Wanneer laat je je kind vrijwillig uithuisplaatsen?

Intensieve thuisbehandeling

Dit lijkt me echt iets om te bespreken met deskundigen, die je gezin goed kennen. Je schrijft dat er nog maar pas intensieve thuisbehandeling is gestart. Heb je dit al met hun besproken? Zij zullen vast weten wat de mogelijkheden zijn.

Het is soms bijvoorbeeld ook mogelijk om een part-time pleeggezin te krijgen, waar het kind dan 2 weekends in de maand logeert. Maar ik weet niet of dat voor jouw kind ook geschikt zou zijn.

Met een zorgintensief kind heb je gewoon ook tijd en ruimte nodig om zelf bij te tanken. Daarna kun je er misschien weer even tegenaan.

Sterkte...

Ik heb weinig zinnigs te zeggen, maar ik wens je sterkte. Ik vind het zelf al zwaar, terwijl er hier nooit sprake is van agressie (maar wel van veel verdriet soms en dat is al erg genoeg). Het lijkt me afschuwelijk moeilijk. Maar ja, als jij eraan onderdoor gaat heeft hij ook niets aan je.

Medicatie

Hoi moeder van zorgenkind. Wat zwaar!
Ik ken een lgv jongen, die ook een zeer moeilijke puberteit had. Hij vertoonde ook de gedragsproblemen die jij beschrijft. Hij heeft een aantal jaren dipiperon gebruikt. Dat hielp bij hem goed. Heb je het er al met een arts of psychiater over gehad? Misschien kan gedragsmedicatie bij jullie ook verbetering geven?

Oeps

Karmijn, je was me net voor. Soms is het nodig dat iedereen gelukkiger wordt, al is het tijdelijk, van medicatie. Een goed slaapmiddel of dempend middel of juist iets waar kind van ontspant maar wel helder blijft. En ik zou me inderdaad zelf zo goed mogelijk scholen in de benadering van je kind. Hopelijk is het niveau van de thuisbegeleiding wel goed, daar heb ik zelf niet zo'n hoge pet van op maar misschien is dat wel iets.
En misschien onnodig maar bij uithuisplaatsing is een OTS niet nodig en als ze dat aanbieden doe dat dan ook niet. Je kind kan in instellingen en pleeggezinnen kwetsbaar zijn en jij bent degene die hem beschermt.

Oh ja

Ik vergeet te zeggen, dat deze jongen nu 27 is, begeleid zelfstandig woont, een baan heeft en helemaal geen medicatie meer gebruikt. Hij is echt helemaal niet meer agressief, prikkelbaar of boos. Het was gewoon de combinatie van zijn onvermogen met zijn puberteit. Dubbelmoeilijk voor zorgenkinderen, die puberteit.

Reactie

Bij wie zou ik moeten zijn voor die medicijnen? Een psychiater, of mag/kan een huisarts dat ook voorschrijven? En hoe doe je dat dan snel als je geen behandelend psychiater hebt? (ivm wachtlijsten)
Parttime pleegzorg had ik ook nog niet bedacht. Is misschien ook een mogelijkheid.
Thuisbegeleiding is nu een paar maanden bezig, maar we zijn nog in de kennismakingsfase. Niveau is prima, AnneJ. Het is ook iemand met een psychiatrisch werk achtergrond, dus ze ziet wel dingen. Ik ken mijn kind aardig goed, en ik zie ook best waar het fout gaat, maar ik zit momenteel zo aan mijn grens dat ik het niet meer red om emotieloos-neutraal te blijven. En daar gaat dan de neerwaartse spiraal. Tel daar nog een paar niet al te makkelijke brusjes bij op en je hebt een redelijk beeld van de situatie. Al vermoed ik wel dat dat niet al te makkelijk zijn van de brusjes terug te voeren is naar zorgenkind.
Loki, dank je voor je reactie! En als ik een heel persoonlijke vraag mag stellen: hoe pakte je kind het op, die pleegzorg? Hoe hou je contact? Was hij niet woest op je? Daar ben ik zelf heel bang voor, als we besluiten dat dit de weg moet gaan worden, dat kind dan zo boos is en blijft dat alle contact nog in het teken van boosheid staat.
Evanlyn, ook bedankt. Een vriendelijk meeleven is altijd zinnig!

Karmijn

Ik heb ook de hoop dat het tijdelijk is, die agressie. Onvermogen, zien dat brusjes steeds meer mogen en niet begrijpen waarom dat voor hun anders is.
Met medicijnen, in ieder geval als het om een pilletje gaat, is kind heel makkelijk. Als dat de oplossing zou zijn!

Huisarts

Ik zou naar de huisarts gaan. Hij kan met je overleggen of je op de wachtlijst gaat bij een psychiater, maar hij kan je ook helpen om die wachtlijst uit te zitten. Dan kan hij bijvoorbeeld in overleg met de psychiater een medicijn voorschrijven om de tijd door te komen.
Ik zou hier echt eerst naar kijken, voordat ik over uithuisplaatsing zou denken.
Dat komt ook doordat onze zoon een negatief zelfbeeld heeft. Een uithuisplaatsing zou hem de das om doen. Maar dat is dus projectie van mijn kant. Onze zoon is weer heel anders dan wat jij schrijft over jou zoon.
Ik zou dus eerst eens naar de huisarts gaan en vertellen hoe het gaat. Daar heb je medische begeleiding bij nodig. En ik zou dan een dubbele afspraak plannen, zodat je rustig kunt praten.

Goede opties...

Er zijn goede opties gegeven. Je huisarts is voor medicijnen het eerste aanspreekpunt. Uithuisplaatsing kan goed zijn maar zou ook mijn laatste keus zijn. Wel is het een optie voor jezelf om tot rust te komen. Je moet het ook niet zover laten komen dat je geen puf meer hebt om dingen nog aan te pakken. Trek eerder die grens.

Ik weet niet of je makkelijk een pleeggezin vind. Mogelijk kom je dan uit op een woongroep.

Probeer zoveel mogelijk uit handen te geven om tot rust te kunnen komen. Des te eerder lukt het je weer om de goede ideeen weer op te pakken die je wel krijgt.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Geen tips

Wel heel veel sterkte en wijsheid gewenst. Dit klinkt als een duivels dilemma en ongelooflijk pittig, ik hoop dat jullie een goede weg vinden met elkaar die voor jullie allemaal werkt. En ik hoop ook dat er nog anderen reageren die je beter kunnen helpen dan ik, er gebeuren soms mooie dingen hier op het forum, ik hoop dat jij de volgende bent, via het forum of daarbuiten, waar iets moois gebeurd. Sterkte!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Afspraak met huisarts

is gemaakt voor vrijdag. Dubbele afspraak is helaas niet gelukt, maar volgende week zijn ze gesloten, en ik heb wel een voorkeur voor bij welke arts ik dat gesprek wil.
Dank voor de reacties en het meeleven! Dat doet goed. En al helemaal fijn dat er ook andere tips zijn.

Mooi

Goed hoor, dat je gelijk actie hebt ondernomen. Heel veel sterkte ermee.

Tja, wanneer

Ik ga nu even puur op je vraag in: "wanneer laat je je kind vrijwillig uit huis plaatsen?"
Ik denk dat je dat doet op het moment dat iedereen er iets mee wint, en dat 'iets' is groter dan het verdriet dat het tegelijkertijd geeft.
De situatie is dan dus eigenlijk: (in het algemeen, niet specifiek voor jouw situatie) Ouders zijn overbelast, zorgenkind te gefrustreerd, ontwikkeling brusjes komt in gevaar. De winst wordt dan: ouders komen bij, en kunnen weer meer genieten, van elkaar, van de brusjes, maar zeker ook van hun zorgenkind. Het sociale leven krijgt ook weer een kans. Zorgenkind krijgt in een andere omgeving de kans om beter te ontwikkelen. Een kans die niet of nauwelijks bestaat in de overbelaste gezinssituatie. Brusjes groeien weer op in meer harmonie, krijgen meer ruimte, meer aandacht.
Soms kan het helpen om het te vergelijken met een kind dat bijv. slecht ziet. Als moeder kun je nog zo je stinkende best doen, maar het kind zal toch een hulpmiddel moeten gaan gebruiken, een bril. Dat wat de bril doet, kun je als moeder nooit vervangen, met niets.
En het klinkt wat kort door de bocht, en dat is het ook, maar voor sommige kinderen werkt de UHP net zo. Het is de bril, die het kind nodig heeft.
En nog iets, een uithuisplaatsing is niet hetzelfde als je kind wegdoen. Integendeel. Je blijft dezelfde verbondenheid houden, alleen geef je je zorgenkind, en alle direct betrokkenen, meer kansen op een goed en gelukkig leven.
Maar, ik zag ook dat nog niet alle stappen zijn gezet. Huisarts, jeugdpsychiater, weekendpleegzorg, desnoods een tijdelijke opname, er is waarschijnlijk nog best ergens winst te behalen voor je aan een definitieve UHP hoeft te denken. Veel sterkte!

Medicatie

De huisarts van mijn kinderen gaf geen medicatie, voelde zich niet bevoegd daartoe. Maar er zijn huisartsen die wel medicatie voorschrijven, vaak na consult van een specialist. Denk anders even na welke zorgcontacten je kind wel heeft. Soms zijn dat teams die zelf een psychiater kunnen consulteren of in contact brengen met je huisarts. School? Hoe zit het met de naschoolse opvang, is dat ook speciaal? Is via hen mogelijk een psychiater te consulteren voor medicatie?

Kaatje

Dank je voor je verhelderende stukje. Vooral waar het over de winst van het zorgenkind gaat. Dat stukje kon ik niet zelf zien, ik zag alleen maar hoe afgewezen kind zich zou voelen. Maar die winst zit er, op den duur, natuurlijk wel. Het vóelt trouwens wel als wegdoen, al weet ik wel dat dat niet zo ís.
Voorlopig richt ik me op de afspraak met de dokter, dat is iets om de komende dagen rustiger mee door te komen.

Anne

Dat ga ik ook even navragen. De naschoolse is dagbehandeling. Via een vrij grote instantie, die misschien ook wel psychiaters heeft.

Geen zorgen zonder dubbel consult....

De rest van de dag loopt gewoon uit

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Tasja123

Succes vandaag

Ik hoop dat de arts je begrijpt en een stukje verder kan helpen. Het is niet niets zoals het nu gaat.
Veel sterkte en alvast een fijne kerstvakantie.

Al geweest

vanmorgen vroeg.
Arts begreep het goed en hij gaat aan wat touwtjes trekken. Ik hoor vanmiddag meer, als het goed is.