Watervrees

Snoep happen?

Eerst in een 1/2 L water, met snoepje met een papiertje.
Volgende dag 3/4 L water.
Dan 1 L water, en steeds een beetje meer.
Totdat ze met haar hele gezicht onder gaat.

Dan met een winegum, is wat moeilijker en wat gladder.

Als ze dat kan, begin je met appel happen.

Watervrees

Herkenbaar; mijn zoon (nu bijna 13) had al vanaf dat hij geboren was last van extreme watervrees. En dan dus echt extreem; hij gilde het uit bij het geringste spatje water. Omdat kunnen zwemmen toch een must is in dit land heb ik hem toen hij 6 jaar oud was op zwemles gedaan bij de Reddingsbrigade. Zijn zwemjuf had al ruim 30 jaar ervaring met lesgeven aan kinderen met "iets" als Down, autisme, ADHD, watervrees en noem maar op dus hij was in goede handen. Nou, ik weet niet hoe ze het heeft klaargespeeld maar met heel veel geduld, liefde, begrip en ook strengheid heeft ze hem van zijn watervrees af kunnen helpen en heeft hij na ruim 2 jaar zowel zijn A als zijn B diploma gehaald. Sterker nog, hij gaat volgende week afzwemmen voor zijn C en daar heeft hij nog geen 2 maanden over gedaan. Het is ongelooflijk maar het is een echte waterrat geworden; zwemmen is zijn lust en zijn leven en hij wil doorgaan voor nog meer zwemdiploma's. Hij gaat zelfs zijn schoolstage doen als begeleider bij het zwemles geven aan verstandelijk gehandicapten...
Zijn zwemjuf was net als ik apetrots toen hij zijn diploma's haalde; zij noemde hem de grootste uitdaging uit haar carriere
Die eerste periode van zwemles was niet makkelijk; ik zat met gekromde tenen te kijken en zijn huilen ging door merg en been.

Een goede, ervaren, begripvolle doch strenge zweminstructeur kan dus enorm helpen maar het kind moet het wel aankunnen en ook zelf willen; ondanks zijn angst wilde mijn zoon wel perse leren zwemmen dus die motivatie had hij mee.
Mocht dit toch niet lukken, zou ik zeker psychologische hulp zoeken. Watervrees, angst voor spinnen, om te vliegen of in de lift te stappen zijn goed behandelbare angststoornissen/fobieën. Met cognitieve gedragstherapie en/of exposure-therapie worden hele goede resultaten behaald. Het kan wel even duren maar het lijkt mij zeker de moeite waard. Succes!

Dank

Voor de tips. Happen in water kwam de fysio ook mee, schijnt goed te werken, maar dus niet bij die van mij. Kinderpsycholoog zei langzaam wennen, maar ik denk dat we op die manier op haar 25e klaar zijn. Met ietwat strenge juf/meester durf ik niet omdat het er zoveel erger van werd... Toch maar een therapie misschien, maar welke?
Fijn om te lezen dat ze niet de enige is. Als ik al die andere kindertjes zo blij in het zwembad zie springen....

Wikke

Therapie

Ik zou inderdaad gespecialiseerde hulp inschakelen. Er zijn ook zwembaden die mensen met watervrees leren wennen aan het water. Kijk eens hier: http://www.e-gezondheid.be/kinderen-die-bang-zijn-voor-water-kunnen-geholpen-worden/actueel/1228
Succes!

Hier ook een

Zoon hier was ook erg bang voor water in zijn gezicht. Op zich ging hij best graag naar het zwembad met ons maar spetters in zijn gezicht vond hij vreselijk. Onder water gaan al helemaal natuurlijk.
Hij heeft 3 jaar gedaan over het A-diploma en eigenlijk was hij pas over zijn angst heen toen we hem in een klein groepje met 3 kinderen zijn laten zwemmen. Dit was wel duurder maar hij heeft daar pas echt wat geleerd. Dat lag vooral ook aan het geduld van de badmeester want daarvoor zat hij ook in een klein groepje maar met een badmeester die hem zo het diepe in liet springen en rare grapjes maakte toen hij huilde. Dat werkte natuurlijk alleen maar averechts. Maar ze zijn er dus echt, de goede, geduldige zweminstructeurs. Het is alleen even zoeken.
Na het A-diploma haalde zoon in twee maanden zijn B, hij was dus echt helemaal van zijn angst af. Nu zwemt hij nog steeds graag.
Bij hem was haren wassen ook altijd een probleem. Nu eindelijk niet meer omdat hij het zelf kan. Maar voorheen altijd een drama.

Tja

Ik zou er geen haast mee hebben, je dochter is oud genoeg om niet zomaar in het water te vallen en ze is oud genoeg om te weten dat ze niet kan zwemmen en ze is er ook nog eens bang van.

Ik zou gewoon wachten tot ze zelf wil, dus inderdaad als de dochter van Katniss (zwemfeestjes) en als die periode nooit komt: jammer dan. Ik zie niet in waarom een meisje van 8 moet leren zwemmen als ze dat niet wil.

waarom vindt ze het zo erg?

Met acht kunnen ze dat vaak goed onder woorden brengen. Pas als je dat duidelijk hebt kun je samen een plan van aanpak gaan bedenken. En als je samen een plan hebt gemaakt kun je ook afspreken dat je dat samen gaat uitvoeren. En dan kun je best wel een beetje streng zijn want in het afgesproken plan moeten ook beloonmomenten zitten.

Dank

Man heeft nu met dochter een 'plan van aanpak' gemaakt, met als tap 1: nat washandje in het gezicht. En Dalarna: zo relaxt had ik er nog nooit naar gekeken, ik denk steeds: het moet nu echt. Maar je hebt gelijk, we kunnen ook wachten.
Wikke

tussenstap?

Op een dag kregen wij van mijn schoonzus een duikbril en voor de grap speelde mijn kinderen daarmee onder de douche. Ze hielden 'm bijvoorbeeld op als de haren gewassen en gespoeld werden. Voordeel was dat het minder drama gaf (dan met een washandje voor de ogen of niets voor de ogen). Ze waren niet zo bang als ze zonder problemen konden kijken terwijl de douche op hun gezicht stond. En al snel vonden ze het niet zo erg om ook zonder bril en zonder washandje hun haren te spoelen. Misschien werkt zoiets ook voor jouw dochter?

samen lessen

Mijn zoon (8) had ook enorme waterangst. Hij durfde zelfs bijna niet te douchen en nog steeds is hij er niet dol op. We hebben een jaar zwempauze ingelast en toen naar een kleine, particuliere zwemschool gegaan met diplomagarantie. Met heel veel samen met zijn vader te gaan lessen heeft hij uiteindelijk zijn A en B diploma gehaald!
Hij zwemt nu als een visje onder water en springt er zo in, maar nog steeds dus miepen als zijn gezicht nat wordt onder de douche

En ik was ook een 'latertje', heb zelf pas met tien jaar mij A diploma gehaald.