Zorgenkinderen worden volwassen en dan?

rijbewijs

Het gaat bij het rijbewijs meestal om een kort vooronderzoek, soms zal er een arts meerijden in de auto, maar dat gebeurd zelden. Het probleem is vaak de medicatie met de gele sticker, hopelijk is er tegen die tijd een mooi alternatief...

verder zullen ze al tegen genoeg problemen aanlopen... not fair

Ga je het vertellen?

Volgens mij is een diagnose nuttig zolang hij nuttig is. Dat is dus met name op school, waar iedereen "gewoon" moet zijn. Daarna ben ik van plan hem af te schaffen, want voor mij betekent het niets anders dan een paar afspraken over hoe je het een kind wat makkelijker kan maken op school.

Mocht zoon een gevaar op de weg blijken te zijn, dan mag ik toch hopen dat zo'n rijinstructeur dat er ook zonder psychiatrisch rapport wel uit haalt.

Vooronderzoek beroepen

Ik zou zo min mogelijk vertellen. Need to know is meer dan genoeg.
Ik vind het vooronderzoek bij rijbewijzen volkomen belachelijk.
Maaaarrrrrr

Het is er. Het is onderdeel van het onderzoek voor rijgeschiktheid. Als je dingen verzwijgt en je krijgt een ongeluk dan kun je daar heftige problemen mee krijgen met de verzekering. De onderzoeksverplichting geldt zonder twijfel voor iedereen die en nieuw rijbewijs haalt.
(dus Femmel, ik vind het een discutabel advies van jouw rijinstructeur).

Paddington, dat onderzoek voor rijbewijzen hoort tot de gangbare vooronderzoeken voor beroepen. Voor chauffeurs en medewerkers in het vervoer, voor kapiteins en overige zee- of zoet water varenden, voor piloten en vliegend personeel, voor bedieners van hijskranen, tractors van de buitencategorie en ga zo nog maar even door.

Hoe daar precies per beroepsgroep mee wordt omgegaan (streng of niet) is een beetje verschillend. Hou er wel rekening mee. Je kunt er bij een opleidingskeuze ook eerst informatie over inwinnen. Misschien is het ook nog zinnig om te kijken of je kind al zo goed functioneert dat dat stempel PDD/Nos eraf kan.

Ik denk dat

er genoeg momenten dat het wel aangegeven moet worden. Waarschijnlijk ook wel terecht. Ik kan alleen nu nog niet echt overzien wanneer dan en wat het voor gevolgen heeft.

Huren van een woning?
Aangaan van een lening/hypotheek?

Bij dat soort zaken niet

Nee Paddington. De bank en de makelaar hebben niks te maken met dit soort zaken. Als de rekeningen maar betaald worden.

Bedankt Evanlyn

Evanlyn schrijft: "Volgens mij is een diagnose nuttig zolang hij nuttig is. Dat is dus met name op school, waar iedereen "gewoon" moet zijn. Daarna ben ik van plan hem af te schaffen"

Wat is de waarde van een diagnose als je hem aan kunt zetten als je hetnodig vindt, maar als het je niet uitkomt, zet je hem weer uit?
Steeds als mensen hier op OO twijfelen aan het kloppen van de grote toename van gediagnosticeerden, wordt de vergelijking gemaakt met blinden of zit AnneJ in de hoogste boom van verontwaardiging. Dan wordt er gezegd dat blinden net zo zielig zijn als die verschillende autistische stoornissen en dat de laatsten dus net zoveel recht hebben op hulp en meer tijd op school en meer kansen bij een baan en dat soort dingen.

Evanlyn heeft me nu overtuigd dat deze twijfelaars gelijk hebben, want zij zegt dus eigenlijk dat haar kind ppd-nos heeft zolang het kind er voordeel van heeft, maar als het even niet uitkomt, dan heeft ie het niet. Jammer dat blinden dat niet kunnen. Betekent dus dat blinden echt iets hebben en dat mensen die zo'n autistische diagnose alleen gebruiken als het hen uitkomt, dat alleen doen om er ergens voordeel van te krijgen.

Nee Massala

Als iemand blind is, wil dat nog niet zeggen dat zijn oren niet werken.

En blinde is dus geholpen met braille en een blindengeleidenhond, maar bij Beter Horen zul je hem niet zo gauw een hoorapparaat zien halen.

Dat bedoelt Evalyn.

Stuurmanskunsten

De belemmeringen tijdens het leren gedurende de schoollfase zeggen niets over de stuurmanskunsten van een automobilist.

Zo zijn er scholen die een kind welkom heten als het kind maar medicatie gebruikt omdat de begeleiding te veel van de leerkracht vraagt. De medicatie zegt niets over het opnamevermogen van het kind. Dat de CBR/ verzekeringen aan mensen met een diagnose op het autistisch vlak, een bewijs van ' goed functioneren' vragen, zegt niets over de stuurmanskunsten van de iets aan de hand- bestuurder, welke mogelijk wel moeite had met het langdurig luisteren naar die boeiende verhalen van de leerkracht.
Autorijden is gewoon een andere activiteit. Net zo'n activiteit als gamen. Vele kinderen, wel of niet ADHD, spelen uren op een gamebord. Geen beweging ontgaat hen. Daarom vind ik dat autorijden niet te vergelijken is met het leren op school.

Elke automobilist die te kampen heeft met een bepaalde belemmering, vb nachtblindheid of angst voor vrachtauto's, houdt hier rekening mee. Ze kiezen een alternatieve route. Mensen met maagzuur, hebben een pakje rennies in de auto igv onverwachtse buikkrampen. Diabeten kunnen vooraf hun suikerspiegel testen. Zo zijn er voor vele belemmeringen oplossingen. De hiervoor genoemde voorbeelden hebben ook geen aantekening bij het CBR, waarom de autisten dan wel.

ach gunst Massalla

Zoals ik in een ander draadje al zeg: wees maar niet jaloers, al die hulp en kansen bestaan alleen in jouw fantasie. Was het maar echt zo dat ze dat allemaal kregen. En nog beter: was het maar niet nodig, waren scholen maar wat minder eenheidsworst.

Een mens is zoals hij is en dat verander je niet. Maar het hangt van de situatie af hoeveel last hij ervan heeft en in het geval van een rijexamen slaat het gewoon nergens op. Bij een sollicitatie lijkt het me ook niet nuttig om een diagnose te vermelden, als die er alleen toe leidt dat mensen denken dat je eng bent. Maar volgens mij is het niet zinvol hierover met jou in discussie te gaan, je hebt je oordeel al klaar.

Waar komt die woede eigenlijk vandaan?

Overigens

komt die vergelijking met blindheid niet van mij maar van jou. En wat vind je nu eigenlijk? Dat autisme niet bestaat, dat het wel bestaat maar dat er teveel niet kloppende diagnoses worden gesteld, dat je een lichamelijke belemmering wel serieus moet nemen maar een psychische niet, of nog iets anders?

Massalla

Ja, de diagnose van mijn kinderen heeft iets geholpen op school. En dat iets is al veel meer dan vele anderen krijgen, zie het aantal thuiszitters. In die zin was de diagnose nuttig. Maar waar het vooral belangrijk voor was: mijn kinderen begrijpen zelf nu beter waar hun angst, depressie en overprikkeling vandaan komen. En tja, mensen die hen dan zien als uitgekookte fantasten, dat nemen we maar voor lief. Het zegt namelijk wat over het invoelend vermogen van jou en al die anderen. En dan te bedenken dat men denkt dat autisten dat niet hebben. Haha. Fout. Lees je eens in,doe eens gek.

Het hielp

De diagnose van mijn kinderen heeft mij ook geholpen. Ik heb veel meer begrip gekregen voor de moeilijke mensen in mijn familie en waar hun stressgedrag vandaan komt. En tot generaties terug ben ik het patroon gaan herkennen. Daardoor hebben mijn kinderen en ikzelf veel meer inzicht en vaardigheden kunnen ontwikkelen om goed met elkaar en anderen om te gaan en te voorkomen wat je veel ziet, een overaangepast plaatje naar de buitenwereld, met af en toe een onbegrijpelijk incident en thuis het afreageren van de enorme stress die ze oplopen in de buitenwereld. Dat geeft thuis in de intimiteit van je gezin veel leed en drama. Weet ik uit eigen ervaring. En dat hoop ik voor mijn kinderen te voorkomen. Doordat ze zelf begrijpen dat ze gemiddeld anders in elkaar steken en daarbij, net als ieder ander, leren hun sterke kanten en zwakke kanten beter te balanceren.
Maar ook veel meer begrip voor collega's. Hoe kleine aanpassingen een enorm verschil kunnen maken en dat je daar serieus mee omgaat.
Maar als je dan niet toegelaten zou worden tot een school vanwege zo'n diagnose, door vooroordelen en opzien tegen onvoorspelbare want onbekende zaken in de omgang, dat vind ik een slechte zaak.
Een diagnose is bedoeld als een stut en steun en niet als een sociale handicap. Dat maakt het veel moeilijker om je weg te vinden.
Je wil dat iedereen een plekje krijgt en de kans om bij te dragen, want er zijn genoeg talenten. Ook meer 'normale' mensen hebben sterke en zwakke kanten maar weten die vaak beter te benutten of te verbergen zodat ze beter mee kunnen doen aan de illusie dat je voor een functie op alle vlakken perfect zou moeten zijn.
We zijn wel allemaal mensen en geen robots.
Ik kan me nog herinneren dat de functiewaardering ingevoerd werd. Daarvoor was het op de afdeling heel gangbaar dat mensen hun sterke kanten in konden zetten en daarop gewaardeerd werden. Met de functiewaardering werd gebruikelijk dat iedereen alles, en zelfstandig, zou moeten kunnen, want hoorde bij de functie.
Afgerekend worden op je zwakke punten was dat.
Zal best ook voordelen hebben, maar ik denk dat je daarom zoveel uitvallers hebt, omdat er overal een beredeneerd profiel verwacht wordt waar iedereen in moet zien te passen.
En dat is lastig als je wat meer geprononceerde kanten hebt.
Het is zaak dan te bedenken dat als je een zwakke kant hebt, dat je ter compensatie vaak ook meer geprononceerde sterke kanten hebt.
En dat je toch je best doet om daar je inzet mee te doen en anderen daar een beroep op te laten doen. Beetje tegen de stroom in, zo voelt dat.

aansprakelijkheid!

Verzwijgen van de diagnose bij rijbewijs en verzekering ed. kan betekenen dat er bij schade niet uitgekeerd zal worden! Je hebt dan namelijk in feite de formulieren niet naar waarheid ingevuld. Dat vind ik een groot risico hoor.
Destijds hebben wij dan ook onderzoek proberen af te houden. Maar nu het onderzoek is geweest en de diagnose is gekomen, kun je dat niet meer afwenden en wegstoppen/selectief gebruiken.

Privacy

Privacy bij een diagnose is steeds moeilijker. En die privacy is juist goed om te zorgen dat mensen onbezorgd hulp kunnen zoeken en daarmee gezondheidsproblemen kunnen voorkomen of bestrijden.
Dat zorgt voor een gezondere en veiliger samenleving.
Echter die privacy wordt bedreigd door ondoordachte achterdeurtjes, zodat mensen juist zorg gaan mijden waarmee de samenleving juist onveiliger en ongezonder wordt.
Of gevraagde gegevens gaan verzwijgen met financiële en andere risico's voor henzelf van dien.

Ik ken inmiddels nog een student die zijn diagnose verzweeg bij de toegangstoetes en de geboden begeleiding, die door zou kunnen lopen tijdens zijn universitaire studie, afwees. Om geen verkeerd beeld te wekken en aan te lopen tegen vooroordelen.
Hopelijk lukt het hem wel. Hij heeft in elk geval op het speciaal onderwijs genoeg inzicht en vaardigheden opgedaan om zich goed te kunnen balanceren.
Maar is ook beïnvloed door de praatjes in de krant dat je beter in een reguliere klas kunt zitten want dan leer je omgaan met iedereen.
Die droom probeer ik wel een beetje uit zijn hoofd te praten. Dan kun je door pesten en onbegrip juist niet tot sociale ontwikkeling en leren komen. Wat hij nu wel gehad heeft en waardoor hij zo ver gekomen is. Speciaal onderwijs kan mensen onzeker maken maar het is zeker geen reden voor gevoelens van minderwaardigheid, liever van trots dat je je zo serieus inzet en werkt aan jezelf. Ik ken hele goede mensen van mijn generatie die vroeger ook speciaal onderwijs hebben genoten en misschien wel juist daardoor heel goed terecht zijn gekomen.
Een echte doorzetter, die via het vmbo speciaal onderwijs, in zijn omgeving geen havo/vwo voor speciaal onderwijs, doorgestroomd is naar regulier havo en vwo, met rugzakbegeleiding. En nu aan een beta studie gaat beginnen.