was in zijn training en daardoor acuut weg moest. Mijn zoon is boos en wil zijn trainer terug.
Ik twijfel of ik hem de ware reden van het ontslag moet vertellen, ook omdat het in zijn team gebeurd is en hij het mogelijk van andere kinderen te horen krijgt. Wat adviseert u mij?
In dit soort gevallen adviseren we altijd om eerlijk aan je kind te vertellen wat de werkelijke reden van het ontslag was. Blijf rustig, houd het zakelijk, en zeg gewoon dat volwassenen dit soort dingen niet mogen doen. Maak er verder geen drama van. Hoe emotioneler u het brengt, des te meer last uw kind ervan heeft.
Het woord "gruwelijk" moet u bij uw zoon dus vooral niet gebruiken, te meer omdat een webcam nog iets anders is dan een volwassene die zich fysiek vergrijpt aan een kind. Wat er gebeurd is, valt onder 'licht seksueel misbruik'. (Bron: de brochure 'Seksueel misbruik van kinderen - aard, omvang, signalen, aanpak' van Prof. Dr. J. Frenken, uitgegeven door het Ministerie van Justitie, 2001).
Eén van de redenen om het zo aan te pakken noemde u zelf al, namelijk dat uw zoon het ook van anderen kan horen, en dan ben je nog verder van huis (denk aan indianenverhalen, etc.).
Een tweede reden is dat uw zoon zo boos is. Door hem uit te leggen hoe het zit, kan hij beter begrijpen waarom zijn trainer is weggestuurd, en kan hij zijn emoties beter verwerken.
Een derde reden is dat dit een ideaal opvoedmoment is om de gevaren van de webcam aan de orde te stellen. Vertel uw zoon dat je altijd erg moet oppassen met zo'n ding. Voor je het weet circuleren er ongewenste beelden van jezelf over het internet en je krijgt ze nooit meer weg. Ze kunnen je blijven achtervolgen tot je later ergens gaat solliciteren en de baan geweigerd wordt vanwege je misdragingen.
Maar dan de manier waarop de club deze zaak heeft aangepakt. Dat ziet er niet zo verstandig uit. Door geen open kaart te spelen hebben ze het zich behoorlijk lastig gemaakt. Want vroeg of laat komt de waarheid natuurlijk tóch boven tafel (al was het alleen maar omdat u het aan uw zoon gaat vertellen) en dan blijkt dus dat ze gelogen hebben. Dat kan nog flink wat heibel gaan geven...
Er zijn overigens situaties waarin de club niet anders kan, dan onwaarheden vertellen. Bijvoorbeeld wanneer de trainer bij zijn ontslag heeft bedongen dat de club niet zou vertellen wat er precies gebeurd is. De club moet zich dan aan die afspraak houden. (Of het verstandig is van een club om überhaupt zo'n afspraak te maken is een andere zaak. Daarover straks meer.)
Ook kan het zijn dat de ouders van het seksueel belaagde jongetje gevraagd hebben om verder geen ruchtbaarheid te geven aan datgene wat er gebeurd is. De wens van de slachtoffers (respectievelijk hun ouders) moet natuurlijk altijd gerespecteerd worden.
Eigenlijk waren we wel benieuwd wat de KNVB hiervan vindt. Hebben die geen vaste protocollen voor dit soort situaties? Bijvoorbeeld een communicatieplan waarin is vastgelegd hoe een club moet handelen in zo'n geval?
We belden met de KNVB in Zeist, en daar vertelde men dat ze dit soort zaken uitbesteed hebben aan de koepelorganisatie NOC*NSF. Zowel clubs als ouders worden daar altijd naar doorverwezen.
De woordvoerder van NOC*NSF bevestigde dat ze clubs altijd adviseren om gewoon de waarheid te vertellen, ook aan de kinderen. Onsmakelijke details hoeven daarbij niet genoemd te worden; je kunt als club ook volstaan met een algemeen verhaal, dat de trainer zich niet gedragen heeft conform de regels van goed fatsoen. Zolang je maar geen dingen zegt die apert onjuist zijn, zoals in uw geval (dat de trainer geen goede trainingen zou geven).
In het verlengde hiervan raadt NOC*NSF ook altijd af aan sportclubs om overeenkomsten te sluiten met trainers waarin de club zichzelf het zwijgen oplegt.
Nog één tip tot slot. In dit soort situaties kun je altijd een beroep doen op de vertrouwenspersonen van NOC*NSF. Die hebben ruime ervaring met seksuele intimidatie en seksueel misbruik bij sportclubs, en kunnen zowel de clubs als de ouders helpen bij het verwerken van de narigheid.
Voor meer informatie:
Deze vertrouwenspersonen kunnen adviseren over de communicatie van de club naar de ouders, ze kunnen ouderbijeenkomsten organiseren, andere hulpverleners erbij betrekken (meestal de plaatselijke GGD), individuele personen bijstaan, enzovoorts.
Misschien is het dus een idee om samen met de andere ouders (en in overleg met de club) zo'n vertrouwenspersoon erbij te halen om de zaak bevredigend af te wikkelen. Het gaat immers niet alleen om uw eigen zoon maar ook om de andere kinderen in zijn team.
Succes ermee!
