Vraag over tijdelijk wonen bij vader ivm extreem gedrag
Laat ik eerst zegen dat ik met pyn in me hart de verschrikkelijkke stap heb moeten zetten dat mijn oudste zoon de rest van dit schooljaar bij zijn vader gaat wonen.
Voel me zo gefaald als moeder maar ik kan de fysieke mishandelingen niet meer aan, de manipulaties, het geschreeuw, zorgen maken wanneer hij de deur uit gaat, mensen aan de deur die klagen, instanties die niet luisteren pfff ik heb nu een gekneusde elleboog en een blauw oog omdat hij niet op mijn fiets mocht, dit was de druppel, ik kan het niet meer aan hoe pyn het me ook doet.. Ik weet het gewoon niet meer, heb de beslissing met vader genomen dat mijn oudste zoon van 10 jaar bij vader gaat wonen, tijdelijk voor de rest van dit schooljaar. Het probleem is alleen dat ik in Friesland woon en vader in Schiedam. Mn zoon is hier ingeschreven maar gaat dalijk natuurlijk in Schiedam op school, mijn vraag is moet hij daar inschrijven op adres of kan hij hier bij mij ingeschreven blijven omdat het tijdelijk is? Heb veilig thuis gesproken (heb hun zelf gebeld uit wanhoop) en die zeiden dat hij alleen tijdelijk daar kon blijven als hij naar school gaat. Over het inschrijven kan niemand mij antwoord geven, ook onze begeleider niet.... Is er iemand hier die ervaring heeft met iets soortgelijks? Onze begeleider vindt het een moedig besluit in belang van mn zoon, bij vader neemt hij wel gezag aan en bij mij is het extreem grenzeloos. Tuurlyk hou ik ontzettend veel van hem maar ik kom niet meer binnen in zn koppie, zn psychiater ook nauwelijks. Hij weigerd te praten over zn gevoelens of gebeurtenissen, lak aan de regels ennscheld erop los. Hij heeft de diagnose adhd ass en zn medicatie weigerd hij ook te nemen, sta gewoon machteloos tegenover hem en t engste is dat hij nu al ruim 3 weken erop los slaat en mijn lichaam dus bont en blauw is. Begin bang te worden voor mn eigen kind, verschrikkelijk pijnlijk is dat. Ik typ een heel verhaal, waarschynlyk omdat ik ook nergens mn hart kan luchten, mensen begrypen dit niet en zeggen alleen maar hoe kan je dat accepteren, sla terug of geen hem een goeie straf... Als ik dat doe is het huis te klein en daarna mag ik het ontgelden. Ben kapot, gebroken en aan het eind van mn Latijn, roep al 3 jaar dat hij de jeugdpsychiatrie in moet voor onderzoek en behandeling, ze luisterden niet en kwamen telkens met een nieuwe therapie of nieuwe medicatie. Niks heeft geholpen, had ik maar.. Denk ik nu maar het is voor nu, op dit moment te laat. Dit kan niet meer, het is onveilig en vooral mn zoon gaat kapot en is totaal vastgelopen. Gelukkig heeft zn vader altijd klaargestaan voor hem en kan hij daar naartoe, anders had hij waarschynlyk in een instelling belandt en dat gun ik hem totaal niet.
Ik blijf maar typen maar is er iemand die iets soortgelijks heeft meegemaakt en weet welke stappen we als eerste het best kunnen nemen?? Ik hoop het want wordt niet echt wijzer van het internet. Sorry Lang verhaal voor een korte vraag maar moest gwn mn hart ff luchten, dit s nog maar 1/10000e deel maar toch het doet zo n zeer...
Beter
Beter bij zijn vader dan in een kliniek toch? Misschien wordt jullie relatie beter als je niet meer onder een dak leeft.
Sterkte!
Zoals ik het lees heb je het beste besluit genomen dat je kon. Fijn dat je zoon bij zijn vader terecht kan. Hopelijk helpt hem dat om zelf wat tot rust te komen en hopelijk gaat hij dan zelf ook inzien dat hij beter wel zijn medicijnen in kan nemen. Daarmee wordt leren (op school, maar ook gewoon leren hoe het leven en hij zelf in elkaar zitten) een stuk gemakkelijker.
Maar dat het voor jou als moeder heel moeilijk en pijnlijk is, snap ik helemaal. Zorgen jullie wel dat je zoon regelmatig contact met jou houdt? Ik denk dat het goed is om nieuwe gewoonten en gedragingen 'in te slijpen'. Hij is nu gewend aan op een bepaalde manier met jou om gaan, dat moet veranderen. Daar kan hopelijk je ex en therapie bij helpen. Heb je zelf hulp/begeleiding? Dit is iets dat je niet in je kouwe kleren gaat zitten, daar kun je vast een steuntje en een uitlaatklep bij gebruiken. Aarzel niet om met die vraag bij je huisarts aan te kloppen.
Wat betreft de inschrijving: ik denk dat de school waar hij heen gaat dat wel op kan helderen. Sommige scholen hebben een beleid dat alleen kinderen in een bepaald postcodegebied welkom zijn. Dan lijkt het me zaak dat hij bij zijn vader wordt ingeschreven. Maar dat kan wel weer consequenties hebben voor de belasting en jullie afspraken over alimentatie en zo. Anders misschien deze vraag aan een echtscheidingsadvocaat voorleggen? Vaak kun je telefonisch wel gratis een vraag stellen. Of anders misschien bij een Juridisch loket?
Sterkte.
Overleg met zijn vader
Ook als het tijdelijk is, kun je je zoon inschrijven bij zijn vader. En weer terug inschrijven bij jou als hij weer bij jou gaat wonen.
Maar het heeft gevolgen voor kindgebonden budget en kinderbijslag. Daar moet je het met vader over hebben. Als vader de kosten heeft, is het ook wel logisch als hij die bijdragen krijgt.
Maar stel dat vader een hoog inkomen heeft (en minder of geen kgb) en jij niet, dan kan het slimmer zijn om de inschrijving bij jou te houden.
Probeer het eerst samen eens te worden en kijk dan hoe je dat moet regelen.
Wisselwerking.
Het lijkt mij ook een prima oplossing als je zoon bij zijn vader gaat wonen, tijdelijk of als het daar beter met gaat, misschien voor altijd. Ik zou naar de gemeente bellen hoe het zit met in- en uitschrijven. Belangrijkste is school, dat moet als eerste geregeld worden lijkt mij. En de gemeente kan je vast meer vertellen of en wanneer je hem moet uitschrijven in jou gemeente.
Hopen dat het met je zoon in de toekomst beter gaat, hij is nu 10 en wordt fysiek alleen maar sterker richting de pubertijd. Zo gaat het ook niet langer in huis, geweld kan niet natuurlijk.
Je hebt nog meer kinderen, gaat het daar wel goed mee?
