"Vreemd" gedrag bij dochter
Hoi iedereen,
Omdat ik met een aantal vragen zit bij onze dochter van 3 jaar en 10 mnd ben ik dit onderwerp gestart. We krijgen al hulp van Integrale Vroeghulp, maar die komen over een aantal maanden pas met een "uitslag". Ik zit er erg mee en ik ben erg benieuwd naar jullie meningen. Het is een lang verhaal, maar ik probeer het zo kort mogelijk te houden.
Mijn dochter is een hele lieve meid die ontzettend gevoelig is voor prikkels. Ze heeft veel aandacht nodig en als ik dat voor 100% geef is ze tevreden. Dat lukt mij niet altijd en wanneer ze minder aandacht krijgt zoekt ze vaak de aandacht op een negatieve manier op. (Bijv. haarzelf ondersmeren met make up/creme, op tafels gaan staan, drinken met opzet omgooien, enz. als ze dan maar de aandacht krijgt) Heel af en toe vermaakt ze haar soms wel alleen (dan vaak voor de tv en dan zit ze er helemaal in) of met haar broertje.
Ze is snel moe en hoe vermoeider dat ze wordt, des te drukker (hyperactief, echt net een stuiterbal) dat ze wordt. Maar hoe moe dat ze soms ook is, ze zal haar niet overgeven aan haar slaap. Al valt ze soms letterlijk om. Als ze uit de PSZ komt is ze vaak erg moe en uitstapjes kan ze maar een korte tijd aan. Als wij (ouders) praten, praat ze er altijd doorheen of gaat zingen/gillen. En als ze echt heel erg moe is, dan kunnen we niet eens met elkaar praten, want daar kan ze dan niet tegen. (tegen de geluiden)
Ze kan bijna niet stil zitten en is niet gauw tevreden te stellen. Ze kan hooguit 2 min met speelgoed spelen en dan is ze er alweer op uitgekeken of het moet haar gigantisch interesseren, dan kan ze haar heel soms wel alleen vermaken. Midden in een spel (of in een boek) vraagt ze ook vaak wat we daarna al gaan doen. Ze heeft altijd uitdaging nodig en ze moet bijna altijd vermaakt worden. Ze is continu op zoek naar prikkels, maar kan ze tegelijkertijd ook weer niet aan, alleen die grens kent ze zelf niet. Ze gaat maar door en maar en maar door, totdat ze soms er letterlijk bij om valt. Ik houd haar dan vaak tegen, zodat ze rustig moet worden van mij. Als ze dan ook zo moe is komt ze helemaal meer uit haar woorden. Ze komt sowieso al vaak niet uit haar woorden als ze iets wil zeggen.
Ze herhaalt best wel veel woorden en zinnen die ik zeg, helemaal onnodig. Ook herhaalt ze vaak bepaalde zinnen uit kinder televisieprogramma’s, telkens weer opnieuw. Ze praat vaak heel uitbundig wanneer zo’n zin op zo’n moment niet uitbundig bedoeld is. Ze praat vaak in haarzelf, vooral als ze moe is. Ze is soms behoorlijk lomp en kent vaak haar eigen kracht niet. We hebben het gevoel dat ze alles ruikt en alles ziet. Zelfs dingen die ons niet opvallen. Op de PSZ deelt ze altijd tassen van andere kinderen uit, ze weet op iedere dag precies welke tas van welk kind is en ze gaat 4 dagdelen heen. Maar van de juffen hoor ik dat ze helemaal geen contact zoekt met andere kinderen en ze speelt vrijwel altijd alleen. Ze negeert ze volledig.
Ze weet gebeurtenissen van gisteren vaak niet meer te herinneren, maar gebeurtenissen van weken geleden kan ze opeens zomaar weer herinneren. De kleuren kent ze ook nog niet.
Ze heeft veel moeite met inslapen en is s’ochtends altijd vroeg wakker.(5.00/5.30 uur) Voor het inslapen hebben we altijd een vast ritueel en ik moet altijd hetzelfde verhaaltje voorlezen.
Haren borstelen en haren wassen vindt ze echt ontzettend vervelend en ze wil haar haartjes nooit vast in een staart, want dat zit haar niet lekker. Alle labels en kaartjes moeten uit haar kleren weg en haar kleren moeten los zitten. Als een kledingstuk nat is (en ze heeft het besef er van) dan moet het kledingstuk uit, want dat zit dan niet lekker.
Ze heeft ontzettend veel liefde nodig en ik moet met m’n hoofd 24/7 bij haar zijn. Hoe strenger we tegen haar zijn hoe onzekerder dat ze wordt en dat werkt meestal averechts. Consequent wezen op een hele lieve vriendelijke (vaak zelfs overdreven) manier werkt voor haar het beste. Dat vind ik soms zo moeilijk, want ik heb ook niet altijd een goed zin.
Ze heeft een fase gehad dat ze telkens haar onderkaakje naar voren deed en dan vooral wanneer ze niet lekker in haar vel zat. Ze doet haar schoenen bijna altijd verkeerd om aan en hangt haar jas bijna altijd verkeerd om op de kapstok. Wanneer het licht aan is, zegt zij dat het uit is. Net zoals de deur is open, dan bedoelt zij dat de deur dicht is. En dat is met meerdere dingen zo. Als er harde geluiden optreden dan heeft ze daar een behoorlijke hekel aan. Hoe vermoeider dat ze is hoe erger het met de geluiden wordt.
Ze leeft heel erg in haar eigen wereldje en is vaak moeilijk te bereiken. Ze kijkt mij soms aan met een bepaalde blik waar ik erg mijn twijfels bij heb. Dan lijkt ze heel ver “heen” zeg maar, erg moeilijk uit te leggen.
Hopelijk hebben jullie een mening hierover en zouden jullie die met mij willen delen.
Lieve groetjes een bezorgde moeder
Je houding
https://www.ouders.nl/artikelen/hoe-ga-je-om-met-een-autistisch-kind
https://www.ouders.nl/forum/4-dreumes-en-peutertijd-1-4/bang-voor-autisme-dreumes-20-mnd?page=1
Als je googelt op oudersonline en autisme kun je heel wat verhalen vinden waar je mogelijk iets in herkent.
Niet dat ik nou per se met labeltjes wil gooien, maar de tips zijn meestal ook goed bruikbaar voor andere kinderen omdat het ingaat op de problemen waar kinderen tegenaan lopen en een inkijkje kan geven in wat er in het hoofd van een kind om kan gaan.
In alle gevallen is het handig om door goed te luisteren en te kijken, concreet te vragen aan je kind, te observeren waar jij je kind mee kunt helpen door jou manier van communiceren en jou houding aan te passen.
Meer geduld op te brengen als er zich iets voordoet, laat even alles vallen en help je kind kalm even weer op gang. Niet te verwachten dat je kind zich maar aanpast en dat gebeurt dan vervolgens niet want daar heeft ze jou hulp harder bij nodig dan een gemiddeld ander kind.
Je kind te nemen voor wie zij is en niet teveel te vergelijken met hoe ze inmiddels zou moeten zijn.
Straffen en belonen helpt je niet, concrete uitleg en hand in hand begeleiding, neutrale vriendelijke, geduldige begeleiding kan een kind van leren. Van straffen en belonen kan ze nog niet spontaan bedenken wat nu goed gedrag zou zijn.
Sommige kinderen hebben meer van jou hulp nodig dan anderen. Krijgen ze dat niet dan gaan ze op andere manieren proberen jou er bij te betrekken en zorg je juist dat ze hinderlijk of fout gedrag gaan aanleren.
Het vraagt wel wat van jouzelf. Voorspelbaar en betrouwbaar zijn en je te verdiepen in je kind en in de literatuur op internet en in boekjes, overleg met andere ouders.
En hopen dat Integrale Vroeghulp bekend is met dit soort dingen. Ik heb er geen hoge pet van op. Vaak weet men niet hoe het er in een gezin toegaat en doet politiek correcte uitspraken bij gebrek aan echte kennis. Maar soms zit er een pareltje tussen. Stel jezelf op de hoogte, kijk en luister naar je kind en probeer je eigen houding en routine aan te passen, je kind kan dat niet.
Ik denk
Je moet de diagnose afwachten, maar het klinkt wel alsof ze heeft waar jij ook aan zit te denken als ik je verhaal zo lees.
Krijg je nu in de tussentijd ook al begeleiding? Ik denk dat ze baat heeft bij zoveel mogelijk voorspelbaarheid en zo min mogelijk prikkels. Ze is wie ze is, en ook met een diagnose (die op deze leeftijd alleen nog maar voorlopig is) blijft ze hetzelfde.
Dankjewel voor de reacties
Bedankt voor je reactie AnneJ, ik moet mijn dochter sowieso anders benaderen. Met straffen en belonen ben ik er achter gekomen dat dat inderdaad niet helpt. Van m'n familie krijg ik dan wel eens het advies om haar harder te moeten aan pakken en dan vind ik het zo vervelend om telkens weer te moeten uitleggen dat het bij m'n dochter zo niet werkt. Ik volg dat advies dan ook al maanden niet meer op. M'n hele leven draait al om haar en dat vind ik absoluut niet erg, maar t is wel ontzettend vermoeiend. Het hoort er allemaal bij. Ze wordt over een maand 4 jaar en dan kan ze naar de basisschool of speciale school. Het zal mij benieuwen welk advies wij zullen gaan krijgen van integrale Vroeghulp, zolang ze straks maar wel haar weg zal vinden op school. Ik zie het namelijk somber in op de "normale" basisschool, ben zo bang dat t te te overweldigend is en dat ze haar draai niet kan vinden in de grote klas. Ik zal me eens verdiepen in de literatuur op internet en boeken. (Op internet kun je vaak wel de nodige informatie vinden, maar moet je er voor betalen)
Dankjewel voor je reactie Phryne Fisher, integrale Vroeghulp komt nu telkens bij ons en heeft nu een heel verslag gemaakt wat ze binnenkort gaan bespreken met deskundigen. Deze deskundigen geven een advies naar welke school ze straks het beste kan gaan, omdat dit nu prioriteit heeft omdat ze volgende maand 4 jaar wordt. Wat de uitslag ook mag zijn, daarna zouden ze ons verder gaan begeleiden naar wat het beste is voor haar.
naastenadvies
Mensen willen je graag helpen en vaak geloven ze ook echt in adviezen die opwellen uit een soort onderbuik. Die 'pak ze maar aan' adviezen.
Mijn moeder had er ook een handje van. Terwijl ze dat zelf nooit zou doen en ook rustig kon vertellen dat ze van het CB geleerd had dat een baby een flesje en een verschoning kreeg en dan weer een paar uurtjes ging slapen.
Terwijl zij dan die uurtjes met mij op schoot aan het spelen was, niets in mijn bedje.
Maar wel mij adviseren met mijn kinderen, die ook nog moeilijke eters waren, om ze zonder eten naar bed te sturen. Als ik ze nog een boterham gaf voor ze hun tanden gingen poetsen, omdat ze niet zoveel warm gegeten hadden.
Dat zou bij haar echt niet gebeurt zijn. Ze kwam van een boerderij en er stond altijd eten klaar en je kon dag en nacht wat krijgen.
Maar het is een soort primitieve reflex blijkbaar. Dus ik zou die mensen maar met een korrel zout nemen. De meesten zouden zelf ook niet zo bot doen en als ze dat zouden doen zouden ze een huis met botsingen hebben. Het kan, maar helpt niemand.
Vier jaar
Mijn kinderen bleven nog een dag thuis, bij de oppas of bij mijn ouders in de eerste klas. Het was inderdaad wat te druk. Toevallig zaten beiden op dat moment niet op de opvang want dat was ook nog erg druk geweest, maar bij particuliere opvang die ze even rustig hun broodje liet eten, want dat was vaak nog niet gebeurt omdat ze het niet snapten, en dan even liet slapen.
Zoon zat in het begin vaak onder de stoel van de juf. Hier is regulier wel gelukt maar beiden liepen wel vast zo in groep 3.
Halve dagen
Mijn jongste ging de eerste maanden nog halve dagen naar school. Die trok een hele dag ook niet.
Laat je niet in een keurslijf persen dat je niet past.
Ze kan nog lang genoeg naar school....
Integrale Vroeghulp
Kom je in aanraking met hulpinstanties dan is het verstandig om je goed te realiseren dat er een meldcode is en dat er bij onbegrip, onenigheid, of redenen die zich afspelen in het hoofd van een hulpverlener, school of anderen, een melding kan volgen. Dat is niet persoonlijk, maar een systematische zaak.
Het is dan ook verstandig om je concreet te bepalen bij waar je kind tegenaan loopt en je te realiseren dat deze mensen je kunnen helpen maar ook kunnen beschadigen. Dus gebruik ze niet in vertrouwen als je iets moeilijk vind of zwaar. Het kan zich tegen je keren. Behandel iedereen vriendelijk en duidelijk, maar houd gepaste afstand. Het zijn niet je vrienden.
Juist in dit soort situaties ben je kwetsbaar omdat er ook echt iets niet vanzelf gaat met je kind.
Lees je eens in in de website van de Stichting KOG. Of van de BVIKZ.
Of van Jeugdzorg Dark Horse. Niet om je bang te maken, maar wel voorbereid en voorzichtig.
taalontwikkeling
Het lijkt er op dat de taalontwikkeling niet goed verloopt. Je hebt het over echolalie ( nazeggen van zinnen), ze gebruikt de verkeerde woorden, kent nog geen kleuren en kan niet uit haar woorden komen. De echolalie is een belangrijk signaal voor een zwak taalbegrip. Met een simpele verwijzing van de huisarts kun je meestal snel terecht bij een logopedist. Zij kan spraak en taalonderzoek doen en je alvast een heleboel tips geven. Succes!
Kinderfysio
Ke kunt ook een verwijzing vragen naar een kinderfysiotherapeut. Eentje die gespecialiseerd is in kinderen die moeite hebben met sensorische integratie. Vaak kunnen zij wel iets met prikkelverwerking.
@AnneJ
ik neem het ook met een korreltje zout hoor. Die huis met botsingen hebben we zeker gehad. -- Jij hebt dus ook hetzelfde met je moeder meegemaakt? Ze wist dus uiteindelijk wel wat het beste was. Ze zijn ook meer van de oude stempel hè, volgens mijn moeder had je dit vroeger niet. Dit had je dus zeker vroeger ook wel, maar toen was er nog niet zoveel over bekend. Ze zijn nu veel verder.
Wat is er na groep 3 gebeurd dan? Zijn je kinderen toen blijven zitten of zijn jullie toen overgestapt op speciaal onderwijs?
Ja ik houd sowieso gepaste afstand met Integrale Vroeghulp, want ik ben sowieso voorzichtig met persoonlijke informatie te geven aan 'vreemden'. (Dit is anders, want dit is anoniem --) Maar wel goed dat je het even zegt, ik wist niet dat ze zo ver gaan. Gelukkig hoef ik me in die zin nergens druk over te maken.
@ Ginny Twijfelvuur, mocht ze naar de reguliere basisschool gaan dan gaat ze sowieso ook niet langer dan halve dagen naar school (en elke vrijdag vrij). Dat houdt ze sowieso niet vol. Mocht ze daar wel heen gaan kaart ik dat ook meteen aan.
@Cato, goed dat je het even meldt. Ik wou eigenlijk eerst de uitslag van Integrale Vroeghulp afwachten,maar het kan natuurlijk geen kwaad om de huisarts hierover te informeren. (Al zullen ze wel op de hoogte zijn, met die digitale patiënten dossiers) of gaat dat niet zo? Mocht zij het niet vertrouwen kan ze ons doorverwijzen.
@Tango, we hebben een tijdje een kinderfysiotherapeut gehad die gespecialiseerd is in sensorische informatieverwerking. Hij heeft ons ook hele goede adviezen gegeven m.b.t. de overgevoeligheden die m'n dochter heeft. Meer dan die adviezen kon hij niet geven, omdat het bij m'n dochter vooral vanuit de zintuigen komt, waar je geen fysiotherapie op toe kan passen. Ze is overgevoelig voor geluiden, reuk en prikkels.
Groep 3
Beiden werden zich steeds meer bewust van zichzelf en de omgeving en het lukte ze steeds moeilijker om daar op een ontspannen manier mee om te gaan. Bij zoon begon het pesten door klasgenoten en dochter had steeds meer last van geluiden in de klas en onbegrip van haar werk. Zoon had iets meer greep op zijn werk vanwege zijn slimheid maar school begreep niet dat hij soms meer concrete uitleg nodig had om goed te scoren. En hij scoorde al goed dus daar deden ze niets mee. Een pluspakket hebben ze aangeboden maar bij gebrek aan goede uitleg kon hij daar niets mee.
Ik had ze beiden graag naar speciaal onderwijs gehad want beiden kregen doodswensen en paniek en driftbuien thuis. En ik wist aanvankelijk echt niet wat het was en wat het betekende.
In groep vier kreeg mijn zoon zijn diagnose maar dat maakte in school geen verschil en ik heb ongelooflijk mijn best gedaan om het goed te krijgen. Uiteindelijk ging hij in de brugklas naar speciaal onderwijs maar door tegenwerking van de basisschool heeft het nog tot februari van dat jaar geduurd voor er ook leerling gebonden financiering was.
Dochter heeft nog langer moeten wachten. Inmiddels hadden we een onterechte melding kindermishandeling en dan gaat iedereen achterover leunen en gebeurt er niets meer. Dat heeft me ook heel veel energie gekost om toch mensen in beweging te krijgen om wat voor haar te kunnen doen. Terwijl je zelf juist de laatste persoon bent die geloofwaardig is voor veel mensen. Daardoor heeft het jaren geduurt voor dochter een passende diagnose kreeg en medicatie, en ze is pas in 3HAVO naar speciaal onderwijs gegaan. Dramajaren waren dat.
Maar hopelijk is er nu meer bekend hoewel ik vind dat de kwaliteit van het speciaal onderwijs hier in de buurt dramatisch is verslechterd door bezuinigingen.
Vroeghulp ken ik niet
Ik ken die instantie Integrale Vroeghulp niet?
Dat er bij je dochter sprake is van een SI-stoornis lijkt mij ook. Of dat ADHD, ASS of een mix ertussen is? Het maakt niet zoveel uit.
Mijn eigen ervaring met een jong kind (de mijne heeft een "mix"): probeer ontzettend aan zijn/haar behoeften tegemoet te komen. Vooral de eerste jaren wordt een basis gelegd qua veiligheidsgevoel. Wil het kind de hele dag boven op je voeten zitten omdat het zich daar het prettigste voelt, prima (zet er een karretje onder bij wijze van spreken). Alleen vanuit die veilige basis kun je verder bouwen aan het wennen aan prikkels, ervaringen etc.
Dat claimende is wel heel pittig. Pas toen onze zoon ouder werd, konden we dergelijke dingen rationeel met hem bespreken. In die tijd werd het ook iets minder (maar hij doet het nog steeds bij tijd en wijle, is nu 14).
Heeft je dochter al een slaaponderzoek gehad? Voldoende slaap lijkt me cruciaal. Wij hadden geen vroeghulp en onze zoon sliep ook veel te kort (te laat in slaap en te vroeg wakker), wij wisten nergens van en grepen in onze wanhoop naar valeriaan (in zijn flesje!!). Toen had hij tenminste eindelijk de rust om in slaap te vallen. Overdag hadden we daar ook profijt van. Inmiddels gebruikt hij die valeriaan nog af en toe als hij teveel onrust heeft. Naast incidenteel methylfenidaat (ritalin), maar 't is een puber dus hij vindt het niet meer zo nodig allemaal. En we zijn ook al ver gekomen met hem, dus ergens heeft hij wel gelijk. Want hij had wel iets weg van jouw dochter, hoewel in iets mindere mate.
AnneJ
Wat vervelend dat jullie dit allemaal moesten meemaken. Het moest zo ver weg komen voordat jullie pas erkenning en hulp kregen. Wat een respect heb ik voor jullie dat jullie dat doorstaan hebben. Qua hulp gaat het (tot nu toe) bij ons goed en ik voel me erg gehoord en herkenning bij PSZ en onze begeleidster van de Integrale Vroeghulp (hopelijk zien de andere deskundigen ook wat wij zien), maar qua omgeving en vooral naaste familie is weinig tot geen herkenning te merken en dat vind ik al erg vervelend. Maar dat probeer ik naast me neer te leggen. Dat het zo lang heeft moeten duren voordat je beide kinderen pas naar speciaal onderwijs gingen vind ik erg teleurstellend van de instanties. Mocht m'n dochter wel naar de reguliere basisschool gaan en ze is daar niet op haar plek, dan onderneem ik behoorlijk actie.
@Pirata Integrale Vroeghulp is een instantie voor ouders die vragen hebben over hun kinderen die zich anders ontwikkelen en/of gedragen. Heeft jouw zoon ook een diagnose gekregen? Zo ja op welke leeftijd? We proberen heel erg aan haar behoeften tegemoet te komen, maar er zijn soms momenten waarop het niet altijd lukt. (we hebben een bedrijf aan huis en ik moet soms dingen overleggen of bijv emails beantwoorden, waarop ze haar even alleen moet vermaken.) Ik probeer dit overigens zoveel mogelijk te doen op de momenten dat ze naar de PSZ is, maar het lukt me niet altijd om al het werk af te krijgen. (s'avonds soms nog) Maar ze claimt heel erg inderdaad en ik ben er ook voor haar, maar het is soms zo zwaar. Had jouw zoon ook dezelfde "symptomen"? Ik kan me voorstellen dat jullie aan de Valeriaan zijn begonnen, ik had me dan ook geen raad meer geweten en Valeriaan is ook niet verkeerd. Ik zei wel eens tegen mijn man uit gekheid dat we maar wat berenburg door haar fles drinken moesten doen, dan ging ze teminste slapen. Ik zou dat nooit doen hoor!! Maar was dan even een grapje. Ze heeft geen slaaponderzoek gehad, maar op advies van de fysiotherapeut toendertijds zijn we een tijdje geleden aan de Melatonine begonnen. Dit gebruiken we bij haar alleen op de momenten als ze echt niet in slaap kan komen en het helpt goed.
Vonden jullie dit in combinatie met jullie werk ook zo zwaar?
Werk
Hier had ik gelukkig juist veel steun in mijn werkomgeving in de IT. Ik kon zo weglopen uit een vergadering als dat nodig was als er weer een crisis was op school of er zaken geregeld moesten worden. Dat haalde ik wel in. Soms kon ik er mijn vader of een vriendin op af sturen. En ik had ook wat lotgenoten op mijn werk. Collega's, soms zelf met autisme, met kinderen met autisme. Jou geworstel met school en hulpverlening geeft nogal eens aanleiding tot die troebele juridische procedures.
Overigens is hier ook royaal gebruik gemaakt van Valeriaan. En soms nog wel eens.
opleiding
Ik deed nogal wat opleiding in de IT en omdat ik thuis geen seconde voor mijzelf had mocht ik het huiswerk in werktijd doen. Daar had ik het gelukkig erg mee getroffen.
C&J
Onze zoon was enorm claimend op die leeftijd. Ik bedoel naar ons als ouders toe. Gelukkig vermaakte hij zichzelf redelijk, zolang hij zich maar op ongeveer een decimeter maximaal van ons bevond. Als wij hem dicht bij ons hielden, vond hij dan wel zo ongeveer alles goed en leuk.
Maar hij slorpte zijn omgeving in zich op en dat kon hem enorm druk maken. Zo druk dat hij inderdaad niet meer te stuiten was en dus ook niet meer sliep.
Alle labeltjes moesten overal uit en zijn sokken gaan binnenstebuiten. Nu is ie bijna 15 en ik ontdek soms dat hij een labeltje heeft laten zitten!! 
Maar, dat duidt op een enorme gevoeligheid op de huid. Dat had hij ook in zijn mond dus hij had een knoeperd van een eetprobleem.
Dus onze dagen waren goed gevuld met hem. Echter door hem heel veel tegemoet te komen scheelde dat heel veel. Dus wij gaven hem eten dat hij wel kon verdragen (ik had nog nooit van SI-problemen gehoord). Wat hij binnenkreeg, was dan in elk geval geregeld én gezond, hoewel wat eenzijdig.
Met de valeriaan kwam hij beter aan zijn rust toe.
Hij ging veel dagen naar het KDV en eigenlijk ging dat best goed, hoewel hij sociaal geen haantje de voorste was. Daar heeft hij ook sociale contacten opgedaan die hij nu nog steeds onderhoudt.
Hij herhaalde geen woordjes maar had wel een paar tics, kleintjes en die zijn nu allemaal weg. Ook had hij wat angsten, zoals voor harde wind en hard geluid. Hij heeft nog atletiekwedstrijden gerend met oordoppen in zodat hij minder last had van het startschot.
Hij kreeg een ADHD-diagnose toen hij 6 was en daar kwam later PDD-Nos bij.
Ik denk dat jullie goed bezig zijn met je dochter. Het is op deze leeftijd investeren, investeren en vaak heel diep ademhalen. En vooral de rust erin proberen te houden/krijgen.
Dat slaaptekort baart mij wel zorgen, want jonge kinderen hebben nu eenmaal heel veel rust nodig om zich goed te kunnen ontwikkelen. En dan kunnen de ouders ook wat bijtanken. Ik zou daar wel achteraan gaan. En... die valeriaan heeft ons vele keren gered als het te heftig werd. Ook overdag wel. Als je dochter te kort slaapt: er is ook langwerkende melatonine.
Maar laat dit punt liever serieus onderzoeken, een fysiotherapeut is geen expert.
AnneJ
Mooi dat je veel steun had in je werkomgeving. Het lijkt mij fijn om er met anderen, bijvoorbeeld collega's er over te kunnen praten en herkenning bij elkaar te vinden. Wat bedoel je met troebele juridische procedures? Heb je jouw nare ervaringen met hun meegemaakt of was dat alleen vanuit de basisschool? Of anderen die je kent die nare ervaringen met hun hebben meegemaakt? Ik begin zo m'n twijfels te krijgen over deze instantie.
Pirata
Dan hebben jouw zoon toen hij wat jonger was en mijn dochter inderdaad wel veel soortgelijke kenmerken. Knap dat jullie ook zo aan zijn behoeften konden voldoen, ik weet hoe moeilijk het soms is. Met het eten handel ik precies hetzelfde, we eten vaak hetzelfde en ik maak vaak het eten klaar wat zij wel lekker vindt. Dan krijgt ze toch genoeg binnen en heb je ook niet altijd die onnodige discussies. Net zoals met de kleren, hoe ook alle labels eruit en zo vaak mogelijk haar lekker zittende kleding aan laten doen. Toen ik het eerst nog niet snapte hebben we zoveel onnodige discussies/driftbuien gehad, ik ben er helemaal klaar mee. Maar ik ben heel eerlijk, ik vind het soms erg moeilijk om haar te accepteren zoals ze is. Ik doe erg mijn best hoor! Maar t voelt net alsof ik niet een goede moeder voor haar ben. We hebben de laatste tijd weer veel onenigheid,omdat ze mij continu claimt en ik kan bijna niks anders doen. Ik denk ook dat het komt,omdat ik vanuit huis werk. Je zit elkaar op de lip
Pirata
Ik maak sowieso binnenkort een afspraak bij de huisarts over haar slaappatroon en deze gehele situatie. Ik wist niet dat er verschillende soorten melatonine bestond.
Troebel
Wij werden gemeld bij het AMK door een derdelijns instelling op het gebied van autisme. Dat wil je niet. Over de troebele juridische procedures waar je in terecht kunt komen wordt geschreven op diverse websites oa. van de stichting KOG en Jeugdzorg Dark Horse.
Ook collegas is dat overkomen. Je komt voor hulp en uit onbegrip, onmin, uit de opties lopen, ondeskundigheid, machtswellust, innerlijke dynamiek van de hulpverlenings instelling of personen, krijg je geen hulp maar procedures die naar dwang moeten leiden.
De melder
Was een opvoedingsondersteuner die bij ons thuis kwam. Dat zou ik dus nooit meer doen. Iemand bij mij thuis vragen. Ik had achteraf meer aan trainingen en cursussen bij Autisme Centraal, een tip van een andere psychiater.
moeilijk zeker
Het is ook heel moeilijk, vooral als de buitenwereld het denkt beter te weten (het bekende "breng m maar een weekje bij mij"). Standvastig blijven en volhouden. Je dochter komt er vast wel, met de.juiste steun.
Mijn zoon zit nu zonder zittenblijven of heel grote problemen in MAVO3 (regulier), en dat voor iemand die ook weinig onthoudt. We moeten wel vaak op school komen voor allerlei gesprekjes...
Dat
Lijkt me echt vreselijk AnneJ. Je zoekt hulp en daarvoor in plek krijg je alleen nog maar meer sores over je heen. Daar hebben ze dan ook niet goed over nagedacht, want als jij niet lekker in je vel zit, dan je kinderen ook niet, die voelen alles haarfijn aan. En dus hadden ze je kinderen er ook mee te pakken. Belachelijk..
Pirata heel mooi dat je zoon het zo goed doet! Zolang hij goed in z'n vel zit, zich goed voelt op die school en hij doet t goed dan weten je dat je een goede keuze hebt gemaakt.
Update
De deskundigen hebben het overleg gehad en denken dat mijn dochter beter op haar plek zal zijn in het mod. Binnenkort hebben we daar een intake en deze mensen kunnen alsnog zeggen dat ze wel het regulier kan doen, maar daar moesten we niet van uit gaan. Dus waarschijnlijk gaat ze naar het mod.
Vervelend dat we weer in de onzekerheid zitten waar ze uiteindelijk nu heen zal gaan, aangezien ze er ook steeds meer om vraagt en wij geen duidelijk antwoord kunnen geven, maar tot nu toe heb ik positieve ervaringen. Weer afwachten maar..
Wachten, wachten
Ingewikkeld, want juist bij dit soort kinderen heb je liever dat zaken tijdig, voorspelbaar en duidelijk zijn, en de praktijk is juist precies andersom.
Wij wachten hier nu op een tlv van het samenwerkingsverband zodat dochter terug kan naar de HAVO, speciaal onderwijs. Dat besluit, en mogelijk nog beroep op een afwijzing, je weet maar nooit, kan wel tot eind oktober duren. We zijn inmiddels wel wat gewend.
En vast aan het nadenken over alternatieven.
Familieverhalen
Familieleden kunnen wel stoere verhalen ophangen maar als je goed luistert en die verhalen kunt combineren kom je erachter dat ook in voorgaande generaties er bijzondere portretten waren. Dat ga je ineens heel anders begrijpen.
Van mijn grootvader ging het verhaal dat hij zo moeilijk was omdat zijn moeder hem 'verwend' had. Ik lees daar later uit dat grootvader als kind veel last had van geluiden en onvoorspelbare situaties en dat zijn moeder van alles deed om het juist voorspelbaar en stil voor hem te maken. Wat ik nu ook nog steeds doe voor mijn kinderen. Dus voel ik me juist heel erg verwant met deze onbekende voorouder.
Mijn andere grootmoeder vertrok regelmatig uit haar grote gezin een weekje naar haar ouders. Omdat ze het niet meer trok en moest landen. Naast een aantal andere bijzondere quirks ging ik dat steeds beter herkennen.
Overigens waren beiden lieve mensen voor ons als kleinkinderen hoewel wat bijzonder en ik denk aan beiden met veel warme herinneringen terug, en met een glimlach aan de quirks.
