Weigering opleiding wegens autisme

Oh, wat tekenend...

Wat een gruwel. Eerlijk gezegd is dit iets waar ik jaren geleden al intuïtief bang voor was. In de tijd dat de bomen nog economisch tot in de hemel leken te groeien, werd het rugzakje bedacht. Vanaf dat moment werd het voor diverse partijen financieel aantrekkelijk of zelfs noodzakelijk om een kind met problemen een officiële diagnose te geven, om zo aanspraak te kunnen maken op hulp of onderwijsaanpassingen. Dat resulteerde in massa's diagnoses, waarbij zware gevallen en twijfelgevallen uit dezelfde pot geld moesten putten. Dat kan inmiddels niet meer, de pot raakt leeg. Dus worden er nu drempels en muren opgeworpen. Kortom: in het begin opende een diagnose deuren, maar nu met economisch zwaar weer gaan de deuren juist dicht vanwege een diagnose. En wat je nu ziet is dat bij de verdeling van de financiële middelen zware gevallen moeten concurreren met lichte en twijfelgevallen, en tevens dat lichte gevallen de kans wordt ontnomen om zich normaal te nestelen in de voorzieningen voor de 'gewone' mensen. Dieptriest.

Mond houden

Goed advies om voortaan het niet te zeggen. Als hij tenminste niet zo zwaar autistisch is dat het hem belemmert bij de opleiding.

Maar inderdaad is dit het probleem dat is ontstaan door de uitbreiding van de diagnoses. Op de basisschool was een diagnose handig: extra aandacht, extra tijd en begrip voor afwijkend gedrag, maar nu slaat het dus terug.

Hopelijk vindt hij een opleiding waar hij wel welkom is.

De autist bestaat niet

Mensen met autisme verschillen net zoveel van elkaar dan mensen zonder autisme, en op die grond vind ik het discriminatie als je op basis van autisme ergens geweigert wordt.
Je zegt dat de rest van de toelatingseisen klopt, sla de school daar maar mee om de oren. Als hij zich verder goed weet te redden binnen de school is het toch prima, de kans om dat te bewijzen moet hij wel krijgen. Wat zijn zijn valkuilen? waar kan het eventueel toch mis gaan? wees daar eerlijk in. Maar wees ook eerlijk over de grote kans van slagen!
Mijn dochter is net toegelaten in een "gewone brugklas", ze is dus nog wat jaartjes jonger en een stapje lager in het onderwijs bezig. Maar ook dit was voor ons al een hele stap. Ze heeft autisme, en een rugzakje. We hebben met school een heel fijn gesprek gehad, ze mocht er zelf ook bij zijn en aangeven wat ze moeilijk vind. In deze vreemde situatie kon ik het als moeder beter verwoorden. Maar ik verwacht dat ze over een paar maanden ook zelf haar struikelblokken kan aangeven naar haar meester of begeleider toe, het is nog even wennen. Verder weten we (ouders, kind en de basisschool) dat ze cognitief die school op haar slofjes aankan, maar sociaal is het een ander verhaal. En dat hebben we ook verteld. De kantine, de pauzes, eventuele "loze" tijd, dat is moeilijk! Daar is geen groot budget en een riedel hulpverleners voor nodig. Als ze dat aangeeft, laat haar dan in de pauze gewoon in het lokaal of in de tuin in een stil hoekje een boek lezen, in plaats van tussen alle drukte door te moeten in de kantine, er is vast wel een klasgenootje bereid om haar een kopje thee te brengen
Verder moeten we afwachten hoe het gaat lopen. Ze is als bang muisje vanuit het mkd en cluster4 tegen alle adviezen in naar het regulier onderwijs overgestapt. En wat is ze gegroeid in die jaren! maar nu wordt de wereld weer groter, en dat is spannend, zeker voor iemand met autisme. Maar je mag nooit bij voorbaat al zeggen dat het niet mogelijk is!
Als school zegt dat ze geen hulp kunnen bieden aan een autist, probeer het dan zoveel mogelijk zelf op te lossen, wees duidelijk in wat hij nodig heeft, misschien valt dat praktisch gezien wel reuze mee. Dan kan school ook opgelucht adem halen.
pfff... succes ermee, Tess

Annej

Wat erg, die jongen wil leren, mag het niet....echt triest.

Zulke kinderen

Waar ik meer tegen aan loop is dat scholen niet "teveel" van "zulke" kinderen willen hebben. En dat zijn vaak juist de scholen waar alles prima geregeld is als je eenmaal binnen bent. Mijn zoon is niet "zo'n" kind. Hij is mijn zoon, met zijn eigen sterke en zwakke punten net als elk ander kind. Een beetje speciaal wel, maar waarom zou hij geweerd moeten worden? Ik denk dat T&T de vinger op de zere plek legt: angst dat er veel aanspraak wordt gemaakt op tijd en hulpmiddelen. Terwijl ze volgens mij meer last zullen hebben van mijn heftig puberende NADH kind. De aanpassingen zijn vaak heel simpel en kosten niks. Tenzij de school veel autistischer is dan het kind, zoals onze huidige basisschool. "Wij doen dat nu eenmaal zo." Over rigide gesproken...pff.

Andere ervaring

Hier heb ik echt een compleet andere ervaring. Mijn zoon kan niet lopen (elektrische rolstoel) is zo dyslectisch als een deur en wilde de opleiding elektrotechniek gaan doen, na zowel basisschool als middelbare school op speciaal onderwijs te hebben doorgebracht. Op zijn middelbare school kreeg hij het advies om naar een REA college te gaan, daar leiden ze mensen met een handicap op voor werk.

De opleiding is niet voor de hand liggend, stage mogelijkheden zouden beperkt zijn enz, vooral de eerste twee jaren enz.

Wij zijn naar het ROC gegaan met de vraag of ze dit aandurfden. Ze hebben intern overleg gehad en hij is toegelaten. Hij heeft in alle jaren speciaal onderwijs nooit zoveel begeleiding gehad als de afgelopen twee jaar. Zijn stages zijn goed beoordeeld. Hij zit goed op zijn plaats. Vorig jaar is zijn rugzakje gestopt omdat hij zo goed meedraait dat er geen extra aandacht nodig is.

Is het nu werkelijk zo dat scholen alleen naar de financiën kijken? Zou er nog een andere reden kunnen zijn waarom ze het advies geven om een volgende opleiding niet te gaan doen?

Misschien kunnen de ouders in overleg gaan met de docenten van het afgelopen jaren en vragen wat zij vinden en waarom. Misschien zijn er wel redenen die je als ouder over het hoofd ziet. En als dat niet het geval is, lijkt het mij dat hij met de betreffende docenten een medestander gevonden heeft, die de schoolleiders van een nieuwe opleiding kunnen overtuigen om hem de kans te geven.