30 augustus 2001 door Joanna Sandberg
Mijn zoontje van 3½ bijt heel erg op z'n nagels. Zo erg dat er al een maal een chirurgische ingreep nodig was om zijn al zwart wordende vingertje te redden.
Ook bijt hij op allerlei andere dingen dan alleen zijn nagels: op meubels, op z'n kleren en op speelgoed. Bovendien stopt hij alles in zijn mond, zoals papier, schroeven, en stukjes hout. Hij slikt die dingen ook door.
Bytex helpt niet. Verder is het een normaal kind; wel expressief, met vrolijke buien en boze buien. Hoe helpen we hem hiervan af?
Uw kind heeft verschillende 'bijt'-problemen tegelijk. Dat maakt de situatie complex en ernstig. Hij moet snel geholpen worden.
U geeft helaas weinig informatie, behalve dat hij verder normaal is. Het gebrek aan gegevens maakt het voor mij erg moeilijk om goed in te schatten wat er aan de hand is. Wel kan ik globaal zeggen dat uw zoon emotionele problemen heeft.
Nagelbijten in het 'normale geval', dus zonder andere bijtproblemen, komt voor bij ongeveer 40% van de kinderen tussen 3 en 6 jaar. Meestal begint het rond het vierde jaar.
Nagelbijten is een manier om spanning te laten afvloeien, vooral bij gespannen, agressie-geremde kinderen. Het kan te maken hebben met boosheid op een van de ouders of op beide ouders. Het kind is dan boos, maar durft dat niet te uiten op de ouders zelf. Vervolgens richt het kind de boosheid op zichzelf. Maar ook 'lust' speelt mee in het bijten. Waarschijnlijk is uw zoontje ook angstig.
Uw zoon bijt ook in andere dingen dan alleen zijn nagels, en hij eet kleine objecten op. Dit zou een vorm van 'Pica' kunnen zijn.
Pica komt soms voor bij kleine kinderen. Het is de neiging om niet-eetbare dingen op te eten. Dit is natuurlijk ook gevaarlijk voor het lichaam, en niet alleen voor de geest.
Uw zoon is erg nerveus, en er lijkt sprake te zijn van een stagnatie in de emotionele ontwikkeling. Een kind van die leeftijd kan natuurlijk nog niet met woorden aangeven welke problemen het heeft, waardoor het zijn problemen uit in zijn gedrag.
De vraag is: waarom uit hij zijn problemen door middel van bijten? Bijten is agressief gedrag. De volgende vraag is dus: wat wekt zijn agressie op?
Maar ik heb nog meer vragen. Hoe lang bestaan de problemen al? Welk bijtprobleem ontstond het eerst, of is er geen volgorde aan te brengen? Wat heeft u al geprobeerd om uw zoon te laten stoppen? Waarom lukte dit niet? Hebben er veel veranderingen in zijn leven plaatsgevonden? Zijn er ernstige dingen gebeurd? Hoe is de relatie tussen u en uw man? En hoe is de relatie tussen u en uw zoontje en uw zoontje en zijn vader? Hoe reageert uw zoon zelf op het bijten, en hoe op uw reacties? Plast hij 's nachts nog in bed? Of is hij misschien 's nachts zindelijk geweest, en weer gaan plassen?
In dit geval is er sprake van een ernstig probleem en ik vind het heel goed dat u om raad vraagt. Maar helaas kan ik u op afstand niet verder helpen. Ik raad u dan ook sterk aan om snel naar de huisarts te gaan voor een verwijzing naar een kinderpsychiater. Deze kan uw zoontje dan nader onderzoeken, waarbij er ongetwijfeld vragen aan u gesteld zullen worden van het type dat ik hierboven al opperde.
Hoogstwaarschijnlijk heeft uw zoontje behandeling nodig van een kinder-psychotherapeut, in combinatie met ouderbegeleiding of gezinstherapie.
Misschien is dit allemaal even schrikken, maar met de juiste behandeling kan uw zoontje goed geholpen worden.
Ik wens u sterkte en succes.
