2 maart 2007 door Sanderijn van der Doef
Mijn zoontje van 4 heeft verteld dat de 14-jarige zoon van onze gastouder seksspelletjes met hem heeft gedaan. Hij heeft me precies verteld hoe, wat en waar. Ook vertelde hij dat hij het niet leuk vond, en dat hij een bepaalde handeling niet wilde. Voor zover we kunnen nagaan, is het gebeurd in spelvorm.
Mijn zoontje heeft geen gedragsproblemen ontwikkeld. Hij heeft het voorval ook heel rustig verteld.
Wat me wel is opgevallen in de periode dat het gebeurd zou moeten zijn, is dat mijn zoontje toen erg geïnteresseerd was in piemeltjes. Hij tekende ze ook bij poppetjes. Ook was hij erg aanhankelijk naar mij en de opa's en oma's. Op dat moment dacht ik dat dat kwam doordat hij zijn vader miste, die een paar maanden buitenslands was.
We vragen ons af wat we hiermee aanmoeten. Moeten we er nog eens met hem over praten? Hem laten ondervragen? Of het laten rusten omdat hij geen probleemgedrag vertoont, maar hem wel goed in de gaten houden?
Uw zoontje kon rustig vertellen wat er gebeurd is, en zijn gedrag lijkt niet echt veranderd te zijn. Dat zijn allemaal positieve berichten. Maar het is nog niet genoeg.
Hieronder zal ik uitleggen wat dat in de praktijk betekent.
Als een kind seksspelletjes heeft gespeeld, dan hoeft dat niet automatisch traumatisch te zijn, zolang er maar niets gebeurd is tegen zijn zin. En dat was in dit geval wel zo. Uw zoontje vond het niet leuk en wilde bepaalde dingen niet.
Het leeftijdsverschil tussen deze twee kinderen (4 en 14 jaar) is erg groot. Het oudste kind zit in een heel andere ontwikkelingsfase dan het jongste. Dat betekent dat bij zulke spelletjes het jongste kind het risico loopt zich gedwongen te voelen om dingen te doen tegen zijn eigen wil. Bij uw zoontje blijkt dat ook zo geweest te zijn.
In ieder geval was het wel heel goed dat uw zoontje uit zichzelf alles aan u verteld heeft. Prijs hem daar om!
Dat hij alles zo rustig heeft verteld, betekent in ieder geval dat hij zich veilig en vertrouwd voelt bij u. Dat lijkt iets vanzelfsprekends, maar is het niet. Bij veel kinderen is het helaas anders. Maar hoe dan ook: als een kind laat blijken dat het makkelijk met zijn ouders over nare ervaringen kan praten, dan is dat alleen maar goed.
Zijn plotselinge aandacht voor piemels kan zeker door deze gebeurtenis ontstaan zijn. Maar als het nu weer minder is geworden, dan is dat een goed teken.
Ook is het een goed teken dat uw zoontje geen opvallende gedragsveranderingen vertoont.
Het ziet er dus naar uit dat hij ondanks alles niet noemenswaardig onder het gebeuren geleden heeft. Maar zeker weten we dat niet. Daarom zou ik zijn gedrag nog wel even in de gaten houden, zoals u zelf al opperde. U kunt daarbij letten op de volgende dingen:
Als er ook na een tijdje geen noemenswaardige veranderingen zijn opgetreden, dan zou ik het voorval verder laten rusten. Waarschijnlijk heeft hij het dan goed verwerkt en er niets aan over gehouden.
Dat neemt echter niet weg dat er wel een gesprek moet komen met de gastouder en de 14-jarige zoon (voor zover u dat nog niet gedaan had). Ik hoop namelijk niet dat deze gastouder nog meer kinderen te gast heeft behalve uw zoon, want dan is het absoluut belangrijk dat dergelijke spelletjes niet ook met de andere kinderen gebeurd zijn, of nog steeds gebeuren.
Bovendien moet de 14-jarige jongen duidelijk te horen krijgen dat het niet goed is wat hij heeft gedaan, en dat het niet nogmaals mag gebeuren!
