woede aanval
Onze zoon van 11 heeft soms extreme woede aanvallen. Niet dagelijks of wekelijks.. maar toch wel regelmatig. Waarin hij heel boos en brutaal kan zijn.
Op het moment dat wij hem dan fysiek aanpakken omdat hij bv weigert naar boven te gaan, slaat hij nog verder door.
Hij is een meer begaafde jongen die momenteel ook erg worstelt met het niet anders willen zijn dan anderen.
Maar dan nog is zijn gedrag niet goed te keuren.
Elkaar met rust laten werkt over het algemeen, maar helaas kan dat niet altijd. Op het moment dat hij naar school, of naar bed moet...moeten hij gewoon luisteren..
Pffff soms weet ik het gewoon even niet meer. Waar doe ik goed aan.
Hoe leer ik hem beter te reflecteren op zijn eigen gedrag.
Is dit gedrag normaal... hoort hij bij d pre puber tijd, of moet ik hier serieus iets mee gaan doen.
Je kind
Ik ken je kind niet en jij kent je kind het beste. Weerstand tegen jou beslissingen hoort bij de toegenomen behoefte aan autonomie in de pubertijd denk ik. kan het zijn dat hij je oudste is? En dat je daar samen nog aan moet wennen?
Een houding van ' moet hij gewoon luisteren' of gedrag niet goed te keuren, dat roept hij op met zijn gedrag bij jou denk ik, maar misschien is het handiger als je dat gedrag even loslaat.
En fysiek aanpakken werkt bij mijn kinderen averechts. In plaats van meer autonomie krijgt hij van jou dan de boodschap minder autonomie, dat botst.
Ik denk dat je beter rustig met je zoon kan praten wat er toe leidt dat hij zo uit zijn plaat gaat en wat jullie kunnen doen om dit te voorkomen.
Overigens heb ik mijn kinderen, toen ze iets jonger waren, met name dochter, ook bij incidenten verwijderd. Dan zette ik ze buiten de deur, omdat ze anders niet weggingen. Met de belofte dat het drie minuten afkoelen is en dan praten bij de deur hoe nu verder.
Maar ik zou toch ook kijken waar je je zoon meer verantwoordelijkheid kunt geven want blijkbaar voelt hij zich nogal machteloos als het met praten niet lukt. Iets kalmer er in gaan zitten, iets minder ' de baas' willen zijn bij jezelf kan misschien helpen. Wat is goed voor je zoon? Wat zou hij zelf doen?
Boektip
Op dit forum komt dit boek regelmatig langs: het explosieve kind. Voor ons is het echt een eye-opener geweest. Ik kan je dit boek dan ook van harte aanbevelen. Het geeft inzicht in hoe een uitbarsting tot stand komt (schijnbaar onzichtbaar, maar als je het patroon eenmaal herkent, blijkt het vaak heel voorspelbaar). Bovendien worden verschillende strategieën besproken voor het omgaan met uitbarstingen. Globaal heb je 3 aanpakken. Het is echt een bruikbaar boek. Succes!
Moet hij luisteren
Waarom is hij het er zelf niet mee eens dat hij naar bed of naar school moet? Vindt hij dat hij te vroeg naar bed moet? Heeft hij vaste bedtijden, en heeft hij daar een stem in gehad? School is 'eenvoudig', als hij te laat komt heeft hij zelf last van de gevolgen (op je kop van de leerkracht, nablijven).
Hoe uit hij zijn boosheid? Boos zijn mag natuurlijk, maar ik zou hem duidelijk maken dat je schelden of fysiek geweld niet accepteert. Andersom moet je je daar zelf ook zeker niet toe laten verleiden, want straks is hij 16 en krijg je hem echt niet meer naar boven. Verder zou ik hem laten meedenken over wat hij dan een goede bedtijd vindt, of hoe hij vindt dat hij met school moet omgaan.
De driftbuien bij mijn dochter (nu 10) kwamen vooral doordat ze zich niet gehoord voelde. Dat opgeteld bij een enorm temperament leidde tot buien die je liever niet meemaakt. En zij ook niet, want ze kwam er bijna niet uit omdat ze niet wist hoe ze dat zonder 'gezichtsverlies' kon doen. Op die momenten kon ik me ook maar beter terug trekken uit de strijd, want mee gaan vechten (ik dan verbaal) werkte alleen maar averechts en zorgde voor nog langdurigere drama's.
schakelen
Ik herken het wel van mijn zoon. Het schakelen tussen dingen roept soms heftige emoties op. Hij wil altijd een spel of bezigheid kunnen afmaken voordat hij het afsluit en iets anders gaat doen (naar bed bijv). Is dat ook het probleem bij jouw zoon?
hoe leer je hem
reflecteren: door het goede voorbeeld te geven. Reflecteer op je eigen gedrag. Fysiek ondersteunen kan echt niet meer op deze leeftijd. 'Gewoon luisteren' ook niet meer.
groep 8
Hoi,
Ik zie ook wel een relatie met een veranderende hormoonspiegel. Onze oudste kreeg in groep 8 ook ineens woedeaanvallen. Hij gedijde niet altijd goed in de groep maar dat was in de jaren daarvoor ook regelmatig zo, en toen had hij die aanvallen niet. Natuurlijk gaat er wel iets aan de woedeaanvallen vooraf, maar de reactie kan op deze leeftijd wel plotseling heftiger worden.
Nu ik erover nadenk heeft onze tweede zoon het ook gehad in groep 8. Bij dezelfde juf. Hij heeft toen nog een keer bij de directeur gezeten. Helemaal niets voor hem. Ik heb het toen ook maar geweten aan zijn testosteronnetjes. Daarna is het nooit meer voorgekomen, hij is doorgaans heel beheerst.
Externe factoren
Ik weet niet of het iets van de laatste tijd is, of dat hij dit altijd al heeft gehad.
Als het van de laatste tijd is, zoals Jutta beschrijft, zou ik zeker niet alleen aan puberteit denken, maar vooral ook aan externe factoren.
In het geval van Jutta denk ik gelijk: 'Oh, dat was vast een sadistische rotjuf.' Want is het is wel heel opvallend en toevallig.
Ik vind dat er goede tips in het draadje staan. Dat boek heeft ook ons gezin gered.
Als belangrijke tip wil ik nog geven: DOE IETS ANDERS.
De ervaring heeft je geleerd dat hetgeen wat je doet, niet werkt, de woede aanval zelfs oproept. Jij bent de volwassene, verzin een list.
Als iemand boos is, kan diegene niet goed nadenken. Hierdoor wekt elke fysieke of verbale benadering, agressie op. Vooral bij hormonale veranderingen. Denk maar terug aan de tijd dat je zelf hoogzwanger was, of aan het bevallen. Je bent jezelf niet dan.
Dus stem omlaag, kalm blijven. Afstand nemen. Letterlijk een stap terug, of naar een andere ruimte gaan.
Te laat naar bed, op tijd op school, hoe belangrijk is dat? Vooral als je het vergelijkt met de inzet. De inzet is de vertrouwensband die je hebt met je kind. Hij staat aan het begin van de puberteit. Als jij nu als ouder kiest voor de autoritaire, gehoorzaamheid afdwingende ouder, dan raak je de mogelijkheid om met hem te communiceren misschien wel kwijt. En dat zou pas echt erg zijn.
Dus werk aan jullie band. Blijf positief, blijf kalm, blijf georganiseerd en niet opgeven.
Als iemand boos
is, dan helpt het niet om ertegenin te gaan. Wat wel werkt is begrip tonen, rustig blijven en de ruimte geven.
Dat zou ik dus in dit geval eerst proberen. Op het moment dat er rust is, kan er gesproken worden over de oorzaak van de boosheid. Je kind is 11, een kind van die leeftijd kan meestal toch wel aardig aangeven waarom hij zo boos was. Het is wel belangrijk om niet te oordelen bij het gesprek.
wat ook kan helpen
Als hij in zijn bed ligt met het licht uit en alles is weer rustig in huis, dan naar hem toe gaan en tegen hem zeggen dat je zielsveel van hem houdt, dat jij verdrietig bent als er ruzie in huis is en dat jij graag van hem wilt weten of jij iets kan doen, waardoor het wat rustiger verloopt. Misschien dat hij dan kan zeggen wat er in hem omgaat.
Vraag aan hem wat jij verkeerd doet in zijn ogen. Misschien is het voor hem iets groots terwijl jij denkt, oooh is dat het.
misschien heeft ie moeite met overgangen maken en heeft ie daardoor meer tijd nodig, of zit zijn hoofd te vol.
Geen idee hoe je zoon is....
Mijn kinderen hebben ook wel eens woede aanvallen of zoals de jongste gisteren, extreem chagerijnig en dan ben ik echt de sjaak. Dus na eten, douchen, wat al voor een scheldparty leidde en daarna hop d'r bed in(ze is 11) en nadat ik rustig was en niet ook opgefokt rond liep, ben ik naar d'r toe gegaan en we hebben 3 kwartier zitten kletsen. En toen kwamen er voor haar enorme problemen uit, zoals o.a
ik wil zelf bepalen hoe laat ik naar bed ga
ik wil zelf weten wat ik ga doen na het eten wel/niet douchen
ik wil zelf bepalen wanneer ik mijn schoenen aan trek als we naar school gaan....
(en nog wat andere dingen die met school te maken hebben)
Heel logisch, dus daar hebben we het over gehad en afspraken over gemaakt, zodat ik niet op haar hoef te letten en zij zich 'groter' voelt.
Maarja, misschien speelt er wel heel wat anders bij jouw zoon, dat weet ik niet natuurlijk.
Geven en nemen
"Op het moment dat wij hem dan fysiek aanpakken omdat hij bv weigert naar boven te gaan, slaat hij nog verder door."
Een twee jarige die niet naar bed wil kan je nog wel even bij kop en kont pakken, maar een 11 jarige echt niet meer. Wat wil je doen als hij 13 is? Of 16?
"Hij is een meer begaafde jongen die momenteel ook erg worstelt met het niet anders willen zijn dan anderen."
Laat je hem wel zien dat er veel zoals hij zijn? Peer contacten kunnen heel goed werken, net als al een kijken op een passende middelbare school.
"Elkaar met rust laten werkt over het algemeen, maar helaas kan dat niet altijd. Op het moment dat hij naar school, of naar bed moet...moeten hij gewoon luisteren."
Wat zou hij doen als jij niet duwt op naar school gaan? En hoe laat moet hij naar bed?
Maak het niet te zwart wit, maar zoek samen een manier, dan is het voor iedereen prettiger.
