14 april 2006 door Sanderijn van der Doef
Verleden jaar vertelde mijn dochter wat haar vader bij haar gedaan heeft, maar via de kinderarts is niet te bewijzen dat het gebeurt. Nu slaat zij dicht over dit onderwerp.
We zijn gescheiden en één keer in de 14 dagen is ze bij haar vader. Ze komt dan heel stil en in zichzelf gekeerd terug.
Wat kan ik nog meer doen? Het is haar woord tegenover het zijne. Mijn dochter is nu 5 en ze was bijna 4 toen ze er voor het eerst over begon. Het speelt dus al een poosje.
Het is heel moeilijk om bij een vermoeden van seksueel misbruik duidelijke bewijzen te krijgen, als een kind er zelf niets (meer) over wil vertellen. Ik denk dus dat u uw aandacht in eerste instantie op uw dochter zelf moet richten, om haar te laten begrijpen wat wel en niet geoorloofd is. Dat is belangrijker dan een moeizame zoektocht naar 'de waarheid'. Daarnaast kunt u de hulp inroepen van het AMK (Advies en Meldpunt Kindermishandeling), waarover ik straks meer zal vertellen.
Wat u zou kunnen doen, is in algemene zin met uw dochtertje praten over juiste/onjuiste, goede/slechte aanrakingen. Haar lichaam is van haar en daar mag niemand aankomen als zij dat niet wil.
U kunt zo'n verhaal in de vorm van een vraag-en-antwoord spelletje gieten. U stelt de vragen en uw dochter geeft de antwoorden. Bijvoorbeeld:
Nadat u dit een paar keer heeft herhaald, vraagt u waar iemand anders jou niet mag aanraken. Laat haar zelf de antwoorden bedenken, en geef waar nodig aanvullingen of correcties. Bijvoorbeeld: een dokter mag je billen bekijken of aanraken, maar alleen als mamma erbij is.
Het spel is niet bedoeld om boven tafel te krijgen of haar vader nu wel of niet verkeerde dingen met haar doet. Het gaat erom dat uw kind leert begrijpen dat andere mensen – of dat nu volwassenen of andere kinderen zijn – niet zomaar aan haar lichaam mogen komen (en haar niet mogen vragen om dingen bij hen te doen).
Mocht uw dochter tijdens dit spel toch spontaan iets loslaten over dingen die haar vader heeft gedaan en die niet door de beugel kunnen, dan heeft ze er blijkbaar grote moeite mee om zoiets 'gewoon' tegen u te zeggen. De kans is dan groot dat haar vader geheimhouding heeft geëist en misschien met ernstige dingen heeft gedreigd als ze erover vertelt.
Ik heb in deze rubriek al vaker verteld hoe je het beste om kunt gaan met de druk die kinderen kunnen ervaren om dingen geheim te houden. Ook nu is dat van toepassing, onafhankelijk van de vraag of er nu wel of niet foute dingen bij de vader gebeuren.
U kunt uw dochter uitleggen dat er twee soorten geheimen bestaan: leuke geheimen en niet-leuke geheimen. Een leuk geheim is bijvoorbeeld als je een kadootje hebt voor mamma, of als je haar wilt verrassen met iets. Niet-leuke geheimen zijn geheimen waar je een naar gevoel van krijgt, of die niet leuk zijn als je eraan denkt.
Leuke geheime mag je voor jezelf houden, maar niet-leuke geheimen moet je altijd aan mamma vertellen, ook als je er bang voor bent. Want door ze te vertellen krijg je een beter gevoel en word je minder bang. Misschien dat uw dochter dan begrijpt dat ze alles kan vertellen aan u.
Zoals gezegd zou ik u in dit geval ook uitdrukkelijk aanraden om eens voor advies te bellen met het AMK (Advies en Meldpunt Kindermishandeling): 0900 - 123 123 0.
Bij het AMK werken vertrouwensartsen die in dergelijke situaties samen met u kunnen beslissen wat in uw geval het beste is om te doen.
