10 december 2004 door Ietje Heybroek
Ik heb sinds 5 maanden een nieuwe relatie. In die relatie bracht ik mijn twee kinderen mee (8 maanden en 4 jaar) mee; mijn vriend bracht zijn dochter van 17 mee. De vrouw van mijn vriend is vier jaar geleden overleden, en mijn kinderen hebben nooit enig contact gehad met hun verwekker. Mijn vriend is dus de eerste man in hun leven.
Nu doet mijn zoon van bijna 4 weinig tot niets met mijn vriend uit zichzelf, maar als hij weg is, vraagt hij continu om hem. Hij wil dan weten waar hij is, of hij nog wel terug komt, en of hij dan weer snel thuis komt. Als mijn vriend er is, hangt mijn zoon enorm aan mij, zelfs het aan- en uitkleden gebeurt het liefst door mama.
Mijn vriend doet enorm zijn best, geeft hem aandacht waar hij kan en probeert dingen te ondernemen met hem, maar op de een of andere manier lijkt het wel of mijn zoontje er niet aan toe durft te geven.
Is dit een algemeen iets bij kinderen die een nieuwe papa of mama krijgen? En hoe kan ik het contact verbeteren tussen deze twee? Moet ik me afzijdig houden en in hoeverre moet ik toelaten dat mijn vriend zich al met de opvoeding en de verzorging bemoeit? Ik kreeg laatst het advies om hem het eerste jaar enkel de leuke dingen te laten doen met die kleine man. Is dat waar?
Voor ik in ga op de vragen die u stelde, eerst iets anders, om u enig inzicht te geven in datgene wat er in uw zoontje omgaat. Zodat u beter begrijpt waarom hij doet zoals hij doet.
Uw zoontje heeft in korte tijd een paar ingrijpende veranderingen meegemaakt. Zo heeft hij er een zusje of een broertje bij gekregen, waardoor hij niet meer uw onverdeelde aandacht heeft. Dat is behoorlijk wennen voor een kind. Daarbij heeft hij een stiefvader gekregen, en ervaart hij voor het eerst dat er een man in huis is. Zowel de aanwezigheid van uw partner is wennen, maar ook het feit dat er nu opeens nóg iemand is die óók aandacht van zijn moeder krijgt.
Dat zijn allemaal belangrijke veranderingen in het leven van een kind van 4 jaar. Het gevolg ervan is dat uw zoontje juist bij u (zijn moeder, de enige constante factor in zijn leven) de veiligheid en geborgenheid zoekt waar hij behoefte aan heeft. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij op dit moment erg naar u toe trekt, en het is ook niet nodig om dat geforceerd te doorbreken.
Ik denk dat het belangrijk is dat u met hem blijft praten en hem blijft vertellen wat u doet. Hij voelt zich dan betrokken bij alles en dat kan hem geruststellen. Op die manier zal hij na verloop van tijd gaan wennen aan de aandacht die de baby en zijn stiefvader van u krijgen.
Dan de praktische vragen die u stelde. Ik raad stiefouders altijd aan om de eerste tijd de kat uit de boom te kijken. Uw zoon zal moeten wennen aan een stiefvader. Uw partner kan op die manier zien hoe u als ouder de opvoeding etc. doet. Het kan zijn dat de stiefouder andere ideeën over opvoeding en andere zaken heeft. Het is belangrijk om daar samen over te praten, en te kijken of er een gezamenlijke opvoedingsstijl uit kan voortvloeien of in ieder geval of jullie tot een compromis kunnen komen.
Over een tijdje zal uw zoon het gewoon gaan vinden dat hij een stiefvader heeft, waar hij dingen mee kan doen. Dan kunnen ze ook samen dingen gaan doen.
Om te wennen aan samen dingen doen, zou ik inderdaad aanraden om het in eerste instantie inderdaad te beperken tot leuke dingen. Daarbij is het belangrijk dat uw partner aan uw zoon vertelt dat hij met hem weggaat om – bijvoorbeeld – samen boodschappen gaan doen, en dat ze straks weer terug komen bij u.
Veel succes en veel plezier!
