Zoon van 5 mag middagen niet meer naar school

Uitdaging

Als je zoontje nu nog kleutert en zo ver voorloopt, kan het dan ook niet gewoon zo zijn dat hij zich ontzettend verveelt? En dat hij daardoor ongewenst gedrag laat zien op school?
Hebben jullie het er met school nooit over gehad om hem te versnellen? Je schrijft dat hij al is doorgetoetst.

Uitdaging

Nooit echt specifiek gehad over te versnellen, omdat het eigenlijk geen optie is omdat hij daar volgens de school sociaal emotioneel niet aan toe is. Daarbij is hij vorig jaar in mei op deze school gekomen en zat toen nog in groep 1. Daar hebben zij nog niet geconstateerd dat hij zo een voorsprong had, aangezien de meeste aandacht uitging naar zijn gedrag. Tot de cito toets werd het duidelijk dat hij overal A1 op scoorde. Na de vakantie is hij naar groep 2 gegaan. Nu kan je daar denk ik niet meer in het jaar elders instromen.

sociaal-emotioneel...

De school geeft aan dat je zoon sociaal en emotioneel niet toe is aan versnellen, maar als hij zich rot verveelt en zich daardoor moeilijk gedraagt, dan zou een versnelling wel eens heel positief uit kunnen pakken! Als hij qua leerstof meer wordt uitgedaagd, heb je grote kans dat hij zich op die gebieden ineens naar zijn leeftijd gaat gedragen.

Als hij inderdaad behoorlijk intelligent is en veel meer aankan dan groep 2 hem biedt, dan is speciaal onderwijs niet aan de orde. Je moet toch eerst de oorzaak van het gedrag weten en adhd of autisme is het niet.

Krijg je bij de uitslag van het intelligentieonderzoek ook aanbevelingen over wat het beste is voor je zoon?

In reactie

Wat is je probleem?
Ik denk dat dit wat kort door de bocht is. Hij wordt buitengesloten van zijn klas (is niet meer welkom in de middagen). En "hij heeft school toch niet nodig"? Kan mij hier niet in vinden.

@Hadewich, Dank voor je reactie. Wij zagen deze oplossing ook niet aankomen, aangezien de onderzoeken nog bezig waren. Ja zeker krijgen wij aanbevelingen over wat het beste is voor onze zoon. Maar zoals zij het nu zien kunnen zij zijn gedrag op school ook niet verklaren. Dat is het frustrerende op dit moment. Er hangt nu zoveel af van dat laatste onderzoek.

Ik ben niet tegen

Linda, ik ben niet tegen je.
Ik probeer te achterhalen waar je precies een probleem mee hebt.

Hou rekening met het volgende: scholen hebben een hoge mate van pedagogische vrijheid. Met het invoeren van de wet passend onderwijs is die vrijheid nog groter geworden. Bovendien impliceert die wet dat ouders zich in beginsel neer moeten leggen bij wat de school aan 'oplossingen' biedt.

Jullie zijn als ouders naar de GGZ gegaan. Maar wat de GGZ ook vindt en zegt, de school hoeft zich daar niets van aan te trekken. De school heeft zelf (met het samenwerkingsverband) een set van oplossingen. Het kind maar halve dagen toelaten, mag daar een van zijn.

Kun je hoog en laag springen, maar daar doe je niks aan. Je kunt niet eens zomaar naar een andere school.

Wat wel moet is dat die oplossing onderdeel van een plan moet zijn met een analyse en evaluatiemomenten.
Heeft de school een ondersteuningsprofiel?
Wat staat daar in over gedrag?
Bij welk samenwerkingsverband hoort de school?
Wat zegt dat samenwerkingsverband over ondersteuning?

"Hij wordt buitengesloten van zijn klas (is niet meer welkom in de middagen). En "hij heeft school toch niet nodig"? Kan mij hier niet in vinden."
Daar heb je gelijk in. Het is niet eerlijk en het klopt niet. Het schoolonderwijs richt zich juist op deelname aan alle lessen.

Maar in voorkomende gevallen kan het toch de minst kwade keuze zijn of zelfs een goede. Het probleem is dat je daar als ouders niet over gaat. De school beslist.
Maar de school moet het wel goed uitleggen en zich erover verantwoorden.

Bedankt voor toelichting

Bedankt voor je toelichting, begrijp nu beter wat je bedoelt.

We zijn niet als ouders zelf naar GGZ gegaan, maar dat is via vroegsignalering door school gebeurt. Daarnaast is er vorige week iemand van Passend Onderwijs in de klas geweest om onze zoon te observeren. Ik heb met haar gesproken, en dit was een van de opties waar zij het met school over hebt gehad. Voornaamste reden, de juf te ontlasten. Zoals de ib'er ook zegt, anders raken zij een juf kwijt.

Je kunt ook vragen of hij in de middag naar groep 3 mag

Zou zo maar heel veel positief effect kunnen hebben.

Of 2 ochtenden naar groep 3 om te lezen en te rekenen.
Eigenlijk lijkt me dat nog beter.
Al is het maar totdat de onderzoeken besproken zijn.
Een ochtend duurt ook langer dan een middag, dat scheelt weer voor de juf

Zodra de onderzoeken gereed zijn, zou ik iemand zoeken die de gesprekken met school kan begeleiden. Die moeten namelijk niet alleen gaan over gedrag maar ook over wat school gaat bieden.
Een kleuter met zoveel voorsprong moet je wel iets te leren geven.

kromme tenen

#8 "Daarnaast is er vorige week iemand van Passend Onderwijs in de klas geweest om onze zoon te observeren. Ik heb met haar gesproken, en dit was een van de opties waar zij het met school over hebt gehad"

Passend Onderwijs is geen landelijke organisatie. Het is een wet. Bij jou in de regio is er het samenwerkingsverband. Mogelijk dat leerlingondersteuning daar de naam Passend Onderwijs heeft gekregen, maar dat is wel verwarrend.

"Voornaamste reden, de juf te ontlasten. Zoals de ib'er ook zegt, anders raken zij een juf kwijt."
Vreselijk.

Ik denk dat je hulp in moet roepen van een onderwijsconsulent
http://www.onderwijsconsulenten.nl

Helder #mijn vergissing

@Moni, ik denk niet dat zij dit als een optie ervaren. Mocht uit het laatste onderzoek blijken dat hij hoger ligt in iq dan is dit wel iets waar wij als ouders dan voor op zou moeten komen!

@m lavall, verwarrend al die termen. Ik zal mij hier over inlezen. Heel erg bedankt voor die link!

ik zou het wel vragen

Doel van school is toch de juf ontzien. Dat gebeurt evenzeer door zoon in een andere groep te plaatsen, dan door zoon thuis te houden in de middag. Ik zou dan eerder kiezen voor ochtenden in groep 3 i.p.v. middagen trouwens. Als zoon al leest en rekent is groep 3 voor hem veel interessanter dan groep 2.

Dat gaan we ook doen

Wij hebben ons tot nu toe altijd best afhankelijk van school opgesteld. Heel meewerkend en hun als de proffesionals daar laten zitten.
Mijn man en ik hebben nu echter het gevoel, veel meer voor onze zoon op te moeten gaan komen, maar vinden dit heel moeilijk aangezien wij de communicatie goed willen houden.

Onze zoon geeft duidelijk aan zelf niet meer school te willen. We hebben hem vandaag verteld dat hij de middagen thuis blijft en vroegen hem hoe hij zich daarbij voelde. Hij vind het vooral heel fijn dat hij thuis mag zijn...

Linda

Linda, mijn kinderen zitten inmiddels op het VO. Maar ik heb een ding geleerd in al die jaren basisschool: stel je NIET te afhankelijk op van de school. Weet je, net als alle ouders, begonnen wij ook heel 'naïef'. We dachten oprechts dat de leerkrachten het allemaal wel zouden weten, reuze deskundig waren, het belang van onze kinderen voorop zouden hebben staan en dat wij hun advies gerust konden opvolgen.
Dat viel tegen. Aan betrokkenheid en goede bedoelingen geen gebrek, maar de deskundigheid bleek soms erg tegen te vallen. Dat merkten wij vooral toen bleek dat onze jongste geen gemiddeld kind was. En dan merk je als snel dat je deskundiger bent dan de leerkracht. Dat klinkt hard, maar daarmee bedoel ik dat je zelf snel deskundiger bent over je eigen kind. En dat is ook logisch. Je kind zit een paar uur per dag op school, en de leerkracht heeft nog 25 andere kinderen. Jij hebt je kind het grootste deel van de tijd gewoon thuis, en je hebt er geen 25. Voor jou als ouder staat het belang van jouw kind voorop, voor de leerkracht het belang van de groep. Individuele belangen zijn dan soms ondergeschikt.

Je geeft aan dat je nog wacht op de uitslag van de IQ-test. Op basis van wat jij schrijft, mag je verwachten dat je een heel intelligent kind hebt. De voorsprong is al aangetoond - en school doet er iets mee. Meldt wel dat versnellen geen optie is 'omdat hij daar sociaal emotioneel niet aan toe is'.
Bij mij gaan op zo'n moment alle alarmbellen af.
Waarom doet school niets met de voorsprong? Meestal is de verklaring even eenvoudig als schokkend: ze hebben geen idee wat ze ermee aan moeten.
En houd er rekening mee dat dat volgend jaar niet anders is. En over twee jaar ook niet. En je bent dus afhankelijk of je toevallig een keer een leerkracht krijgt die het wel een beetje snapt en bereid is er iets mee te doen.
Wij hebben jaren lopen leuren om meer uitdaging voor een van onze kinderen. Achteraf kan ik maar een conclusie trekken: we hadden jaren eerder van school moeten wisselen. We hebben te lang geloofd dat het wel beter zou worden. Maar helaas: veranderingen in een onderwijsteam gaan traag, zeer traag. Dan mag je weer wachten tot een leerkracht (een van het hele team) over een half jaar een cursus gaat doen, dat soort gedoe. Dan wordt er eindelijk een blusboek aangeschaft, en ligt het ongebruikt in de kast. Dan is er weer een juf die zegt 'ik doen geen bluswerk meer hoor, hij maakt nog steeds fouten in zijn standaard werk, eerst moet dat foutloos zijn'. Of zegt een ander 'Hij gaat liever met lego spelen, en het is wel een kind he, dus ik ga niets verplichten'.

Echt, wees kritisch en maak duidelijk waar jij als ouder staat. Wees zakelijk. Vraag door: wat gaan jullie dan doen, wie gaat het doen, wanneer, wanneer evalueren we etc. Dat zijn gewoon geen vanzelfsprekendheden.

En neem eens een kijkje op het hb-kind-forum. Je verhaal zal door velen herkend worden.

bluswerk = pluswerk

Rare verschrijving: bluswerk. Moet natuurlijk pluswerk zijn

bloemetje(ot)

Vond het wel een mooi verschrijving in dit geval.

Ik vond bluswerk een prachtig woord!

Zegt het helemaal.

Pluswerk

Zoon kreeg pluswerk op de basisschool. Als ik me goed herinner iets van Nederlands. Moest wel zelf even uitvogelen hoe hij moest beginnen, hoe het pakket werkte. Dat kon hij niet met zijn autisme.
Dus stopte het pluswerk. Ondanks dat workshopje 'autisme' van de leerkrachten snapten ze er weinig van en bleef je maar tegen een muur praten.
Gelukkig hield hij van lezen, kon ik hem dikke pillen meegeven en in groep 8 af en toe een dagje thuis houden, ook al snapte niemand dat.
Zelf heug ik me dat ik veel boeken las en tekeningen kleurde of zelf maakte in de onderbouw.
Misschien kun je je zoon 's avonds vast leren lezen.

Bloemetje

Dank je voor je reactie. Ergens heel fijn dat er meer zijn die dit mee maken of mee hebben gemaakt. Ik voel me zo machteloos en veroordeeld voor onze zoon. Maandag krijg we de uitslagen van zijn iq test, hangt voor ons veel vanaf!

Prachtige woordverspreking, bluswerk klopt helemaal.

@annej, lezen doet hij al wel, meestal voor het slapen hij een bladzijde, ik een bladzijde. Maar als het te druk is in huis kan hij zich ook wel eens terug trekken en gaat hij zelf lezen en schrijven.
Op school krijgt hij geen extra werk, ook niet mee naar huis. Dat willen ze nu wel mee geven omdat hij de middagen niet meer mag komen.

lezen en schrijven

Kun je boekjes en iets te schrijven aan de juf geven om te proberen of hij dat in de klas ook doet? Dan geef je hem de instructie dat als hij zich verveelt dat hij dan zijn eigen werkjes gaat doen. En de juf de opmerking om je zoon daaraan te herinneren als ze ziet dat hij zich verveelt. Als een kind zich niet verveelt en iets te doen heeft doet het ook niet vervelend.

lezen

Een flinke pil is voor mijn zoon genoeg om urenlang geen kind aan hem te hebben. Zonder boek kan hij onrustig zijn, waar hij vooral zelf last van heeft.

Overigens mocht onze dochter op onze achterlijke school niet lezen in de kleuterklas. Ik vond dat niet zo'n probleem want ze las thuis toch wel en liep toch al flink voor. Maar ik vond het ook niet nodig dat ze dan suffe werkjes met hakken en plakken ging doen. Toevallig wist ik dat juf goed was in handwerken en vroeg of ze dat mocht leren. Dat mocht. Zo hoefde ze zich niet te vervelen en ze heeft er nog steeds veel aan.

Probeer dus een beetje creatief te denken binnen de mogelijkheden van school. Mijn zoon wordt ook erg rustig van handwerken, hoewel anderen misschien juist weer breiwerkjes door de klas gaan smijten. Zomaar "pluswerk" (wat voor pluswerk?) is ook niet goed, het moet toegesneden zijn op het kind.

Als je zoon een hoger iq (hoeft niet hoogbegaafd) blijkt te hebben, lees dan eens op het hb forum kind.
Dit is een verhaal waar je daar herkenning mee zal krijgen. Ook het 'maar hij kan het sociaal emotioneel nog niet aan' wat scholen lang niet altijd terecht als reden aangeven.

Loes

Linda

Linda, je schrijft dat er veel afhangt van de IQ-test. Ik snap heel goed dat je daar erg nieuwsgierig naar bent. Waar ik je voor wil waarschuwen: het probleem ligt niet bij jouw kind. Jouw kind is gewoon een kind. Misschien geen gemiddeld kind, maar niet iedereen kan gemiddeld zijn. Leerkrachten horen ook om te kunnen gaan met niet-gemiddelde kinderen. De praktijk is dat het daar nogal eens mis gaat. Dat heeft verschillende oorzaken. Gebrek aan deskundigheid (ze zijn vaak vooral deskundig op het gebied van gemiddelde kinderen), gebrek aan ambitie, gebrek aan tijd (nog 25 anders kinderen in de klas). Scholen zijn nogal eens geneigd om de problemen aan de kinderen toe te schrijven. 'Kind is niet-gemiddeld, er is dus een probleem, en help, daar heb ik geen tijd voor en weet ik te weinig vanaf.'. En doen dan niets. Ouders krijgen de boodschappen dat er 'iets' met kind is en dat het kind onderzocht moet worden.

Ook al weet jij (en de school) welk IQ jouw kind momenteel heeft: je kind is volgende week gewoon nog hetzelfde kind als nu. Dat jouw kind een grote voorsprong heeft, is al aangetoond. De school hééft dus al zeer belangrijke informatie over jouw kind. Maar doet er niets mee. Ik vind dat een belangrijke uiting van gebrek aan competentie. De school laat het gebeuren. Heeft voor jouw kind een onveilige omgeving gecreëerd, waarin je kind zwaar gefrustreerd is geraakt.

Toch zoekt de school het niet bij zichzelf, maar bij jouw kind. Er zal wel iets mis zijn met jouw kind.

De uitslag van de OQ-test maakt de school niet opeens wél competent. Misschien gaan ze doen alsof of roepen dat ze 'deskundigheid' gaan inschakelen, maar dat is heel erg veel te laat. Waak ervoor dat ze jouw kind niet als experiment gaan gebruiken. Jouw kind verdient beter. En echt, er zijn scholen waar ze kinderen met een voorsprong wél serieus nemen.

Leren

Ongeacht de uitslag van die IQ test (die ook maar een momentopname is) heb je een kind dat graag wil leren en goed kan leren. Hij krijgt niet genoeg uitdaging en dus gaat hij klieren. Dat wordt weer opgevat als "sociaal-emotioneel" achter lopen. Kortom, je kind zijn capaciteiten en kwaliteiten worden niet herkend en erkend.
School moet zorgen voor aangepast onderwijs. Ook voor kinderen die cognitief voorlopen. Dus differentiatie, verbreding, verdieping en compacten. Dat moet in een eigen handelingsplan worden vastgelegd.
Als school ondersteuning hierbij nodig heeft, kan school een extern adviesbureau voor hoogbegaafde* kinderen in het onderwijs inschakelen. Informeer jezelf, informeer school en neem zelf initiatieven. Laat niet alles van school afhangen en ga er niet vanuit dat zij het wel zullen weten omdat zij de "professionals" zijn. Welke ervaring met en kennis van heeft deze school op dit gebied? Wat kunnen ze deze leerlingen bieden en hoe? Zit er bovenop en zorg dat school de zaken goed geregeld heeft! Als je er niet uitkomt en school blijft dwarsliggen, schakel Onderwijsconsulenten in. Ook daar zijn zij voor.
*hoogbegaafd hoeft niet meteen te betekenen een iq >130. Slim is slim dus cognitief voorlopen dan wel een honger naar leren. Daar moet op worden ingespeeld.
http://www.hiq.nl/hb-basisschool.php
http://www.lesmateriaalvoorhoogbegaafden.com/
http://www.dotado.info/website/nl_basisschoolkinderen.htm

School

Mijn zoon is hoogbegaafd. Dat wisten we al toen hij nog heel jong was. Op zijn eerste basisschool mocht hij niet verder met leren lezen en rekenen; nee, hij moest vooral leren knippen, plakken en kleuren. Zijn motoriek zou niet goed genoeg zijn. Hij mocht ook niet omgaan met oudere kinderen terwijl hij juist daar graag mee omging en omgaat. Sociaal-emotioneel zou hij ook achterlopen. Kinderen die cognitief voorlopen, zijn sociaal-emotioneel vaak juist voor. Helaas wordt dit ten onrechte geïnterpreteerd als sociaal-emotioneel niet vaardig zijn. Ik heb hem toen meteen van die school afgehaald en op een andere school gedaan (Montessori). Daar werd ingespeeld op zijn behoeften. Hij werd steeds doorgetoetst en kreeg werk op zijn niveau. Gelukkig had die school wel veel expertise op het gebied van hoogbegaafdheid. Toch bleek alleen differentiatie niet voldoende te zijn. In goed overleg is hij uiteindelijk twee keer versneld met goed resultaat. Hij is nu bijna 14 en zit in 3 VWO (hij heeft de derde opnieuw moeten doen vanwege langdurige ziekte) en heeft het erg naar zijn zin op de middelbare school.
Als een kind niet genoeg cognitief uitgedaagd wordt, voelt hij zich rot. Onwenselijk gedrag, verveling en onderpresteren kunnen dan een gevolg zijn. En zo worden het "probleemleerlingen". Ze moeten zich omhoog kunnen optrekken; cognitief en sociaal-emotioneel. Zeker kleuters. Zo ontwikkelen ze zich. Dat gaat met grote sprongen en dat moet erkend worden.
Als school dit niet wil en/of kan, moet je een school zoeken waar ze dit wel kunnen en willen. Anders wordt die basisschooltijd een kwelling voor je kind. Met alle negatieve gevolgen van dien... Dus wees als ouder pro-actief, assertief en geïnformeerd. Hou de vinger aan de pols en zorg voor duidelijkheid. Het is vermoeiend en tijdrovend maar het is in het belang van je kind.

School

Bedankt voor jullie reacties allemaal!
Wij hebben hier heel veel aan. Ik heb me ingelezen en er vallen nu veel puzzelstukjes op zijn plek.
Zoals ik al eerder zei, we hebben ons vooral laten leiden door school, maar als ik dit allemaal lees, weet school ook niet echt wat zij nu aan het doen zijn.

Fijn om jullie reacties te lezen!
Bedankt!

hang ook niet teveel

op aan de resultaten vd test. Kinderen kunnen onderpresteren, ook op zo'n test. Bijv hoogbegaafde kinderen die door een niet-begrijpende tester worden getest. Of kinderen die niet lekker in hun vel zitten, hetgeen bij je zoon ook lijkt te zijn.
Verder snap ik je boosheid naar school toe. Maar wat had ik graag zo'n aanbod gehad. (Niet dat het voor jullie een aanbod is!) Het zou het beste zijn geweest dat ik voor zoon maar had kunnen doen. Paar uurtjes was misschien te doen geweest voor hem, en dan 's middags eindelijk leren, thuis. (al spelend) Helaas (?) voor zoon uitte de onvrede van mijn zoon zich naar binnen toe.

Nou

Ik vind de meesten van jullie wel heel erg dezelfde richting uitpraten. Sommigen zelfs heel stellig (Elisa), terwijl ik me echt afvraag op welke grond dan.

Ik lees een verhaal over een kleuter van 5 met behoorlijke gedragsproblemen. Op school, thuis niet. Een juf slaan en schoppen, dat is niet niks. Dat betekent dat er een probleem is.

Het zou kunnen dat het probleem verklaard kan worden, doordat de jongen hoogbegaafd is. Het zou ook kunnen van niet. Het zou ook kunnen dat er wat anders speelt (naast of in de plaats van die hoogbegaafdheid). Ik zou die mogelijkheid in elk geval zeker niet uitsluiten.
In elk geval, hoogbegaafd of niet, verveling of niet, een juf slaan en schoppen dat is een behoorlijk groot probleem.
Die jongen is pas 5, hij gaat dat probleem zelf niet oplossen.

Wat hij nodig heeft, zijn volwassenen die rustig maar heel serieus gaan kijken waar dit vandaan komt en wat eraan gedaan kan worden.
Wat hij, naar mijn bescheiden mening, NIET nodig heeft, zijn volwassenen die roepen dat hij hoogbegaafd is (omdat dat zo leuk klinkt) en zich vast verveelt, en ach, dan is het toch te begrijpen dat je de juf slaat? Meer nog, ze roepen dit nog voor ze weten wat uit de intelligentietest komt (niet dat zo'n test dan zoveel zegt, maar goed). Ze hebben zelfs al een logische maar ietwat vergezochte verklaring klaar voor moest die test toch niet wijzen op hoogbegaafdheid: dan ligt dat aan zoon die slecht in zijn vel zit (ja logische, daar begon het hele verhaal mee), aan de persoon die de test afneemt,... maar natuurlijk NIET aan het feit dat kind misschien wel eens gewoon niet hoogbegaafd zou kunnen zijn.
Stel je dat voor: een niet-hoogbegaafd kind met gedragsproblemen. Dat klinkt toch heel wat minder interessant dan een hoogbegaafd kind met gedragsproblemen...
In het eerste geval moet je keihard aan het werk, in het tweede geval kan je de handen in de lucht gooien want ach, hij verveelt zich en ach, dan ga je natuurlijk de juf slaan.

Wat hij overigens ook niet nodig heeft, is een juf die overspannen raakt van een kleuter met gedragsproblemen (het zou haar moeten prikkelen om er meer over te leren en mee aan de slag te gaan, niet haar tot op de rand van overspannenheid brengen). En al helemaal niet een schooldirecteur die hier in mee gaat en het mooie plan bedenkt dat de kleuter dan maar thuis moet blijven, omdat anders misschien juf weleens zou kunnen thuisblijven. Het lijkt mij dat je het juist niet erg moet vinden als zo'n juf gaat weg blijven. Maar goed, dat laatste daar zal vast iedereen hier het wel mee eens zijn.

nee

Ze roepen dat omdat hier een omschrijving wordt gegeven van een al rekende en lezende kleuter die op school geen enkele uitdaging krijgt. Natuurlijk mag een kind niet schoppen en slaan, maar dat betekent niet dat je niet hoeft te zoeken naar de oorzaken van de onvrede.

In reactie op Jules

Bedankt voor je berichtje. Echter heb ik zelf het gevoel dat je niet het hele verhaal hebt gelezen, of het anders geïnterpreteerd hebt dan dat ik dit heb bedoeld.

Ten slotte heb ik dit bericht geplaatst in 'Zorgenkinderen' en niet in een ander onderwerp. Dit omdat mijn man en ik ons erg zorgen maken om onze jongste zoon. Dat hij 1x de juf heeft geschopt en 1x de juf heeft geslagen, begrijpen wij niet. Buiten dat wij dit niet begrijpen, keuren wij dit aan alle kanten af! Ook vinden wij het eng, hoe kan het dat onze zoon op school zo een ander kind is als dat hij thuis, bij vrienden of ergens anders is?

Zoals ik al eerder aangaf, is onze communicatie en contact met school ontzettend goed. Alles is altijd gegaan als een team om onze zoon heen. Vandaar ook mijn angst zoals beschreven in het eerste stukje, 'Als zij het nu al niet meer weten, waar gaat dit dan heen? Hij is pas 5 jaar.'

Wij hebben het erg met de juf te doen, en willen absoluut niet dat de juf uitvalt, maar dat neemt niet weg dat wij ook het beste willen voor ons eigen kind.

De andere reacties hebben ons doen verdiepen in andere oplossingen, ons doen beseffen dat ook wij hier verder verantwoordelijkheid in hebben om meerdere kanten op te kijken en ons niet te afhankelijk van school op te stellen.

Dat wij kritisch naar onze zoon blijven kijken, dat doen we zeker, voor zover dit kan aangezien het onze zoon is, waardoor wij altijd gekleurd zijn en zullen blijven houden van hem, onvoorwaardelijk. Dit is ook de reden dat wij de onderzoeken zijn gestart bij de GGZ. Professionals die een eerlijke, onbevlekte geleerde kijk hebben op ons kind. Zoals ik al schreef, onze zoon heeft geen autisme, niet duidelijk ADHD wat zijn gedrag kan verklaren. Ook ons contactpersoon van de GGZ begrijpt het nu nog niet. Zijn laatste onderzoek heeft hij afgelopen week gekregen en aankomende maandag krijgen wij hiervan de uitslagen.

Ernstige gedragsproblemen zoals jij beschrijft wat vanuit een kind komt, zou in alle situaties voorkomen, dus ook thuis, bij vrienden, in de supermarkt enz, enz. Niet alleen maar op school.

Nogmaals, ik voel mij machteloos om onze zorgenkindje en vind het prettig ervaringen te lezen van andere die zich hier in herkennen.

Verschil thuis school

Je geeft zelf al een observatie, die mogelijk kan verklaren, waarom je kind thuis anders is dan op school: 'Maar als het te druk is in huis kan hij zich ook wel eens terug trekken en gaat hij zelf lezen en schrijven.' Dat 'terugtrekken' lukt niet op school in een volle klas. Ik denk neit dat je dat school of juf kwalijk kunt nemen: hoe moeten ze dat organiseren?
In die zin zou het inderdaad wel eens goed kunnen uitpakken dat je zoon slechts een halve dag naar school hoeft te gaan: hij kan zich dan 's middags thuis terugtrekken, waardoor de spanning bij hem wellicht wat minder oploopt. Heeft verder niets te maken met hoogbegaafdheid.
De uitslag van de IQ-test zou een antwoord kunnen geven op de vraag: kan onze zoon toe met minder onderwijstijd. Als je dan wat gerichte adviezen krijgt over wat hij die middagen kan doen, dan levert het in elk geval geen probleem op voor zijn leerproces.
En wellicht groeit hij dan wel wat over zijn behoefte aan rust heen en kan hij in september weer hele dagen naar school. Of zul je altijd met de school een afspraak moeten maken dat hij, wanneer het te druk wordt voor hem, een aantal uren minder les krijgt.
Maakt het iets uit wardoor het komt dat hij die behoefte heeft om zich terug te trekken als het te druk wordt? En verklaring is wellicht prettig, maar de observatie van het gedrag zelf is eigenlijk al voldoende om er verder over na te denken.

Tsjor