Zo blij met weer begeleiding en therapie
Na bijna twee lange jaren, mag mijn zoon weer naar zijn begeleider/ therapeut toe. Ik heb hard gevochten om de ingetrokken toestemming van zijn vader voor therapie weer ongedaan te maken, iets wat ondenkbaar leek, is me gewoon gelukt! Ik heb net het telefoontje gekregen van de begeleider, die het een klein wonder vindt, dat het me gelukt is, maar de afspraak staat.
Mijn kind heeft het heel moeilijk gehad op school en zich in het afgelopen jaar steeds meer teruggetrokken in zijn eigen veilige wereld en nu hebben we beiden ineens weer zicht op handvaten, want ik kan ook weer aan de bel trekken bij de ouderbegeleider. Ik ben echt zó blij met dit nieuws, dat ik bijna rondjes zou willen gaan huppelen op mijn werk.
Fijn
Wat fijn voor je!
Fijn!
Hoi An,
Dat klinkt goed, fijn voor jullie!
Super
Goed van je! Nu weer voor de ópgaande lijn. Is zijn vader nu overtuigd van de noodzaak?
Quin
Nee, vader is er nog steeds van overtuigd als zoon beter oplet, luistert en zich niet zo aanstelt t.o.v. zijn leeftijdsgenoten, dat het leven van zoon dan een stuk makkelijker wordt. Zoon heeft o.a. diagnose ADHD en PDDnos, vindt het moeilijk contact te maken met anderen, en heeft een negatief zelfbeeld ontwikkeld.
Ik heb gisteren te horen gekregen dat vader als voorwaarde heeft gesteld dat hij niet in de begeleiding/ therapie betrokken wordt. Het zij zo, het allerbelangrijkste is dat zoon net zo blij is als ik, en er van overtuigd is dat met het herstarten van begeleiding/ therapie voor hem weer betere tijden komen.
Echt heel jammer dat je ex (?) zoveel moeite heeft met de situatie, maar toch fijn dat ie nu voorlopig toestemming heeft gegeven!
Ik hoop dat je zoon zich fijner gaat voelen met de therapie en dat hij dat ook aan zijn vader kan laten zien. Misschien raakt hij dan toch overtuigd van een zeker nut van het geheel. Mag je zoon van hem wel medicatie gebruiken? Is vader al eens bij een voorlichtingssessie over deze aandoeningen geweest?
Quin
Mijn ex is, op uitnodiging van, 1 keer bij de ouderbegeleider geweest, waar hij mooie praatjes had, bijvoorbeeld dat hij het fijn vindt dat er hulp voor voor onze zoon is en dat het onze zoon zichtbaar goed doet. Toen vervolgens bleek dat hij, als ouder, periodiek zou kunnen worden uitgenodigd voor een gesprek/ evaluatie, bedacht hij zich. Sindsdien vindt hij het onzin en heeft hij onze zoon duidelijk gemaakt dat alles beter wordt, als hij eens goed gaat luisteren en opletten.
Hij bemoeit zich niet met de medicatie. Op zich is het prettig dat ik daar niet voor hoef te strijden.
