28 januari 2011 door Sanderijn van der Doef
Mijn dochter van 12 heeft MSN-contact gekregen met een klasgenoot. Die heeft zijn masturbatie laten zien op de webcam.
Mijn dochter is hier erg van geschrokken en vertelde mij dit vanmorgen. Dit schijnt al 1 maand geleden te zijn gebeurd en zelfs al twee maal. De tweede keer heeft ze het als bewijs opgenomen.
Ze heeft het eerst verteld aan een lerares, die ermee naar de teammanager is gegaan. Nu wil die met de ouders van het jongetje praten.
Mijn dochter is hiervan geschrokken. Eerst van wat er gebeurd is, en daarna van de gevolgen. Ze is bang dat haar verhaal te groot dreigt te worden. Ze heeft namelijk net een manier gevonden om weer 'normaal' met deze klasgenoot om te gaan.
Daarnaast schaamt ze zich, omdat ze het gevoel heeft dat ze hem zelf heeft uitgedaagd door seksueel getint te MSN'en.
Ze vertelde dat ze nachtmerries heeft over het voorval. Ze droomt dan dat hij ineens in haar kamer staat, en dat ze niet aan hem kan ontsnappen. Wel gelooft ze dat het niet meer gaat gebeuren, omdat hij zich ook schaamt, en omdat ze afgesproken hebben dat dit nooit meer zal gebeuren.
Nu heeft ze aan mij gevraagd of ik school wil overhalen dit niet aan de ouders van de jongen te laten weten, omdat ze bang is dat dit alles tegen haar en hem gebruikt kan worden. Terwijl ze nu net een manier heeft gevonden om met deze klasgenoot om te gaan. Volgens haar is nu alles rustig, en is ze bang dat de zaken nu gaan verergeren. Wat haar betreft is het opgelost.
Mijn vraag: hoe moet ik hierop reageren? Moet ik helpen om alles in de doofpot te stoppen en hoe vang ik haar het beste op, zodat zij in het vervolg gewoon bij mij durft te komen met dit soort dingen? Ik moet er niet aan denken dat er nog iets 'ergers' gebeurt, en dat ze daarmee niet bij mij komt omdat ik er voorheen niet goed mee ben omgegaan.
Wat u beschrijft over uw dochter is iets waarvan we weten (uit onderzoek) dat het veel vaker gebeurt bij jongeren die via de webcam contact met elkaar hebben. Het merendeel van de meisjes (en jongens) tussen de 12-18 jaar die regelmatig op MSN of social network sites zitten, zegt dit wel eens meegemaakt te hebben.
Met name de meisjes geven aan dit niet leuk te vinden. (Een minderheid van de jongens zegt het niet leuk te vinden). Sommige meisjes hebben er echt last van, terwijl andere meisjes het niet veel kan schelen. In het laatste geval hoef je geen speciale actie te ondernemen, maar uw dochter heeft er duidelijk wél last van en dat betekent dat er aandacht nodig is voor haar.
Hoewel ze zegt dat het allemaal voorbij is, en dat ze weer een manier heeft gevonden om met die jongen om te gaan, vind ik het wel een slecht teken dat ze er zo nu en dan nog nachtmerries van heeft. Eerlijk gezegd geloof ik dus niet dat het over is.
Ze is geschrokken van de aandacht en de reacties die haar bekentenis hebben opgewekt, en ik denk dat ze het daarom probeert te bagatelliseren. Vandaar dat ik vind dat het niet 'in de doofpot' gestopt moet worden, zoals u suggereerde.
U maakte zich zorgen over het feit dat uw dochter pas bij u is gekomen met haar verhaal nádat ze het aan een leerkracht heeft verteld. Op zich is dat niet erg, maar het betekent wel dat het belangrijk is om haar vertrouwen terug te winnen, en dat vertrouwen – vooral nu – niet te beschamen. Maar hoe doe je dat?
Meestal adviseer ik om praten met de andere ouders (in dit geval de ouders van de jongen), maar in dit specifieke geval denk ik dat het beter is om dat niet te doen. Want als u het wel zou doen, zou dat wel eens tot een grotere verwijdering tussen u en uw dochter kunnen leiden, wat u nu juist wilt voorkomen.
Ik zou zeggen: sta pal achter uw dochter, en ga praten met de leerkracht. Overtuig hem of haar ervan dat dit hele gebeuren nu overgelaten moet worden aan u en uw dochter. Zorg er in ieder geval voor dat de leerkracht en de teammanager begrijpen dat niet het hele team dit verhaal te horen krijgt.
Op zich is het prima dat uw dochter met haar verhaal naar iemand van school is gestapt, en dat de leerkracht haar heeft overgehaald om het aan u te vertellen. Maar daarmee is het dus een zaak tussen u en uw dochter geworden, waar de school niets meer mee te maken heeft. Dat zult u de school duidelijk moeten maken. Dus: of de ouders van de jongen er – al dan niet – bij gehaald moeten worden, is nu een zaak van uw dochter en u.
Ik vroeg mij af waarom uw dochter nog steeds contact met die jongen heeft, als ze er nog steeds last van heeft. Ik geloof best dat hij er spijt van heeft, dat hij zich schaamt, en dat hij het niet meer zal doen (bij haar althans). Maar als het meerdere malen is gebeurd, tegen haar wil, en als zij het nog steeds niet kan vergeten, dan is dat toch voldoende reden om geen contact meer met hem te hebben. Misschien heeft hij te veel invloed op haar, of kan ze niet goed tegen hem op...
Praat hierover met uw dochter, en vertel haar dat deze jongen nogal vreemde ideeën heeft over de manier waarop hij met een meisje om moet gaan. Kennelijk weet hij niet wat grensoverschrijdend kan zijn, wat het risico met zich meebrengt dat hij ook in de dagelijkse omgang ook grensoverschrijdend (of intimiderend) kan doen.
Zoals gezegd is het belangrijk om het vertrouwen tussen u en uw dochter weer op te bouwen. Dat doet u door in te gaan op haar uitdrukkelijke wens om de ouders van die jongen er niet bij te betrekken. Maar ook door haar te prijzen over het feit dat ze het verteld heeft. En door niet boos te worden op haar. Ze vóelt zich immers al zo schuldig...
Verder is het verstandig afspraken met haar te maken over het gebruik van internet in het algemeen en de webcam in het bijzonder. Bijvoorbeeld door de webcam (voorlopig) niet meer te gebruiken. En door af te spreken dat ze een volgende keer niet bang hoeft te zijn om dit soort zaken meteen met u te delen.
Ook is het goed in de komende tijd zo nu en dan eens aan haar te vragen hoe het met die jongen is. Heeft ze nog contact? Hoe is hij nu tegen haar? Weet ze of hij ook met andere meisjes webcamt? Dat soort dingen. Blijf in gesprek met haar. Zo blijft u op de hoogte en weet zij dat ze bij u terecht kan.
