Zoon gaat niet goed
Hoi. Mijn zoon is 11, heeft diagnose pddnos met kenmerken adhd en zit momenteel in een behoorlijke dip. Hij moet om alles huilen, is alleen maar negatief (iedereen pest me, is tegen me, ik mag niks, kan niks, jullie zijn altijd boos etc). Op school gaat het helemaal niet, hij komt eigenlijk niet aan werken toe omdat hij te zeer van slag is / zich niet kan concentreren / hoofdpijn heeft. Verder blijft hij erg hangen in hetzelfde onderwerp (lees: computeren). Hij had wel vriendjes maar dat wordt in rap tempo minder. Het ging dit hele schooljaar al niet lekker maar na de kerstvakantie ging het beter, kreeg weer vriendjes etc. In de voorjaarsvakantie ging het weer mis, hij had een slaapfeestje en daar kwam hij heel slecht uit (kan totaal niet tegen slaapgebrek) en het is niet meer goed gekomen sindsdien. Zo langamerhand is de stemming hier knudde, hij bepaalt de hele sfeer. We lopen op eieren om hem maar te ontzien, maar dat helpt niet echt. Ik vroeg me af of iemand nog tips heeft om zo'n dip te doorbreken. Ik heb de zorginstelling gebeld waar we destijds een diagnose kregen, ik moet nu wachten op een afspraak, kan enkele weken duren. Hij is nu thuis omdat het op school echt niet ging, alleen maar huilen en zo, maar ja, is ook geen oplossing natuurlijk. Ik heb gelukkig volgende week sowieso gesprek op school, met ib-er en ab-er. Ter info: hij krijgt geen medicatie oid. Nou, het is geen opwekkend verhaal, maar ik heb even niks beters in de aanbieding! Groetjes, Lena
Lena
Onze zoon heeft in een vergelijkbare situatie gezeten. Het gaat nu weer beter met hem. Dus dat kan. (even een hart onder de riem)
Wat hier hielp was:
Als je thuis blijft van school, ben je niet vrij. Je komt uit bed, kleed je aan en eet drie maaltijden per dag. Je mag heus wel wat ontspannen en tv kijken of op de pc, maar je gaat ook schoolwerk doen. Op school haalde ik zijn weektaak, schriften en boeken op. En we gingen dus gewoon door met waar de klas gebleven was. Dat was niet makkelijk, maar daardoor werd de drempel om uiteindelijk weer naar school terug te gaan, niet onoverkomelijk.
Verder hebben wij een re-integratie plan met hem gemaakt. Alsof hij een overspannen werknemer was, die weer terug moest keren in zijn werk. Beginnen met een dagdeel, dan twee per week, drie per week. En zo uitgebreid tot de hele week weer naar school. Als het eens een keer niet lukte om te gaan, was dat geen ramp, maar ook geen reden om het plan los te laten.
Van zijn psycholoog leerde onze zoon de theorie van 'helpende gedachten'. Als het niet goed gaat, ga je vaak niet helpende gedachten denken. Die herken je doordat er vaak woorden in voorkomen als: nooit, altijd, niet, stom, dom, heel erg, verschrikkelijk, moet.' Als je die gedachten kunt benoemen, dan kun je er helpende gedachten voor in de plaats bedenken. Die kun je bijvoorbeeld opschrijven op een papier.
"Zie je wel, het lukt met toch niet om naar school te gaan, ik ben mislukt.' wordt dan: 'Naar schoolgaan is voor mij topsport. Het is heel goed van mij, dat ik het toch probeer. Als het vandaag niet lukt, dan lukt het morgen misschien wel.' 'Ik moet naar school.' wordt: 'Het zou mooi zijn, als ik naar school kan, maar als het niet lukt, ga ik thuis gewoon verder met mijn werk.'
Ook gehad
En inderdaad, "alles" was "altijd" stom, "niemand" vond hem aardig etc.
Bij ons kwam het -afgezien van de onderliggende problematiek - door een vreselijke leerkracht. Ze was totaal onvoorspelbaar en sadistisch. Zoon zelf heeft niet veel last van haar gehad, maar je wist nooit wanneer ze jou moest hebben.
Nu heeft hij een prima leerkracht en gaat het thuis ook goed. Ik had me niet gerealiseerd hoe groot de impact op thuis was van de situatie op school.
Psycholoog
Hoi bedankt voor jullie reacties. Ik vroeg me even af Karmijn naar wat voor psycholoog je zoon ging/gaat. Ik ben in het verleden wel zelf naar een psycholoog geweest om t bespreken hoe ik dingen met hem het beste kan aanpakken maar hij is nooit zelf geweest. Ging dat via een zorginstelling of particulier? Lijkt me wel nuttig voor hem, en hij is nu ouder dus dan kan het ook beter.
Ik merkte wel dat hij snel rustiger werd door het thuisblijven. School is echt een trigger, heel belastend voor hem op dit moment, of bijna het hele jaar eigenlijk. Hij heeft voor het eerst een meester en je merkt wel dat die de boel sociaal minder in de gaten houdt, of minder daarin stuurt. Juffen deden dat wel, maar goed, dit is ook groep 8, die meester denkt : ze moeten het zelf uitzoeken. En de meester reageert ook anders, zegt ook wel eens: stel je niet zo aan (oid) als hij huilt om niks. Deden de juffen niet. Ik weet nog niet zo goed hoe het nu verder moet, ik denk aan de ene kant dat hij wel weer heen kan, maar dat ht ook wel snel mis kan gaan. Thuis schoolwerk doen lijkt me sowieso goed als hij nog wel thuis blijft. Of halve dagen , is ook een idee. Het sneue van thuisblijven is natuurlijk ook dat je dan geen speelafspraken kunt maken. Groetjes, Lena
Psycholoog
Dat was een vrijgevestigde kinderpsycholoog.
Drama
Het was weer een totaal drama vandaag. Hij was alleen s morgens naar school geweest. S middags kwam een vriendinnetje , ze hebben samen filmpjes gemaakt. Een soort gamereview. Ik heb het bekeken en vond het niet geschikt om op YouTube te zetten, dat wilden ze nl graag. Drama! Zoon brulde alles bij elkaar , wij waren helemaal fout en hij ging maar door. Een soort mix van een opstandige puber en een kind van vijf. Hij bleef er maar in hangen dus onze hele avond was naar de maan. Ik baal vooral dat in de sfeer zo bepaalt in huis... Later verder
