Wat een dag! Drama met contactlenzen
We hebben een slopende dag achter de rug!
Onze zoon (17) wilde contactlenzen dus hadden we vandaag een afspraak om te leren ze in en uit te doen.
Ik wist wel dat het lastig ging worden maar goed, het was mij ook ooit gelukt en dat ging ook niet zonder slag of stoot, dus verwachtte ik dat het hem ook wel zou lukken uiteindelijk.
Niet dus.
We hebben vier uur bij de opticien gezeten en zij konden een van de lenzen ook niet meer uit zijn inmiddels zeer geïrriteerde oog krijgen dus moesten we naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis lukte het ook niet en om bij een oogarts terecht te kunnen moesten we een verwijzing van de huisarts hebben. Dus naar de dokterspost waar de arts ook nog pogingen heeft ondernomen. Zoon kreeg steeds meer paniekaanvallen en kon geen aanraking meer aan zijn ogen verdragen inmiddels. Weer naar het ziekenhuis waar men weer wilde proberen maar dat heb ik tegengehouden. Hij kreeg weer een paniekaanval en ik heb gevraagd of hij ivm zijn autisme niet onder een lichte narcose mocht. Uiteindelijk kon dit godzijdank en mag de lens er morgen onder narcose uitgehaald worden!
We zijn er de hele dag zoet mee geweest en helemaal gesloopt, net een uurtje thuis.
Zoon heeft verschillende keren te horen gekregen dat men dit nog nooit eerder had meegemaakt (dat zal ook wel niet maar echt lekker voor zijn zelfbeeld is het niet..) Iedereen was heel vriendelijk en geduldig hoor maar wat voelt hij nu zich weer anders nu, anders dan anderen en negatief over zichzelf want hij wil zo graag 'gewoon' zijn. En wat voel ik een verdriet om hem zo in paniek te zien en te merken dat hij toch echt 'anders' is terwijl hij dat zelf zo moeilijk vindt..
Ik hoop zo erg dat hij leert met zichzelf om te gaan, en hoop zo dat hij gaat merken dat hij best anders mag zijn en dat mensen hem daarom niet afwijzen..
Hmmm
Ik zou er geen heel groot drama meer van maken. Het is gedaan, en als hij nog lenzen wil moet hij zeker nog eens een keer een poging wagen. Over een paar jaar dan 
Voor mijn dochter heb ik al twee keer een starterskitje gekocht en het is nog nooit gelukt om een lens in te krijgen. Ondanks urenlang oefenen bij de opticien en hier voor de spiegel. Ik weet niet of ze het ooit weer gaat proberen, maar dan hoop ik in 's hemelsnaam maar dat hij er wel uit gaat.
zelf doen
Vroegah, toen ik net lenzen had, vond ik het ook vreselijk als de oogarts mn lenzen probeerde uit te doen. Ik deed het liever zelf! Laat je zoon oefenen met zijn vinger dicht bij zijn ogen te komen en event. aan te raken (oogwit, niet de lens, want dat doet pijn!) Dan kan hij het zelf doen, ipv een ander. Het is een heel gedoe in het begin, maar dat is een kwestie van oefenen.
Wil hij trouwens zachte of harde lenzen gaan dragen?
Het gaat niet om de lenzen
Maar om zijn autisme. Ik snap goed wat je bedoelt. Zo pijnlijk om iedere keer weer geconfronteerd te worden met zijn 'anders zijn' en moeite om zichzelf te accepteren.
Het komt goed, als jij zoveel van hem houdt zal hij ook van zichzelf gaan houden, met al zijn sterke en zwakke kanten.
Succes.
Precies Marijke
Ik moest het even kwijt, altijd weer die confrontatie met dat anders zijn.
Zoon is vandaag onder narcose geweest om de lens er uit te laten halen, bij een normaal kind doen ze dat niet.
Gelukkig was er veel begrip en geduld voor hem maar ergens schaamde ik me wel dat hij met zoiets tussen ernstig zieke kinderen lag..
Niet iedereen begrijpt dat en ik ben bang voor dat onbegrip waar hij L best vaak mee te maken heeft gehad..
Ach Foske
Dat gaat je aan je hart.
Leef met je mee, en met je zoon!
Onbegrip
Fijn dat de lens er in ieder geval uit is, en dat het je gelukt is uit te leggen waarom dat alleen onder narcose kon.
Ja, dat onbegrip is pijnlijk. Zelf kan ik inmiddels wel wat hebben (hoewel...) maar naarmate onze zonen ouder worden (11 en 14) merken ze zelf ook steeds vaker dat mensen vreemd op hen reageren. We proberen ze zo weerbaar mogelijk te maken, maar als je al zo vaak de nuance mist is het lastig om in te schatten wanneer je uit moet leggen waarom jij wat anders reageert.
Jongste is er heel makkelijk in (ja, ik heb autisme en daarom word ik soms om iets kleins heel boos), oudste schaamt zich.
Pff, opvoeden.... moeilijk hoor!
Lenzenplan maar even in de kast denk ik? 
Nou ja, jullie zijn met zijn allen weer een ervaring rijker. En dóór maar weer, op naar de volgende hobbel. Succes!
Toch altijd naar de opticien gaan
Ik ken het verhaal, alleen had een familielid lenzen via internet gekocht (www.fuva.nl/contactlenzen). Gelukkig gaven ze het juiste advies om de lens er makkelijk eruit te halen.
is ook best eng vind ik
Ik ken wel meer mensen die het niet lukt om lenzen in te doen of die er doodsbang voor zijn. Een vriendin van mij heeft het geprobeerd maar het is haar niet gelukt. Een vriend kan het niet aanzien als ik lenzen in of uit doe. Zelf ging ik, zonder enige voorkennis, op een dag ineens naar de opticien voor lenzen. En dat alleen maar omdat ik geen leesbril meer wilde. Luxeprobleempje dus.
Ik had het trucje snel door maar thuis heb ik ook weleens een halve zaterdagavond zitten prutsen om een lens die scheef zat er weer uit te krijgen. Ik raakte niet in paniek, maar ik zat er toch wel een beetje in de buurt. Het gaat zo'n pijn doen! Ik kan me die reactie van je zoon best voorstellen, zeker als het de eerste keer is dat je het probeert. En dan al die mensen eromheen die je proberen te helpen. Dat werkt alleen maar averechts. Ik heb mijn lens eruit gekregen door heel rustig en alleen te blijven proberen, om de 10 minuten zeg maar. Ik moet er niet aan denken dat er een vreemde in mijn oog was gaan zoeken. Bbrr.
Zeg maar tegen je zoon dat het echt niet zo vreemd is dat hij in paniek raakte. Een oog is een supergevoelig orgaan. Voorlopig maar gewoon een bril op en pas als ie echt weer durft nog eens proberen.
Al weer een tijdje geleden
Maar toch nog nieuwe reacties zie ik nu
Tja, in zo'n brillenwinkel doen ze dan ook nog alsof iedereen het altijd lukt met de lenzen, ze hadden dit nog noooooit meegemaakt. Dat is niet leuk om te horen
Gelukkig is zoon daar niet zo gevoelig voor, die interesseert dat niet of hij ergens de enige in is.
Nou ja, hij ziet er prima uit hoor met een bril net als zijn vader, knappe mannen zijn het haha.
We laten het eerst mooi zo!
