3 mei 2002 door Sanderijn van der Doef
Onze dochter van 6 heeft doktertje gespeeld bij een vriendinnetje thuis. Op zich is het elkaar ontdekken wat ons betreft niet zo'n probleem, maar nu ging het onder leiding van een ouder zusje van 10 met haar vriendinnetje.
Mijn dochter werd met stickers 'omgekocht', opdat ze thuis niets zou vertellen. Het was heel moeilijk haar toch zover te krijgen dat ze haar verhaal wilde vertellen. Het lukte alleen toen ik beloofde dat de meisjes niet hoefden te weten dat ze met mij gepraat had.
De meisjes wilden zelfs dingen in haar plasser stoppen, maar gelukkig heeft ze dat geweigerd en werd dat geaccepteerd. Ik heb haar verteld dat haar plasser iets is waar anderen niet aan mogen komen. "Waarom niet?" was haar vraag. "Dat is iets voor jezelf" vond ik een wat zwak antwoord, maar beter wist ik niet.
Hoe ga ik hier nu mee om, om te voorkomen dat mijn kind een wat al te willig slachtoffer wordt? En moet ik dit bespreken met de moeder van het vriendinnetje? Ik wil er niet te zwaar aan tillen, maar voel me ook verantwoordelijk voor de kinderen van anderen die er gaan spelen.
Ik begrijp dat u even schrok van de mededeling van uw dochtertje over het spelletje dat zij speelde met de twee 10-jarige meiden. Maar allereerst zou u uw dochtertje kunnen complimenteren met het feit dat ze het toch aan u heeft verteld, ondanks haar toezegging dat ze het geheim zou houden.
U kunt haar uitleggen dat er twee soorten geheimen zijn: leuke geheimen en nare geheimen. Leuke geheimen zijn geheimen waarmee je bijvoorbeeld iemand wilt verrassen. Niet willen vertellen wat voor cadeautje je krijgt met je verjaardag, etc. Nare geheimen zijn geheimen die je niet mag vertellen omdat er iemand bang is, of omdat er iemand misschien boos wordt of straf krijgt.
Dit was duidelijk een naar geheim. En nare geheimen mag je altijd vertellen. Als je een naar geheim vertelt aan mamma wordt zij niet boos. Hiermee leer je een kind dat je een afgedwongen belofte moet kunnen verbreken voor het goede doel.
Verder zou u kunnen vragen wat zij zelf van het spelletje vond. Vond zij het vervelend of niet? Wilde ze het of eigenlijk niet?
Zo krijgt u een idee of er iets gebeurd is tegen haar zin, of dat zij tot seksuele spelletjes is gedwongen door oudere kinderen.
Als dat niet zo is, en ze het allemaal niet zo vervelend heeft gevonden, is het niet zo erg wat er is gebeurd. Maar dan nóg kan ik me voorstellen dat u liever niet wilt dat ze dit doet met oudere kinderen. Dat kunt u tegen haar zeggen. En haar vragen om het tegen u te zeggen als ze zoiets weer aan haar vragen.
De kans is groot dat het bij een eenmalige gebeurtenis blijft. Maar als er dingen zijn gebeurd tegen haar wil, dingen die ze liever niet wilde maar niet durfde te zeggen, dan is het niet goed wat daar is gebeurd.
In dat geval zou ik zelfs naar de ouders van de meisjes gaan en erover praten. Probeer daar geen ruzie over te maken maar laat het duidelijk zijn dat er dingen zijn gebeurd met uw dochter die u niet meer wilt.
Om uw dochtertje wat weerbaarder te maken tegen seksuele spelletjes waar ze geen zin in heeft, is het goed om uit te leggen dat niemand aan haar vagina mag komen als zij dat niet wil. Dat ze dan weg moet lopen of het tegen u moet zeggen.
