1 januari 2000 door Joanna Sandberg
Mijn oppaskind (sinds vier jaar) is 9 jaar. Haar vader is weduwnaar en zij was 2 jaar toen zij haar moeder verloor aan een ziekte. Zij heeft geen herinneringen aan haar behalve de foto's in het familie-album en de verhalen over haar moeder die haar vader haar (summier) vertelt.
Mijn neef is ondernemer en heeft een winkel. Zowel hij als zijn zoon hebben behoorlijk gevoel voor humor. Mijn oppaskind is extrovert, vrolijk van aard, maakt makkelijk vriendjes maar soms wel wat dominant. Ze mag veel van haar vader (vind ik).
Nu hij eindelijk een serieuze relatie heeft (hij wil gaan samenwonen), gaat zijn dochter behoorlijk dwars liggen, vooral als ze met zijn vriendin alleen is. Dat deed ze niet bij zijn vorige vriendinnen (daar kon ze het best goed mee vinden). Soms vind ik haar zelfs stiekem en schijnheilig. Hoe kan zo'n vrolijk kind ineens zo omslaan? Hoe kan ik dit kind opvangen?
U kent uw oppaskind goed, en zoals zij nu doet is totaal niet zoals u haar kent. Ze is niet het vrolijke meisje, maar ze is nu soms zelfs stiekem en schijnheilig. Ik kan me voorstellen dat u dat ten hoogste verbaast, en dat u zich zorgen maakt over haar nieuwe gedrag.
Tot nu toe kon uw oppaskind het best goed vinden met de vriendinnen van haar vader. Maar nu hij wil gaan samenwonen staat zijn dochter niet te juichen. En ligt ze dwars, vooral als ze alleen is met zijn vriendin. U schrijft dat haar vader voor het eerst sinds zeven jaar een serieuze relatie heeft. Uw oppaskind voelt natuurlijk aan dat haar vader echt van deze vrouw houdt. En de kans is groot dat zij deze nieuwe vriendin van haar vader als bedreigend ervaart.
Allerlei gevoelens lopen waarschijnlijk door elkaar. Mogelijk is uw oppaskind bang dat deze vriendin haar speciale plekje bij haar vader zal inpikken. (U schrijft dat zij veel mag van haar vader, verwend hij haar een beetje?) Ook zal deze vriendin de plek van haar overleden moeder gaan innemen. Misschien is zij ook boos op haar vader (en deze vrouw), maar durft zij niet echt haar boosheid op haar vader bot te vieren, en doet ze dat zo'n beetje stiekem op deze vrouw.
Het is voor kinderen niet makkelijk om echt hun boosheid te uiten op hun ouders. Kinderen voelen zich, en zijn natuurlijk erg afhankelijk van hun ouders. Als je maar één ouder hebt, is het helemaal moeilijk om je woede op deze ene ouder te uiten. Ook durft dit meisje niet echt rechtstreeks boos te zijn op de vriendin van haar vader, en uit zij haar woede door dwars en stiekem gedrag wanneer ze alleen is met deze vrouw.
Haar vertrouwde leven met haar vader, broer en oppas, etcetera zal behoorlijk veranderen wanneer deze vrouw bij hen komt wonen. Waarschijnlijk is ze ook bang voor wat de toekomst haar gaat brengen. Misschien vindt ze eigenlijk deze vrouw best aardig, maar kan ze dat nog absoluut niet uiten in deze situatie.
Deze vrouw wordt nu door haar 'getest' zou je kunnen zeggen. Is deze vrouw sterk genoeg om bij haar vader te blijven ook al doet zijn dochter zo vervelend tegen haar? Is ze echt aardig, en ook echt geïnteresseerd in de dochter van haar vriend, of alleen maar in haar vader? Zo zijn er nog veel meer vragen te verzinnen.
Het samen gaan wonen is de keuze van haar vader, en dus niet van haar. Toch zal ze de keus van haar vader moeten gaan accepteren. Dat zal tijd en energie van alle betrokkenen kosten. Haar vader zal haar duidelijk moeten maken dat hij ook van haar blijft houden (als zijn dochter) ook al gaat hij samenwonen met zijn nieuwe partner. Hij moet zijn dochter de tijd gunnen om zijn vriendin te accepteren, maar haar wel duidelijk maken dat zij niet de macht heeft om zijn nieuwe relatie te verzieken.
Deze nieuwe vrouw zal ook rekening met haar moeten houden, en ook haar de tijd moeten gunnen. Kinderen houden niet opeens van je omdat je de nieuwe partner bent van hun vader. Houden van, als dat al gebeurt, groeit langzaam. Eerst moet je als nieuwe partner aanvaarden dat een kind je niet meteen leuk vindt. Dat moet je toch een beetje gaan verdienen.
Voor alle gezinsleden en de nieuwe partner gaat er veel veranderen. Het kan heel goed gaan, maar gun elkaar de tijd, de ruimte en de vrijheid die past bij de positie die een ieder in gaat nemen in het nieuwe gezin.
Als oppas kunt u veel doen voor dit meisje. Door begrip te tonen, en haar continuïteit te bieden in haar leven helpt u haar om te gaan met de veranderende situatie. Veel plezier en sterkte.
