Zoon (14) kan volstrekt de weg niet vinden
Hoi allemaal,
Mijn zoon heeft ass en een grote vp kloof. Een nogal typisch verschijnsel bij hem is dat hij de weg niet kan vinden en ook niet herkent waar hij is. Zelfs in ons dorp kan hij alleen de weg naar de winkel vinden, dat is ongeveer steeds rechtdoor, maar verder niets. Als ik met hem het dorp uit fiets heeft hij geen idee waar hij is. In de stad waar we vaak komen weet hij nu na 20 keer ongeveer de weg van de parkeergarage naar zijn favoriete winkel, maar het blijft lastig. Hij vertelt vaak dat hij echt niet ziet waar hij is. Hij ziet wel details maar niet het geheel. Ik heb met hem om te oefenen wel Door de stad gefietst maar ook daar zag hij niet wat het verschil was tussen de ene straat een de andere. Is er iemand die dit herkend? En is hier ook een naam voor of zo? Even voor een idee van zijn niveau : hij zit in 3 VWO. De verwachtingen op school zijn dan ook dat hij zelf naar school kan fietsen en naar sportdagen en zo, maar dat kan dus helemaal niet. Ben benieuwd of iemand dit kent! Groetjes Leen
...
dit hoeft niks te maken te hebben met autistisch of niet hoor, ik heb vwo, erg goed in talen en wiskunde etc maar echt een ramp in richtingen. mijn rij-instructeur wist niet wat hij met me aanmoest. vlak voor mijn afrijden had ik twee uur extra les genomen om er nog even goed in te komen. op een gegeven moment trapte hij keihard op de rem en zei kwaad: zie je nou niet voor de duizendste keer dat hier een stopbord staat? bleek dat hij echt al letterlijk tien keer met mij dat rondje had gereden in die tien uur. tien keer dat stopbord en ik herkende het niet. herkende de rondjes niet.
ook in mijn woonplaats, wijk waar ik al zo lang woon kan ik niet op een normale logische manier van a naar b komen. als mensen mij de weg vragen zeg ik vaak dat ik hier ook pas voor het eerst kom.
ik heb al zovaak meegemaakt dat ik bv tegen iemand zei ik ga nu daar en daarheen en ze later ergens anders tegenkwam. de vraag was dan je zou toch daar en daarheen gaan? eh ja dat probeer ik ook maar dat gaat dus kennelijk niet. ik fiets dan eerst terug naar mijn huis en kan dan bv vanaf die plek met nog wat extra vragen naar een bepaalde plek, enige vorm van herkenning of logica ontbreekt aan alle kanten.
toen ik vroeger getest werd op intelligentie was alles boven de curve behalve ruimtelijk inzicht dat was schrikbarend laag. degene die mij testte geloofde het niet. die zei hoe kan dit nou doe je je dommer voor dan je bent maar nee ik zag het echt niet.
o ja!
"Is er iemand die dit herkend?" JA! Dit heb ik al mijn hele leven. Volgens mij heb ik geen ASS (maar wie weet), mijn zoon wel maar die kan uitstekend weg vinden. Al toen hij 4 was vroeg ik hem, op de achterbank in zijn stoeltjes, waar we nu ook al weer links of recht moesten als wij naar zijn therapie reden...
Ik ben hopeloos. Verdwaal twee straten van mijn huis al. Loop altijd de verkeerde kant op. Kan plekken niet terugvinden waar ik al 4x geweest ben. Mijn hele leven al. De navigatie is de uitvinding van mijn leven, de aanvulling op mijn ontbrekende stukje hersenen (die verder prima functioneren, ben bijvoorbeeld heel goed in wiskunde). Oefenen zonder tomtom helpt niet, ik had de eerste 40 jaar van mijn leven geen tomtom: dat lijkt me wel genoeg oefening. Hoe zulke mensen als ik dat vroeger zonder tomtom redden? Niet! Ik kwam 3 uur te laat op afspraken soms, ging overal minstens een uur eerder voor van huis, en heb regelmatig taxi's betaald om voor me uit te rijden naar waar ik moest zijn. Probeerde altijd zo veel mogelijk met anderen mee te rijden of achter anderen aan te lopen bij uitjes enzo. En nog kan ik vanuit de stad helemaal wanhopig mijn vriendin bellen om te vragen uit te leggen hoe ik van waar ik sta naar die ene schoenenzaak moet lopen waar ik al 20 jaar kom. En die dan om de hoek is van waar ik ben, dat weet ik, maar waar is die hoek nou. Of ben ik er toch niet zo dichtbij? Of bij een blokje om (met man!) verbijsterd zijn dat we ons huis van de andere kant weer naderen dan ik dacht dat we het rondje hadden gelopen.
Hier heb je dus niet veel aan, vraagstelster met ASS kind, maar het is zo heerlijk hier even nog wat anderen te horen met hetzelfde gebrek. De veroordeling van anderen om hoe je als ouder een bepaalde eigenaardigheid (die zij niet weten) van je ASS kind probeert op te vangen, die herken ik ook wel. Negeren, jij weet wat het beste voor hem is.
Kan je zoon goed zien?
Mijn zusje is prima in rekenen, goede baan, kan van alles, zelfs goed kaartlezen, maar links en rechts bleven een raadsel en ze had grote moeite om in haar eigen woonplaats te navigeren. Richtingsgevoel was niet om over naar huis te schrijven, ruimtelijk inzicht idem.
Bij haar bleek dat ze geen diepte zag, en dan is ruimtelijk inzicht nogal lastig te ontwikkelen. Zou dat bij jouw zoon misschien ook mogelijk zijn? Mijn zusje heeft een prismatische bril en dat hielp haar heel goed. Ze heeft hem tijdens de middelbare school periode gekregen en haar cijfers vlogen omhoog. Ze heeft HTS industrieel ontwerpen met goede cijfers afgerond en heeft nu een normaal richtingsgevoel en een goed ruimtelijk inzicht.
Het is echt geen wondermiddel, maar misschien kun je er eens naar kijken.
Fransien
Maar ik zie ook geen diepte en kan uitstekend de weg vinden. Bovengemiddeld zelfs, ook in een vreemde stad vind ik de weg naar het centrum en de stad uit, zonder kaart of ander hulpmiddel.
...
niet alles is te koppelen aan autisme denk ik. een vriendin van mij is autistisch en haar huisarts vertelde haar dat veel zo niet bijna alle mensen op bepaalde punten autistische dingen hebben. helaas krijgen die mensen daar geen hulp bij. zo was ik in die tijd echt wel geholpen met pgb voor mijn autorijlessen, heb er zoveel gehad, het was op een gegeven moment echt triest. mijn buurkinderen hadden op de lomschool gezeten, zaten bij dezelfde instructeur en die hadden in minder dan de helft al hun papiertje. ik zag het gewoon niet, ik snapte het gewoon niet, ik werd er radeloos van en mijn omgeving geirriteerd net of ik het met opzet deed. door pgb in te zetten was de druk van de ketel gehaald en had ik misschien met een begeleider meer aandacht kunnen besteden aan het rijden, het ruimtelijk inzicht en misschien meer lessen per week of achter elkaar kunnen nemen. te had mij erg geholpen!
Als je een oog verloren hebt door een ongeluk kun je geen diepte zien. Het zou raar zijn als je dan ook meteen je ruimtelijk inzicht zou verliezen.
Ik denk over het algemeen dat mensen die hier zoveel moeite mee hebben de verkeerde strategieën gebruiken en dat in combinatie met er geen gevoel voor hebben.
Oja en Kamille, wat heeft de LOMschool met een praktijkrijbewijs te maken? Dat ze wellicht wat meer moeite hebben met hun theorie kan ik begrijpen.
Oja
ik hoop wel dat er hier geen mensen tussen zitten die moeite hebben om ergens te komen maar aan de andere kant zich ergeren als iemand spellingsfouten maakt 
Kamille (ot)
Tjonge, je hebt wel een hang up hè, met autisme en pgb, met mensen die wat meer of wat andere aandacht nodig hebben dan de meeste anderen. Ik krijg het idee dat jij volkomen vast in zit wat er in je (recente?) verleden is gebeurd. Ik zou zeggen: zoek goede hulp om wat meer afstand te krijgen en dingen los te kunnen laten. Oprecht en opbouwend bedoel ik dit.
Aagje
Kamille
Wat Aagje daar zegt, dat wilde ik je ook aanraden. Zoek hulp voor jezelf, een psych of een coach. Die kan je helpen je gekleurde bril af te zetten. Ook opbouwend bedoeld dit.
...
ik heb hulp gezocht, vooral voor mijn zoontje en we proberen de draad weer op te pakken. eerst bij de instantie waar de kinderen liepen waar het om ging maar die zaten voor mijn gevoel teveel in de hoek dat mijn zoontje dit maar gewoon had moeten accepteren omdat de anderen kinderen er niks aan konden doen. nu lag er toch niemand meer onder zijn bed? nu liet niemand hem toch meer schrikken? ik probeerde dan uit te leggen dat het trauma er wel was en dat hij al vanaf zijn 2,5 zindelijk was maar nu weer in zijn bed plaste uit schrik maar er werd dan uitgelegd voor de zoveelste keer wat autisme is en dat deze kidneren op deze manier handelen en dat dat dan maar zo is. mijn zoon zou nu gewoon lekker met zijn vriendjes moeten gaan spelen en gewoon doorgaan.
dat hielp hem niet. nu lopen we bij een andere therapeut, ik hoop dat dit helpt, want hij vliegt zes keer per nacht bij mij in bed omdat hij bang is dat dat meisje onder zijn bed ligt.
Kamille laatste o.t.
Dat is echt naar, maar ik denk dat je jezelf niet moet vergeten. Jij hebt er zelf ook een opdonder van gehad. Dus zoek ook hulp voor jezelf.
Hulp voor jezelf
Kamille, dat heb jij nodig. Misschien helpt dat ook je zoontje nog wel.
Nu lijk je vooral te zitten in een manier van denken waarbinnen jij je vastbijt in wat jou is overkomen, misschien wel aangedaan door een paar autistische kinderen, hun ouder en begeleiders. Dat klinkt allemaal niet goed, het klinkt als een trauma voor jezelf. Tegelijk krijg ik de indruk dat je erg kijkt naar de rol van anderen en niet naar die van jezelf (behoudens de titel van je draadje waarin je vraagt wat je hebt fout gedaan).
Echt, zoek hulp voor jezelf!
Aagje
...
ik red mijzelf wel, ik ben een sterke vrouw, maar maak mij zorgen om mijn zoontje die duidelijk hier sporen van heeft overgehouden. en als moeder moet ik er voor hem zijn en hem uitleggen dat kinderen die autistisch zijn nou eenmaal zo zijn en dat dat niet veranderd kan worden. dus als een autistisch kind hem bv steeds acherna loopt met hetzelfde grapje en hij daar helemaal gek van wordt, dat dat kind daar niet op aangesproken kan worden. het kan wel maar het heeft geen zin omdat dat kind anders denkt. dus hij moet dat dan maar accepteren. hij vindt dat erg lastig. en ik ook maar stapje voor stapje proberen we erbovenop te komen.
Je helpt je zoon niet
als je jezelf niet helpt. Eem sterke vrouw ben je vast, maar ook sterke mensen kunnen hulp nodig hebben. Het is een teken van kracht om in te zien dat je vastzit/vast gelopen bent en daarbij hulp te vragen en te accepteren.
Je helpt je zoon ook niet als je zijn trauma probeert te kanaliseren door hem te vertellen dat het allemaal komt door autistische kinderen die niet anders kunnen. Daarmee neem je zijn trauma niet weg en geef je hem ook nog eens een beeld mee van autisme dat niet klopt. Dat is niet goed voor hem en niet goed voor mensen met autisme.
Aagje
...
t klinkt misschien stom, maar ik heb inmiddels een navigatiesysteem en het hele probleem is opgelost, waar ik vroeger een uur erover deed om een stukje af te leggen wat makkelijk in tien minuten kon omdat ik eerst heel veilig fietste of reed naar een voor mij bekend referentiepunt en dan nog niet wist hoe ik verder moest en dan nog tien keer het ging vragen en dan weer naar huis etc toets ik nu gewoon de route in. had het liever andere gezien maar ik heb het gewoon losgelaten.
navigatie
Hoi wat leuk liep het draadje gewoon door! Ik verdiep mij inmidddels in navigatie voor op de fiets 
Ik heb al een mooi hoesje voor op de fiets gezien waar je telefoon in kan. Hij heeft net een nieuwe telefoon, even de juiste navigatieapp er op.
De reden waarom ik dacht dat het met zijn ass te maken had was omdat hij vertelt dat hij alleen details ziet. 1 lantaarnpaal, een struik, een boom, maar niet het geheel. En dan is het wel lastig om te zien waar je bent. Maar wel fijn om te horen dat ook mensen zonder ass de weg niet kunnen vinden haha. Zijn zusje van 5 weet overal wel de weg. Ook vanuit de auto. Wel een grappig contrast. Hij kan trouwens in gebouwen ook niet goed de weg vinden, hij gaat straks naar een andere locatie van school, ben erg benieuwd hoe dat zal gaan. Een groot modern gebouw zonder al teveel herkenningspunten.... zou daar ook een app voor zijn ??????
