Zo trots op add-zoon!
Zoon (11) met add gaat af en toe hopeloos dwarsliggen als hij naar school moet. Meestal krijg ik hem dan niet meer naar school (zo eens in de paar maanden). Vanmorgen dreigde het weer die kant op te gaan. Hij weigerde zich aan te kleden en de huilbui stond op uitbarsten... Hij zag enorm op tegen zijn rekenwerk dat nog af moet. In een keer haalde hij zijn schouders op, kreeg ik een dikke knuffel, zei hij dat hij van me hield en trok hij zijn kleren aan. De rugzak ging op zijn rug en weg was hij!
Goed zeg!
Ik hoop dat hij die wijsheid mag behouden in zijn puberteit.
Heerlijk
geniet van dat soort momenten. Hier ook regelmatig uitbarstingen, maar dan vanuit hechtingsproblemen i.c.m. brugklas. Je ziet ze worstelen, soms accepteren ze hulp, vaak ook niet. Als er dan een genietmoment is, geniet ik er extra van.
Geniet
Geniet van je zoon en terecht dat je trots op hem bent. Mijn zoon heeft ook vaak van die momenten. Hij is bang voor het onbekende. Dus schoolreis, sportdagen, Kerst vieringen vindt hij vreselijk, hij wil dan het liefst thuis blijven. Hij wordt dan heel brutaal en opstandig, door zijn eigen onmacht.
Trots op je zoon ja.
Maar ondertussen laat je hem wel met ADD door het leven gaan waar hij op een gegeven moment (eigenlijk nu al) mee in de knel komt.
Hoe trots kun je dan op jezelf zijn.
hé Onno
wat leuk dat je er weer bent!Jij gaat nu precies uitleggen wat we wel en niet moeten doen, toch, omdat je zo begaan bent met ons dat je je tijd en kennis met ons wilt delen.
gr Angela
Onno
Wat een akelige botte reactie. Waarom mag May niet trots op haar zoon zijn dat hij er voor kiest om toch naar school te gaan? Haar zoon heeft add maar zij ziet juist ook zijn positieve kanten, dat is toch juist goed om van die momenten te genieten?
Trots
Wat een mooi en speciaal moment moet dat zijn geweest. Koester zulke momenten en bewaar ze goed in je hart. Je beseft dan in wezen dat ze het ze wel gaat lukken en met hele kleine stapjes leren omgaan met hun autisme...
En Onno... de jongen zal voor de rest van zijn leven met ADD leven. En deze jongen heeft zichzelf eventjes over de angsten heen gezet en geaccepteerd dat het moeilijk is, maar toch door moet gaan en niet kan opgeven en wegkruipen. En dat is heel sterk en knap van ze... En ze zullen altijd knelmomenten hebben waar ze mee moeten dealen. Ik vind het knap van zowel de moeder als de zoon dat ze beide hebben doorgezet...
Onno als het middel tegen alle kwalen
De dood is er niks bij.
Grapje hoor, net als jouw berichtje.
Nodeloos lijden.
Ach, een knuffel van je zoon is natuurlijk altijd fijn maar ondertussen gaat deze jongen wel klem lopen met z'n ADD en dat is niet nodig.
Natuurlijk weet ik ook wel dat op dit forum geen deskundigen zitten die een goed advies kunnen geven, want als ik soms lees hoe ze met hun eigen kinderen omgaan valt mijn mond regelmatig open van verbazing.
Vaak lees ik berichten in deze rubriek hoe sommige ouders met een beetje Libelle-psychologie hun kinderen(en die van anderen) regelrecht het zwarte gat insturen.
Hoewel we nu leven in de tijd van "Het grote wakker worden" en steeds meer ouders bewust worden dat al die medicijnen en reguliere therapie "a waste of time is" wil het wakker worden hier nog niet echt lukken.
Ik heb wel goede hoop want het wakker worden gaat wel heel erg snel, dus misschien is het voor veel kinderen hier nog niet te laat.
Nodeloos aankondigen
Tijd is relatief. Zo is er op Jupiter slechts een half jaar verstreken na jouw eerste belofte dat nu-nu-nu de grote doorbraak zou komen.
Waarom denk ik ineens aan Donkey uit Shrek? Zijn we er al? Nu? Nu? Nu dan?
Je weet dat het aandeel alternatief in de totale zorg gestaag aan het dalen is? Dat is inderdaad het Grote Wakker worden. Chapeau, toch een goede voorspelling gedaan.
Onno heeft gelijk 
Ja, Onno heeft gelijk
De topicstarter "laat haar kind met ADD door het leven gaan". Waarom pakt ze dat hem gewoon niet even af? Of loopt ze in volle maan drie rondjes op blote voeten rond de kerstboom? Dan is haar zoon er zo vanaf! Dat stond toch duidelijk in Onno's antwoord op al onze vragen die nog openstaan?
O shit, sorry, die antwoorden waar we al zo lang om vragen zijn er nog steeds niet. Heb ik vast gedroomd.
Gelukkig hebben we nu wel het grote wakker worden!
Was het maar zo leuk.
Totdat je kind van de flat is gesprongen, dan wordt het ineens een heel ander verhaal.
Dan gaat het wakker worden heel erg snel, maar is het wel te laat.
nou
We weten nu in ieder geval zeker dat homeopathie niet helpt tegen hufterigheid....
Mijk
Serieus Onno?
Het is tweede Kerstdag en jij gaat ouders van kinderen met ADD even vertellen dat ze wel eens van een flat kunnen springen om zo reclame te maken voor jouw praktijk? Ongelooflijk. Wat een snertleven moet jij hebben om zo te zijn.
skii
Aha
De dooddoener (nu letterlijk) komt om de hoek kijken. Gelukkig heeft Onno ongelijk en een beetje gelijk. Ongelijk omdat de kindersterfte zo erg is afgenomen dat zelfmoord vanzelf omhoog is geklommen op de lijst van doodsoorzaken. Dat is de verdienste van de sector die Onno zo verafschuwt. De echte onderzoekers.
Het slechte nieuws is dat er meer kinderen zelfmoordplannen hebben door de toenemende druk op de jonge schouders. Onno heeft net treffend geïllustreerd hoe dat werkt. Je bent geen jongetje dat zich ontwikkeld naar een jonge man, je bent een treurig stapeltje letters dat genezen moet worden.
Hartelijk dank Onno, voor dit kijkje in jouw praktijk. Het grote ontwaken is inderdaad begonnen.
Blijf trots!
Onno, ik doe er alles aan om mijn zoon te leren dealen met zijn add, maar ik geloof er niet in dat ik hem er vanaf kan helpen... Het is een geweldig kind dat soms over een extra drempel heen moet en dan zijn wij er om hem te helpen, net als zijn juf en de kinderarts!
