Wie kan hierbij helpen?

Nieuw probleem?

Ik vraag me af hoe dit op de basisschool ging... En of je gezien zijn intelligentie havo of vmbo zou verwachten. Heeft hij ambulante begeleiding, of hulp van de zorgcoördinator o.i.d.?
Zou ook iets met motivatie/interesse kunnen zijn...
(Sorry, dit is -nog- geen antwoord, alleen maar meer vragen.)

Marijke

Op de basisschool was het een heel stil en teruggetrokken kind. In groep 3 heeft hij het eerste half jaar heel veel huilend onder zijn tafeltje gezeten. Hartverscheurend, maar daar is hij heel goed bij begeleid door school en het tweede half jaar ging het heel goed. Zijn scores zijn altijd A en B geweest op Citoniveau.

Motivatie is nu echt helemaal weg en hij wordt vaak boos als het over school gaat. In de eerste klas ging het al mis en werden wij door school teruggestuurd naar de psycholoog om hem te helpen bij het spreken in de klas. Dat ging heel goed.

De hulp van school is bedroevend. Wij hebben 2 x per jaar een gesprek waar nooit iets anders uit komt dan dat ze tegen onze zoon zeggen dat hij wel wat moet doen en dat hij dit en dat.....
En nu afgelopen januari hebben zij de eerste handreiking gedaan, maar dat komt ook niet van de grond. Hij moet zelf twee oude toetsen in het zorglokaal zien te krijgen en dan gaat hij daar met iemand kijken of ze een rode draad kunnen vinden in de fouten die hij maakt. Het ligt er nog steeds niet!
Juf Duits zegt: ik breng het naar het zorglokaal in de kleine pauze en ze vergeet het weer. Hij durft het niet meer aan haar te vragen en dus heeft hij het aan die jongen in het zorglokaal gevraagd. Dat duurt dus ook weer een week en inmiddels is het maart. En zo gaat het al 2,5 jaar.

Eerlijk gezegd heb ik het gevoel dat school denkt dat ze in de maling worden genomen en vinden ze ons als ouders blinde kippen. Dat voelt heel vervelend en dat heb ik al eens uitgesproken, maar dan zeggen ze niets en kijken je alleen maar aan.

Net als het mailtje met de zin over wat de leerkrachten ervan zeggen. Dat wordt via de mail over de schutting geflikkert en wij mogen het ermee doen. Zelfs de teamleider antwoordt ook nog vrolijk dat ze de mentor bedankt voor het antwoord naar de ouders toe. Dat doe je toch niet zo? Ik ben zo gefrustreerd! Ik kan ook niet meer in gesprek met school zonder te moeten huilen en in paniek te schieten. Mijn man kan gelukkig de rust bewaren, maar weet het inmiddels ook niet meer.

Ik ga niet in op de details die wij met school ondervinden. Wij kunnen niet met elkaar door 1 deur, maar we houden het beleefd en we (man, zoon en ik) hebben besloten dat hij naar een andere school gaat. Dat voelt heel dubbel, omdat we de angst hebben dat hij met de problemen die hij heeft daar ook niet uit de verf komt.

Wij vragen ons af of afstromen alleen het probleem gaat oplossen. ik denk namelijk van niet, maar ik weet niet hoe ik het op moet lossen.

Begeleiding?

Hoi Heidi,

Ik heb ook al gereageerd bij Ouders en school, maar blijkbaar zit je nu hier?
Het is heel erg moeilijk om je weg te vinden door het onderwijs doolhof. Ik zou begeleiding zoeken voor jou en je zoon, iemand die aan jouw kant staat. Die mee kan op gesprekken.
Heb je daar geld voor? Of wellicht te betalen uit rugzakje?

Wij hebben er echt heel veel aan gehad. Volgens mij woon je in Almere, als je wil kan ik je een naam doorgeven.

hier

Een dochter die niet uit haar zelf vragen stelde of hulp zocht bij problemen of vragen. En dat is nou eenmaal wat een school vraagt aan zelfstandigheid. Is er wat dan moet je als kind er zelf mee komen en iemand op gaan zoeken die misschien vrij is, elders is, toevallig invalt met lesgeven of om andere redenen onvindbaar is.
Mijn dochter kon iemand niet vinden omdat ze op zoek ging naar iemand die precies dezelfde naam had en tja, voor haar is er geen verschil tussen mevrouw de Wit en mevrouw de Wit. Dat de een van gym is en de ander van de administratie ontgaat haar als je het er niet bijzegt. Dat als het om ziekteverzuim gaat dat het dan moet gaan om de mevrouw de Wit van de administratie, komt niet in haar op.
En toch een tien voor wiskunde.
Dat zijn de problemen die kinderen met autisme kunnen hebben.
Bij mijn kinderen was daar pas echt iets aan te doen op het speciaal onderwijs.
Mijn dochter was ook extreem angstig en een deel daarvan is nu opgelost met medicatie. Maar het kost haar minder moeite maar nog steeds wel moeite om dit soort puzzeltjes te leggen.

school

Die verwachte zelfstandigheid, school is niet bereid om kind te helpen met oplossen van dit soort puzzels, bleek niet oplosbaar, zelfs niet bespreekbaar, in het regulier onderwijs en kom je zelfs ook nog weleens tegen in het speciaal onderwijs.
Dan zijn er nog allerlei regeltjes over het inhalen van toetsen, binnenzoveel tijd, anders staat er een 1, en dan heb je het helemaal wel gehad. Zijn ze een keer ziek dan moet je er een dagtaak aan bij hebben als ouder wil je boven water krijgen hoe ze te weten komen dat er een toets was, wat daarvan de inhoud was en wanneer ze die dan kunnen inhalen. Ongeacht de electronische leeromgeving.

mentor en buddy

Hoi Heidi,

lastig dit!

Ik herken onze dochter wel een beetje in je beschrijving van je zoon.

Onze dochter legt geen contact met anderen, en mist daardoor ook allerlei informatie. Ze durft geen vragen te stellen, en staat op een of andere manier in 'no time' alleen.
Maar thuis praat ze veel, goed en duidelijk. Dus ze kan het wel. Schrijven gaat haar goed af, thuis en op school.

mijn dochter is dit schooljaar begonnen op de middelbare school. ze heeft een rugzakje, jouw zoon ook? ze zit op een groen VMBO

bij de schoolkeuze hebben we natuurlijk scherp gelet op hoe de school omgaat met zorgleerlingen, en die ideeën die ze hadden over de inzet van de rugzak

gelukkig hebben we een school gekozen waar het geen loze beloften blijken te zijn.
dat soort scholen bestaat dus!

Onze dochter heeft iedere week een gesprekje met haar mentor. Ze kan het heel goed vinden met die mentor, dus dat werkt.

En de mentor heeft haar gekoppeld aan een 'buddy', een leuke meid. Het buddyschap pakt voor beiden goed uit, dus prima.

Binnenkort starten ze op school met een training Sociale Vaardigheden en Faalangst, en daar gaat onze dochter aan meedoen.

Dus jouw vraag wie kan helpen? zou ik beantwoorden met een mentor en een buddy. Maar dan wel de GOEDE personen.

Dat merk ik bij mijn dochter steeds, als de persoon waar ze mee te maken heeft niet bij haar aansluit, dan is het allemaal verspilde energie (van beide kanten)

Dus het mooiste is als zij zelf aan kan geven met wie ze denkt dat het zal 'klikken', en dat die dan ook de begeleiding gaat doen

Op school hebben we dit uitgelegd, en afgesproken dat als onze dochter aangeeft dat het bv. niet klikt met de mentor, er een andere mentor ingezet zal worden

Gelukkig gaat het nu heel goed, maar het is fijn om zo'n afspraak te hebben.

Veel succes met de overstap van je zoon, dat zal voor hem misschien lastig zijn, maar je kunt deze situatie niet zo laten.

Weet je al naar welke school hij zal gaan?

groet
Dihanne