zorgen om toekomst
Hallo allemaal,
Net zoals vast wel meer onder jullie, maak ik me zorgen om de toekomst van mijn kind. Ik heb een zoon van 9 met ASS (PDD-NOS) en ADHD. Het is een ontzettend lieve jongen, maar als het hem in zijn hoofd teveel wordt, is in het verleden gebleken dat hij fysiek agressief kan worden. Thuis niet zozeer, maar wel op school. Niet vaak, maar dit is wel een paar keer gebeurd. En ik zeg in het verleden omdat hij nu op speciaal basisonderwijs zit waar het goed gaat. Maar hiervoor heeft hij op een reguliere school gezeten waar het dus niet goed ging. Hij krijgt medicatie, maar alleen voor op school. Thuis dus niet want dat hoeft niet. Inmiddels is hij dus 9 jaar en groot en sterk voor zijn leeftijd. Hij is thuis niet fysiek agressief naar anderen (ook nog nooit geweest thuis), maar wat hij bijv. wel eens doet, is heel hard met zijn vuist in de bank slaan. En dan echt heel hard. Met het oog op de toekomst maak ik me daar dus zorgen om. Hij wordt ouder, groter en sterker. Hij gaat meer en meer een eigen wil krijgen en gaat over 2,5 jaar als het goed is naar de middelbare school. Misschien maak ik me zorgen om niks. Maar ik zou niet voor hem willen dat hij later in vechtpartijen etc. belandt. Natuurlijk besef ik me dat je niet alles voor kunt zijn en nogmaals, misschien maak ik me zorgen om niks. Maar ik ben wel benieuwd of er mensen zijn die hier ervaring mee hebben en/of tips. Ik weet dat ik naar de huisarts kan om een doorverwijzing te vragen voor gesprekken/therapie etc., maar ik wil er ook niet teveel druk op leggen bij hem. Ik vind dit erg lastig hoe hiermee om te gaan. Maar in het belang van mijn zoon wil ik het liever voorkomen dan genezen.
Groetjes van een bezorgde moeder
Medicatie
Hij mag dus alleen baat hebben bij medicatie op school en niet op de andere plekken waar hij is? Dat spul is niet om hem koest te houden dat spul kan hem helpen - gedurende de hele dag - om om te gaan met de wereld om hem heen. Dus ik zou eerst kijken of hij baat kan hebbenn hebben bij medicatie gedurende de dag. Dan kan hij zonder rebound ook thuis ontspannen en voorkom je schommelingen die soms moeilijk te voorkomen zijn.
Gr Angela
Medicatie
Beste Angela,
Je begrijpt het verkeerd. "Koest houden" vind ik nogal grof gezegd eerlijk gezegd. Ook met medicatie wordt hij wel eens boos, dat maakt in dat opzicht geen verschil. Het enige verschil is dat hij nu niet meer fysiek agressief meer is naar anderen omdat ze er op deze school beter mee omgaan. Ook op de reguliere school kreeg hij al medicatie. Alleen in het weekend thuis krijgt hij geen medicatie. Doordeweeks wel want dan heeft hij het 's middags op school nog gehad. Maar dat maakt qua de boosheid die ik beschrijf geen enkel verschil. Als dat wel zo was zou ik me daar natuurlijk ook totaal geen zorgen over hoeven maken voor de toekomst he..
Aanvulling
Hallo allemaal,
Gezien de reactie van Angela moet ik denk ik nog even een aanvulling geven op mijn bericht denk ik. Het is natuurlijk niet zo dat ik mijn zoon thuis maar "aan zijn lot overlaat" door hem daar geen medicatie te geven. Alleen in het weekend thuis krijgt hij geen medicatie (wat natuurlijk in overleg met de arts is). En dan is hij niet heel anders dan doordeweeks na school, wanneer hij wel medicatie heeft gehad. Thuis is er weinig overprikkeling. Het met de vuist in de bank slaan bijvoorbeeld gebeurt zelfs vaker doordeweeks (met medicatie), dan in het weekend. Want nogmaals, dan zorg ik voor zo min mogelijk prikkels. Ik ben alleen met mijn zoon.
Groetjes
medicatie
En Angela, nog even dit. Ik weet niet of jij er op deze manier ervaring mee hebt, maar gezien je reactie denk ik dat niet. Ik kan je vertellen dat ik een paar dagen geleden nog met mijn zoon bij de arts heb gezeten, en als je dan je zoon hoort vertellen dat hij zich niet lekker in zijn vel voelt zitten met de medicatie, breekt dat je moederhart. Ik laat hem dan ook in het weekend even "vrij" van medicatie, mag het? En dat kan ook.
Ik heb gevraagd om ervaringen/tips voor de situatie die ik heb verwoord en niet om commentaar op de manier waarop ik het doe. En als je al voornemens bent om commentaar te geven, vraag dan aub even eerst hoe het zit. In plaats van direct je oordeel klaar te hebben.
Twee dingen
Sowieso is op de bank slaan imo heel positief gedrag, dat zou ik echt enorm bevestigen. Het is een heel slimme methode: hij raakt wat kwijt aan frustraties en beschadigt niemand/ niets.
Positief dus, al mag je hem best terug geven wat zijn gedrag met jou doet. (Bijv dat het bedreigend kan overkomen)
En ken je het boek het explosieve kind?
Erg populair hier op forum en echt niet voor niets, ik zou het zeker lezen als je dat nog niet gedaan hebt.
Woede
Emoties kunnen snel oplopen vooral na een dag vol prikkels die ze tot het uiterste hebben moeten zien te voorkomen en te beheersen. Voorheen hadden we daar een oud kastje voor waar zoon een deuk in mocht slaan.
Hij houdt zich al heel lang bezig met mogelijkheden om te ontspannen. Tijdig even rust zoeken als je oplopende frustratie voelt en dat ook naar je omgeving communiceren. Even radiostilte vragen als je hongerig en overprikkeld thuiskomt.
Mindfullness, sport en muziek. Valeriaan. In het weekend rookt hij soms weed om te ontspannen en minder overprikkeld te raken.
Mijn zoon heeft met name op het speciaal onderwijs, maar natuurlijk ook thuis, zichzelf geleerd om goed om te gaan met zijn karakter. Dat blijft een aandachtspunt voor hem. Maar hij doet het uitstekend op zijn opleiding en vooralsnog heb ik er alle vertrouwen in dat hij zich ook alleen goed kan redden. Misschien met wat aanpassingen, maar hij is goed begeleidbaar en kan goed beoordelen wat hij nodig heeft en daar dan voor zorgen dat hij het ook krijgt.
Bank
Ik zou toch iets zoeken dat hij voor ontlading kan gebruiken op zijn eigen kamer. Zon ontlading op de bank in een huiskamer kan voor anderen nogal intimiderend overkomen.
Zorgen
Ik snap je zorgen absoluut. Hier dan geen kinderen die dat soort ontladingen geven, maar wel kinderen met behoorlijke issues. Over vooral 1 maak ik mij zeer ernstige zorgen. Hij is nu bijna 16 en heeft hele basis dingen nog steeds niet geleerd. Ondanks dat hij intelligent genoeg is en op speciaal onderwijs zit, lijkt het erop dat hij eigenlijk al jaren stilstaat in zijn ontwikkeling. Als dit is wat hij kan bereiken, dan houdt het in dat hij dus nooit zelfstandig kan wonen. Ik had een paar jaar geleden nog de hoop dat hij zover kon komen dat hij alleen op bepaalde gebieden wat hulp nodig zou hebben.
Dus je zorgen snap ik. Het enige wat jij kan doen is je zoon zo ver als hij het kan, leren om te gaan met zijn problemen. Zou het bijvoorbeeld kunnen helpen als hij een boksbal heeft hangen? Of is het voor hem juist beter om op zo'n moment zich even helemaal terug te trekken met een leuk boek? Voor mij neefje helpt het om op zo'n moment te gaan wandelen met een hond. Nu heeft mijn neefje geen PDD-Nos erbij dus dat maakt ook weer een verschil, naast dat het andere kinderen zijn.
Sport
Mijn zoon had dezelfde diagnose. In een milde uitvoering. Af en toe ontploft hij en hij kan nogal negatief zeuren.
Hij leeft zich met enige regelmaat uit op onze fitnessapparaten (nogal wild, maar alla).
Het gaat vrij goed met hem (zit nu in de 3e). Geen medicatie meer, hij voelt zich daar niet prettig meer bij. Soms valeriaan en hij krijgt voedingssupplementen. Bij hem geven die merkbare verbetering, hij functioneert normaal op school en heeft zelfs een baantje.
Oh ja
Het lijkt me dus goed als je kind zich fysiek kan uitleven. Een boksbal of iets anders.
Pirata
Welke voedingssupplementen gebruikt jouw zoon?
Drietje
Naar aanleiding van artikelen op Pubmed, zit ie aan de B6 en magnesium. Vrij hoog gedoseerd. Het klopt wat ze zeggen op Pubmed, hij is kalmer en socialer geworden. Hij zegt zelf "vroeger was ik raar". Maar een zeker effect is er niet, want wie weet zijn zijn hersenen veranderd door zijn leeftijd? Ik kan dat niet met zekerheid zeggen, maar hij is veranderd sinds het starten met deze combi. Heeft nu ook een hele groep vrienden ipv een paar.
Hier ook
een kind met ASS en nog wat bijkomende problemen. Nog niet zo lang op speciaal onderwijs. Intussen volwassen maar nog lang geen diploma. En op veel vlakken loopt het allemaal nog steeds moeizaam en heeft kind nog veel begeleiding en hulp van ons als ouders nodig. Nog verre van zelfstandig. Neemt nauwelijks initiatief, is heel passief en hangt het liefst de hele dag op bed met de telefoon te klooien. Het is een lief kind, heel meegaand, nooit boos en zeker niet driftig of agressief, maar dat passieve baart mij dan weer heel veel zorgen. Hoe vindt dit kind ooit een studie en zou dat studeren ooit gaan lukken zonder onze hulp, of zitten wij daar dan ook de komende jaren nog aan vast, aan die intensieve begeleiding? Vindt dit kind ooit een baan? Hoe dan, wat voor baan? Lukt het dit kind ooit een sociaal netwerk op te bouwen? Nu is letterlijk niet een (niet 1) vriend of vriendin in beeld.
Ik lig er nog net niet wakker van, want op heel veel vlakken gaat het wel goed, zit er in ieder geval vooruitgang in. Maar ik vind het heel moeilijk om voor me te zien dat dit kind later een gelukkig leven gaat leiden....
Pirata
Dankjewel. Ik ga eens kijken!
Dank Pirata
Ik ga ook eens kijken naar die combi van middelen.
mirjam
bezorgde moeder
Ik herken je zorgen, en ik heb ze ook.
Hier een zoon die omgekeerd 'werkt'. Op school laat hij niets zien van zijn frustraties en overprikkeling, maar thuis komt dat er allemaal uit.
Ik ben heel blij dat hij zich in de buitenwereld niet op die manier uit, want inderdaad, het kan behoorlijk intimiderend overkomen.
Onze zoon is nu 17 en zit in 4 vwo, op een reguliere school.
Het gaat eigenlijk best goed, voor het oog dan. Hij is ontzettend bezig zich aan de buitenwereld aan te passen. Dit kost hem enorm veel energie. Zoon schaamt zich eigenlijk dat hij autisme heeft/autistisch is, waardoor hij ook veel te weinig gebruik maakt/wil maken van allerlei mogelijkheden tot hulp, en hij zichzelf eigenlijk tekort doet.
Ik heb nu ook net gelezen wat Pirata schreef over magnesium en B6, en ik ga er zeker naar kijken.
Wat mij betreft hoeft onze zoon zich niet aan te passen aan wat 'normaal' geacht wordt, maar zou hij zichzelf meer moeten accepteren, omdat hij dan juist veel beter tot zijn recht kan komen.
Maar goed, hij is in ontwikkeling en in de puberteit...
Gezondheidsklachten
Omdat alles al energie kost is het nog een tandje belangrijker dat je gezondheidsklachten goed in beeld hebt en tijdig zomogelijk laat verhelpen.
Dan kost het leven minder energie en alle beetjes helpen.
Hier hebben de kinderen heel lang dagelijks omega3 en multivitamine gehad. Zoon ook een tijdje dagelijks een probiotica. Bij stress of klachten gaan we helemaal koemelkeiwitvrij. Bril, gehoor. Vers en divers, gezond voedsel.
Sporten en bewegen. Tijdig rust nemen, dat ook inplannen.
Het helpt niet tegen het autisme maar zorgt dat ze zoveel mogelijk energie voor hun dag overhouden.
Rond de Kerst nog zoon naar de tandarts gejaagd. Bleek dat hij al een half jaar of langer klachten had die hij wegdrukte vanwege de focus op zijn studie. Om het laatste halfjaar van het examenjaar goed door te komen heb ik hem toch maar in zijn kladden meegenomen naar mijn eigen tandarts in plaats van het anonieme gedoe bij de studententandarts.
bezorgde moeder
Als kind geen medicatie wil omdat het zich er niet prettig bij voelt is dat 1 ding.
Het andere ding is 'jezelf leren sturen'.
Als zijn ontwikkeling stil staat (of je maakt je grote zorgen) en er is verschil tussen thuis en school, dan ben je dus - even zakelijk gezien - op zoek naar een methode om zijn ontwikkeling hierin op gang te brengen en hem te helpen leren zichzelf beter te sturen.
Niet met medicatie/verandering aan de slag gaan is optie 1. Daar schrijf ik verder niet over.
Optie 2: Waarom zou je niet andere medicatie proberen en/of helpen de huidige medicatie aan te passen zodat hij er meer baat bij heeft? Bijvoorbeeld iets lagere dosering en dan juist ook op andere dagen wel. Ander merk kan ook veel verschil maken.
De reden dat ik het schrijf: De impact van half wel half niet slikken kan veel groter zijn dan je denkt. Het is een kind van 9, dat zichzelf nog moeilijk kan sturen en juist met behulp van (lagere/andere) dosering succeservaringen zou kunnen behalen en erover kan leren praten/acteren. Langzamerhand leert hij steeds betere methodes om zichzelf te sturen en is de keuze voor medicatie of niet een hele andere als hij ouder is.
In mijn nabije omgeving concreet voorbeeld: een basisschoolmeisje slikte ritalin (kortwerkend dus) in de ochtend + in lunchpauze, vanaf een jaar of 7. Nooit na school of in weekend. In de brugklas overgestapt op concerta en ze gaf na 1 dag al aan dat ze zich zo veel rustiger voelde en veel meer baat had bij de werking van de methylfenidaat. Ze riep namelijk altijd 'dat ze er toch niets van merkte' maar haar omgeving zag heel duidelijk het verschil. Zij zelf echter voelde zich er kennelijk niet happy mee maar kon daar geen 'verklaring' voor geven.
gr Angela
ps hier thuis twee methylfenidaat-ervaringsdeskundigen, maar niet met agressie en of speciaal onderwijs.
