20 juni 2003 door Sanderijn van der Doef
Gistermiddag was mijn dochter van 7 buiten aan het spelen. Ik zag dat ze met een man stond te praten. Ik moest weg en wilde haar dag zeggen (mijn man was thuis). Toen ik met de auto bij de plek aankwam waar ze stond, was ze weg. De man zag ik nog naar binnen lopen. Ik heb direct mijn man gebeld en hem erheen gestuurd.
Gelukkig is er niets gebeurd. De man was heel aardig, zei mijn dochter. "Ik mocht zijn huis zien, dat wilde ik graag."
Jammer genoeg was dit niet de eerste keer dat ze zo argeloos met iemand meeging. Opnieuw hebben we haar uitgelegd wat er mis aan is, wat de regels zijn (pappa en mamma altijd vragen en we willen altijd weten waar en bij wie je bent, etc.) en natuurlijk hebben we weer alles uitgelegd over dit moeilijke onderwerp.
Ik heb haar vervolgens meegenomen naar de bibliotheek, in de hoop een boekje te vinden dat hierover gaat. Een boekje dat het probleem uitlegt in kindertaal, of een verhaal over een kindje dat dit meemaakt, of wat dan ook. In ieder geval iets wat het begripsvermogen, het inlevingsvermogen van de engheid van dit onderwerp voor haar levendiger en serieuzer maakt, zodat ze dit niet weer doet.
Tot mijn verbazing was er nagenoeg niets over te vinden. We vonden een boekje over een jongetje dat ontvoerd werd en een boek over een kindje dat bang was omdat ze papa en mamma kwijt was. Ze komen in de buurt, maar geven het onderwerp niet helemaal weer.
Ik hoop dat jullie een suggestie voor me hebben. Hoe maak ik mijn kinderen weerbaar hiertegen? Wat zou ik met ze kunnen lezen? Ik wil ze niet wantrouwend maken en ze op hun intuïtie laten vertrouwen, maar mijn maag draait om bij de gedachte dat ze het over een tijdje toch weer doet. Want "hij zag er toch aardig uit". Ik kan haar toch moeilijk opsluiten. Help!
Het is goed dat u al zo praat met uw dochtertje over mogelijke nare situaties die kinderen kunnen overkomen als ze zich met volwassenen inlaten die mogelijk slechte bedoelingen hebben. En aangezien je nooit weet wie dat zijn, moet je je kind uitleggen dat je niet alleen met vreemde mensen meegaat. Ook al zijn ze nog zo aardig. Maar ook dat mensen nooit aan hun lichaam mogen komen en dat ook niet mogen vragen bij hun te doen.
In dit geval van uw dochtertje zou u ook nog eens naar die man kunnen gaan, om hem uit te leggen dat u liever niet heeft dat hij aan uw dochtertje vraagt om mee naar binnen te gaan omdat u uw kind juist leert dat niet te doen. Blijkbaar moeten sommige volwassenen daar ook nog in opgevoed worden.
U zegt dat u uw dochtertje niet bang wil maken, omdat ze op haar intuïtie moet vertrouwen. Maar ik denk juist dat ze wel wat banger mag zijn, omdat het inmiddels duidelijk is dat ze (nog) niet op haar intuïtie kan vertrouwen.
Dus: nog eens duidelijk uitleggen wat uw regels zijn, en waarom u bij overtreding van de regels bang bent. U kunt bijvoorbeeld zeggen: "Er zijn soms mensen die wel aardig doen, maar die in werkelijkheid vervelende dingen willen met kinderen. Zoals naar hun billen kijken en hun piemel en vagina willen aanraken en dat vragen om ook bij hun te doen". Als u merkt dat ze die regels weer vergeet, of er niet naar handelt, dan direct erna opnieuw uitleggen waarom u dat niet wilt.
Wat betreft de boekjes: dat zijn er inderdaad niet veel, maar de psychologe Martine Delfos heeft er wel een paar geschreven. "Het is niet leuk", heet er eentje. Het bestaat uit twee delen: één voor meisjes en één voor jongens.
Die boekjes van Martine Delfos gaan weliswaar over seksueel misbruik door andere kinderen en door vader, maar het komt wel in de buurt. U zou ze eerst eens zelf moeten lezen of inkijken om te beslissen of het iets is, voor u en uw dochtertje.
auteur: Martine Delfos
uitgever: Trude van Waarden produkties
ISBN: 9075564538
prijs: EUR 11,50
