Vraag over PDD NOS
Ik heb een vraag over PDD Nos.
Is het mogelijk als je deze diagnose hebt, dat je een gesprek kan voeren met een vreemde? Daarmee bedoel ik, in het begin is de puber teruggetrokken en verloopt het gesprek moeizaam. Naarmate het gesprek vordert en de puber zich op zijn gemak voelt, zie je expressie in het gezicht, zijn er duidelijk zichtbare emoties en lijkt er een soort "klik" tussen beide gesprekspartners te zijn, waardoor er sprake is van een echt gesprek. Het gesprek gaat over iets wat de puber al tig keren in de afgelopen jaren heeft verteld tegen verschillende mensen en vindt plaats in een voor de puber vertrouwde/ veilige omgeving.
Verder zijn er duidelijke kenmerken aanwezig van PDD Nos.
Op het internet kan ik geen duidelijk antwoord vinden. Ik hoop dat jullie me verder kunnen helpen.
PDD-NOS
PDD-NOS is een soort verzamel categorie (not otherwise specified) van mensen (kinderen) met een storing in het autistisch spectrum of wat daar heel sterk oplijkt. Wat iemand met PDD-NOS wel of niet kan is dus weinig zinnigs over te zeggen. Wat jij beschrijft zullen sommige kinderen met PDD-NOS inderdaad prima kunnen, anderen zullen er veel moeite mee hebben of het zelfs helemaal niet kunnen. Autisme is niet perse heel eenduidig en zeker PDD-NOS is dat niet. Er zijn enorme verschillen dus ja een gesprek kunnen voeren met een vreemde kan best samengaan met het hebben van PDD-NOS.
Ik ken persoonlijk een paar mensen met pdd-nos en die zijn allemaal prima in staat om een gezellig, goed gesprek te voeren met anderen. Volwassenen of kinderen.
wat Jaina zegt
Er is een enorme variatie tussen mensen met autistische stoornissen, en zeker bij PDD-nos omdat dat enigszins een vergaarbak ik. Mijn PDD-er bijvoorbeeld is er een van het externaliserende soort: juist druk in plaats van teruggetrokken en praat ook veel. Je merkt wel aan dat praten meteen iets: het is ten eerste grenzeloos (hij vertelt veel te veel, veel te persoonlijk, veel te lang over een onderwerp, zonder rem) en ten tweede niet afgestemd op de gesprekspartner (als die tekenen van verveling of gene geeft of ook iets wil zeggen).
Overigens zie je meestal gewoon emoties op het gezicht van mensen met autistische spectrum stoornissen (misschien niet bij ernstig klassiek autisme, dat weet ik niet): ze hebben wel emoties maar kunnen er slecht mee omgaan en/of ze zelf slecht herkennen. Anderen kunnen wel bij hen emoties herkennen.
Bedankt
De kinderpsychiater geeft als reden dat mijn kind geen PDD nos heeft, omdat hij in staat is om een goed gesprek te voeren met hem, hij goed duidelijk kan maken wat hij wil zeggen en hij geen vlakke gezichtsuitdrukking heeft tijdens dat gesprek.
Ik weet nu beter, dank jullie wel voor jullie reacties.
Klinkt als
Dit klinkt alsof jullie geen vertrouwen hebben in deze psychiater. Ik vind altijd dat vertrouwen in de medicus een eerste voorwaarde is voor een zinvolle behandeling. Heb je gelegenheid om een andere te zoeken?
Karmijn
Ik ben het volledig met je eens dat vertrouwen een eerste voorwaarde is voor een zinvolle behandeling. Dit betreft een nieuwe kinderpsychiater in dienst van de organisatie waar wij en mijn zoon al jaren goede en zinvolle hulp en therapie krijgen aangeboden. Het betreft een organisatie gespecialiseerd in kinderen met een specifiek probleemgebied.
Ze hebben hem juist door de nieuwe psychiater laten testen omdat het iemand is met een "schone" visie, die het verhaal achter en rondom het kind niet kent, die concreet af moet gaan op hetgeen wat in het dossier staat en op het gesprek met het kind.
De psychiater was zelf wegens omstandigheden niet bij het adviesgesprek aanwezig, dus ik heb om een vervolggesprek met hem gevraagd. Daarom wilde ik hier graag bevestigd krijgen, dat het niet vreemd is dat ik vraagtekens bij de uitleg van de "niet"diagnose neerzet.
misschien
een verandering van beleid. Binnen de nieuwe DSM worden de criteria weer strakker gesteld voor ass, en mogelijk wordt daar op geanticipeerd al. Iets als pdd nos vervalt sowieso als diagnose. De criteria zijn enorm opgerekt de laatste jaren, en volgens mij nooit écht eenduidig geweest. Er hoeft dus niet perse iets te zijn als wél een goede diagnose versus een misdiagnose, het kan ook 'gewoon' een verschil in standpunt zijn, een manier van kijken naar. Het is geen exacte wetenschap.
ASS
Autisme is geen contactstoornis. Dat dacht men vroeger maar dat is veranderd met de nieuwste inzichten. Lang niet alle mensen met autisme, vermijden graag contact. Sommigen verlangen juist naar contact en sociale interactie. Autisme wordt nu meer gezien als meer (puzzel)tijd nodig hebben om de gegeven contekst te begrijpen. Sociaal contact is meestal wel contekstrijk.
nou
Volgens de nieuwe dsm is een criterium beperkingen in sociale communicatie en interactie. Daar vloeit volgens mij toch wel uit voort dat veel mensen en deskundigen het blijven zien als een contactstoornis.
DSM
De DSM is opgesteld met een blik naar achter en niet met een blik naar toekomstige inzichten. Nieuwe inzichten in autisme gaan vooral over een gebrek aan het zien, formuleren, begrijpen van context. Er zijn juist veel mensen met een vorm van ASS die contact zoeken met anderen omdat ze dat nodig hebben.
Daarnaast heb je het spanningsveld tussen genoeg aspecten voor een diagnose hebben of aspecten die duidelijk genoeg gezien worden om de diagnose te stellen. Met de huidige DSM zal er minder snel een diagnose ASS gesteld worden waar voorheen de diagnose Asperger gesteld werd. Niet alleen bestaat de diagnose Asperger bijvoorbeeld niet meer, ook zijn de criteria strikter geworden.
