Wat vinden jullie? wel of niet diagnose vertellen voetbal.
Binnenkort zal zoon 2 de ene voetbalclub voor een andere verruilen, omdat het team waar hij nu in zit, daarin heeft hij het totaal niet naar zijn zin. Hij wordt er ook gepest en bovendien steekt hij er qua nivo ook bovenuit, maar de huidige club is niet van plan om hem in een andere team te plaatsen. Eerst wilde hij niet, want verandering is eng natuurlijk, voor een PDD-nosser, maar inmiddels is hij zelf ook wel zover. Heeft van de week meegetraind bij die andere vereniging en zag hoe ook in een laag team de lol gewoon voorop hoort te staan, maar een ieder wel dezelfde inzet kan tonen, ondanks wat minder talent.
Dus wil hij wel over nu. Alleen, waar doe ik wijs aan? Zoon kan namelijk in sommige situaties nogal een boze bui krijgen, vooral als hij dingen niet begrijpt. Een scheids die niet fluit, of juist wel, in bepaalde gevallen. Een medespeler die aan hem roept over te spelen en het dan vervolgens niet doet als hij roept. Dat soort dingen. Of vertel ik gewoon dit soort voorbeelden zonder daar meteen het plaatje aan te hangen, als je begrijpt wat ik bedoel?
Hier
Wij vertellen wel altijd en overal dat zoon (11) ADHD heeft. Juist met een sport, en zeker een teamsport zoals voetbal, is het belangrijk dat men weet waarom en hoe iemand anders kan reageren. En iemand de juiste aanwijzingen op de goede manier kan geven. Anders krijg je rare blikken en boze reacties. Onze ervaring is dat je door open en eerlijk te zijn begrip krijgt. Mijn zoon zit trouwens ook op voetbal en iedereen weet dat hij ADHD heeft. Het maakt hem er niet minder populair door
Gebruiksaanwijzing
Ik zou zeker vertellen over de gebruiksaanwijzing van je kind. Concreet, met voorbeelden en tips voor de begeleiding hoe daarmee om te gaan.
Ik ben erg terughoudend in het noemen van de diagnose. De meeste mensen weten er toch te weinig van, maar hebben er wel allerlei (voor)oordelen over. Bovendien hebben mensen nogal eens de neiging om dan alleen nog maar het etiket te zien, en niet meer mijn kind zelf.
Maar de gebruiksaanwijzing, ja, die zou ik er dus zeker bij geven.
Eens met alcedo
Ik zou de terminologie in elk geval achterwege laten. Meestal krijg ik "huh-waargaatditover"-blikken als ik die term laat vallen. De meeste mensen hebben er nog nooit van gehoord. ADHD is iets bekender, maar daarbij moet je weer uitkijken dat men niet denkt "Aha, ADHD dus het is gewoon een (onopgevoede) lastpak", als je niet uitkijkt.
Liever vertellen waar hij moeite mee heeft. Na een tijdje kun je evt. de naam van de aandoening er nog bij geven, mocht de coach/trainer geïnteresseerd zijn.
Hier heb ik te maken met een zoon met ongeveer dezelfde diagnose, die denkt dat hij het hele speelveld in zijn eentje moet bestrijken. Tot nu toe is dat niet slecht want de teamgenoten blijken iets minder ADHD-erig te zijn en die staan dus gewoon de hele tijd stil op de hun toegewezen vierkante meter. Wel tot zoons onbegrip. 
/:-S
Niets gezegd tegen de trainer trouwens. Misschien valt het op dat zoon steeds maar vragen stelt over hoe het precies moet, maar dat geeft niet.
Gebruiksaanwijzing
Natuurlijk gaat het vooral om het geven van een "gebruiksaanwijzing" oftewel praktische tips en handvaten. Ik zeg dan iets als: "hij heeft ADHD en heeft moeite met ... en ... dus helpt het om zus of zo te doen/zeggen." Of hij geeft het dus zelf aan. Zo vergeet zoon regelmatig zijn spullen na de wedstrijd of stopt hij de verkeerde in zijn sporttas. Gewoon even gevraagd of iemand (teamgenootje/trainer) daarop wil letten. Geen enkel probleem. Zouden we niet gezegd hebben dat dit komt door zijn ADHD zou zoon allang bestempeld zijn als laks en onverantwoordelijk. Nu is het logisch en begrijpelijk voor iedereen.
Het waarom van mijn vraag is
dat de plaatsing van zoon in het huidige team bij zijn huidige club mede veroorzaakt wordt door dat gedrag wat hij soms laat zien. En ondanks dat ik vorig seizoen dus wel verteld heb waar dat gedrag vandaan kwam, werd er totaal geen rekening mee gehouden. En is hij dus mede op zijn gedrag in een lager en waardeloos team geplaatst... Terwijl hij dus wel kan voetballen. En niet eens zo zeer een selectiespeler hoor, maar wel beter dan het team waar hij nu in zit.
Ik heb hierover contact gehad met de technisch coordinator ook aangegeven wat de oorzaak van het gedrag van zoon2 is, maar ze doen er niks mee...En sterker nog, ze vinden dat hij op het juiste nivo zit. Alleen, zoon speelt op de trainingen alle jongens voorbij, omdat ze EN niet kunnen voetballen EN niet willen voetballen....
Dus ik zit in dubio over wat ik wel en niet ga vertellen. Aan de ene kant de hoop op wat begrip als ik aangeef waardoor de buien komen, aan de andere kant de angst op vooroordeel inderdaad....
Wel vertellen
Ik zou het wel vertellen. Als je namelijk alleen verteld dat je zoon makkelijk boos wordt en soms extreem kan reageren dan heb je de kans dat mensen hem alleen maar als een vervelend klier jong zullen zien. Als je uitlegt wat hij heeft dan geef je een context aan zijn gedrag. Niet dat je dan perse meer begrip zal krijgen maar de kans is in mijn ervaring wat groter.
Mijn zoon is nu wat ouder en ik laat hem nu zelf beslissen wat hij wel of niet wil vertellen. Toen hij wat jonger was vertelde ik het meestal wel, juist omdat ik wist dat zijn reacties soms anders waren dan je op grond van zijn leeftijd kon verwachten. Meestal was er dan wel iets meer begrip.
Mijn duit:
Niet vertellen, alleen de handleiding erbij geven en hooguit iets noemen van een aangeboren afwijking ofzo, al vind ik afwijking trouwens ook niet echt een fijn woord.
In ieder geval heb ik geleerd dat "men" niks kan met het woord ADHD. Mensen hebben daar toch vaak een ander beeld bij en de term slecht opgevoed probleemkind zie ik dan ook weleens op een voorhoofd staan ja. Ik denk dat je verder komt met alleen een probleembeschrijving en een oplossingsrichting.
Kort en krachtig
Het heeft weinig zin de stoornis te benoemen als dat iemand niets gaat zeggen. Sterker nog, PDD-Nos hebben zegt op zich al niet veel over de problemen die een kind ervaart, want het wil absoluut niet zeggen dat hij zich daardoor volgens het PDD-Nos boekje gedraagt.
Houd het dus begrijpelijk voor de trainer. Iets als: "Hij heeft een lichte stoornis, dat betekent voor hem dat hij boos kan worden als hij een handeling van een ander niet begrijpt. Hij heeft moeite met onrechtvaardigheid, dus ook bij het voetballen. Dat kan betekenen dat hij soms iets meer uitleg nodig heeft. Het betekent niet dat hij niet kan voetballen of minder intelligent is.".
Pirata
jouw laatste bijdrage hou ik in gedachten, zo ga ik het denk ik doen. Gewoon benoemen wat er is, niet welke stoornis. Dat kan altijd nog....
En allemaal
dank voor het meedenken, ik zie wel voor en nadelen aan beide opties, maar voorlopig hou ik me op de vlakte denk ik....
En inderdaad
Dat kan altijd nog. Niet meteen al je kruit verschieten
