Vliegvakantie naar de zon en autisme

Oh anna

Ik ben nog maar vers in deze rubriek maar ik begrijp het nu al - dat je toch ook es met zijn allen zoiets wilt doen, daarover wikt en weegt en je dan sowieso af moet vragen wat nu het bete was geweest.

Ik had me zelf verheugd op een paar nachtjes kamperen, maar na een logeerpartij was het echt rustiger om thuis te scharrelen.. Naja, op te splitsen voor de rust, drama's smoren enz. Weten dat je het zo gewoon mogelijk moet houden als het om het gezinsleven gaat, beu

Ik denk dat je kinderen - het merendeel dan - mooie herinneringen aan jullie weekje Turkijje zullen hebben!

Het vakantiedilemma

Twee jaar geleden zijn we voor het laatst op vakantie geweest. We wisten toen nog niet dat er "iets" was met onze zoon. Die vakantie was een drama; dat het 10 van de 14 dagen non-stop regende (in de Dordogne) was niet zo fijn, maar echt heel naar was het dat onze zoon steeds maar gilde, zijn babyzusje en ons sloeg, gekke woorden riep en niet sliep. Ouders en oudste kind hebben echt heel slechte herinneringen aan deze vakantie, maar zoon in kwestie roept nog steeds dat hij weer in Frankrijk wil gaan kamperen.

Is dit antwoord op je vraag? Nee. We hebben onze eigen vakantievraag ook nog steeds niet beantwoord. Ik denk dat we het over een paar jaar weer eens proberen. Misschien. Vakantie kan al zo ontregelend zijn voor een kind met ASS zonder dat je in een andere omgeving zit. En wij zijn bang dat we in een andere omgeving nog minder rust hebben dan hier, omdat we er dan echt continu op bedacht moeten zijn dat zoon kan weglopen, aanvaringen met andere kinderen of volwassenen heeft en ook nog meer vervelend gedrag vertoont doordat het hem allemaal te veel is.

Ik ben trouwens wel erg benieuwd of er nog reacties komen van ouders die goede manieren hebben gevonden om met hun ASS-kind op vakantie te gaan.

Met de caravan

schijnt wel als voordeel te hebben, dat de binnenkant hetzelfde is, en dat je je kind daar al thuis op kunt voorbereiden. Als dat belangrik is voor hem/haar.
Ik was laatst een dagje op het strand en dat was helemaal goed. Ik denk dat we maar bij een strandje moeten gaan kamperen

Mijn twee centjes

Ik heb ooit een vakantie cadeau gekregen op een vakantiepark met alle toeters en bellen eraan, want de gulle gever dacht dat dat perfect was voor ons als éénoudergezin met autikinders.

Het is een drama geworden.

Op zo'n park wordt toch een bepaalde mate van sociaal gedrag verwacht, of je nou wel of niet meedoet aan de animatie. Omdat ze in het zwembad hun eigen autistische gedrag lieten zien (niet lekker meezwemmen en stoeien, ook geen raar gedrag, maar wel anders dan anderen) waren ze binnen een dag al mikpunt voor plagerijen.
Animatie was niks aan (voor hen), en verder was er niks te doen en moest mama animatieteam zijn, terwijl er om ons heen alleen maar "leuke, ideale gezinnetjes" leken te staan (ik zeg met opzet "lijken" want het gras lijkt aan de overkant al gauw groener).

Nooit meer doen dus.

Van Colette de Bruin heb ik geleerd: niet-ingevulde tijd is kliertijd. Als ouder moet ik dus 24/7 animatieteam zijn en ons eigen vermaak scheppen.

Een vakantiepark met kant en klaar vermaak is géén optie, al klinkt dat gek, want die glijbaan hebben ze al gauw gezien, met andere kinderen spelen ze toch niet en hoewel we gewoon werden geaccepteerd zoals we waren, misten we toch de klik met de andere vakantiegangers. Dus: zelf doen.

Sindsdien bezoeken we geen vakantieparken meer. We huurden appartementjes in het hart van Parijs (nota bene op hun verzoek, ook toen ik had gewaarschuwd dat het er een gekkenhuis is) en gingen er heen met een (van tevoren besproken) actieplan (park bezoeken, Louvre, de trappen beklimmen van Montmartre), eten kopen in de supermarktjes en op een bankje langs de Seine opeten, en er was zelfs ruimte voor flexibiliteit, vooral toen we langs de rijen dierenwinkels langs de Seine terecht kwamen (best zielig, maar zij vonden het vooral schattig) en we vervolgens onze oververhitte voeten gingen koelen in de vijvertjes van de Tuileries . Het was wel even wennen dat we van ons plan afweken, maar de crêpes maakten veel goed
We hebben bungalowtjes langs de kust bezocht met een "slechtweeroptie" en een "goedweeroptie" (strand, natuurlijk ) en de animatiedingen in de omgeving links laten liggen, dat werkt wel voor alle andere kinderen in Nederland, maar niet voor ons, en daar heb ik me bij neergelegd (verwachtingpatroon en zo ).
We hebben Normandië bezocht en o.a. een stinkkaasstadje bezocht (op verzoek van het ene kind) en de oorlogsstranden (op verzoek van het andere kind). Ik heb toen wel "geëist" dat we ook één dag MIJN wenslokatie zouden bezoeken en dat ik dan geen enkele wanklank wilde horen, want dat was MIJN dag, middenin HUN dagen. Dat respecteerden ze heel goed!
Belangrijk wat ik heb geleerd: wat de rest van de wereld leuk vindt, kan hier een grote fail zijn. Zie het vakantiepark waar ze zich doodongelukkig voelden. Drukke lokaties: niet doen (gek genoeg was Parijs weer een succes, maar daar hadden we ook een doel: we gaan nu dit doen, we gaan nu daarheen en dat hebben we gezamenlijk uitgezocht en besloten). Doe niet moeilijk over "daar ben je toch te oud voor", mijn ene kind van 15 en 1 meter 80 lang kan hartstochtelijk als een kleuter zandkastelen bouwen op een zandstrand. Ik heb geleerd niet meer de opgetrokken wenkbrauwen te zien maar de glimlachende mensen
De kinderen zijn al ouder, dat scheelt ook. Ik heb afgelopen jaar mijn oudste zoon in de auto gezet met de opdracht alles te fotograferen wat ik hem aangaf (want wat zie je veel mooie dingen vanuit de auto!). Voor het tomtomtijdperk was hij (geen onverdienstelijk!) kaartlezer.
Over tomtom gesproken: een absoluut succes, elke vakantie weer, is, als je ergens heen bent geweest, de tomtom op "kortste weg" zetten naar de verblijfsplaats. Dan ga je dwars door alles, over de engste paadjes, terug. Een avontuur!
Het is keihard werken, dat wel. Ik-als-mama (en ook nog eens single) ben 24/7 animatieteam en reisleidster. Ik ben na afloop volkomen afgebrand. Je kan van je kinderen eisen dat ze zich ook aan een ander aanpassen, maar binnen hun "tolerantiegebied". Zo moet ik (als ik dat al zou willen) echt geen shopdag inlassen "want vandaag is mijn dag", want dat is een garantie voor drama. En verder: laat verwachtingen los. "Ja, maar een zwembad met glijbaan is toch LEUK?!?" is een begrijpelijke reactie, maar als zo'n zwembad lawaaierig en druk is kan dat echt teveel zijn voor een autikind.
Wel kan ik van ze eisen: "Ik wil vandaag een kapelletje bezoeken, ik weet dat jullie dat niet leuk vinden maar ik wil toch dat jullie mijn keuze respecteren want het is net zo belangrijk voor mij als dat oorlogsstrand of dat dierenparkje voor jou. Omdat ik weet dat het lastig voor jullie is, beloon ik jullie met schepijs/crêpe/*vul maar in* naar smaak als jullie je gedragen hebben.
Maar er zijn geen frustraties meer. Het vakantieplan wordt in overleg opgesteld en besproken, er worden ook keiharde en strenge afspraken gemaakt ("jouw wensen gaan we ook uitvoeren dus ik sta er op dat er niet gemokt wordt als de wens van een ander niet jouw ding is"), en het vereist een goed getrainde, ervaren autisme-antenne die op tijd registreert wanneer de grens echt bereikt is.
Maar we komen thuis met een schat aan verhalen en een vakantie waar we nog lang over napraten.

Mijn jongens zijn inmiddels pubers, het "drama van het vakantiepark" was toen ze ongeveer 9 en 12 waren, daarna ging het stukken beter.

Ach ja, vakantie...

Ik pas me al zo lang aan dat ik serieus niet meer weet wat ik nu zelf leuk vind en eigenlijk vind ik dat best triest. Met twee auti kinderen, en een man die in ieder geval een heel eind in die richting neigt... eindigen we altijd op een rustige camping, zonder animatie, met niet al teveel te doen. Al jaren in dezelfde tent: dat is ons vakantie "huisje" de kinderen voelen zich overal thuis als die tent er maar staat met hun eigen spulletjes erin...
Zelf heb ik allerlei soorten vakanties gedaan, behalve dan zo'n all inclusive resort in turkije, of een echte strandvakantie... dat lijkt me in ieder geval vreselijk! maar wat ik dan wel zou willen? ik weet het ook niet.
We zijn nu net terug van een paar dagen kamperen in de ardennen. Het was eigenlijk net te nat en net te koud, beetje viezig, natte hond in de tent, barbeqeuen en steeds angstvallig naar die wolken kijken wanneer het weer zou gaan regenen... verder was het eigenlijk wel leuk. De kinderen lagen ondanks het weer languit in de beek, waren de hele dag buiten, en sliepen 's nachts als een roosje... ik zie hoe man en kinderen genieten, zet me maar even over de vieze natte zooi heen, en kan gelukkig mijn eigen hobby altijd en overal uitoefenen (hardlopen) zodat ik zelf ook weer lekker mijn accu heb opgeladen.
Voor ons gezin is kamperen heel geschikt. Mijn kinderen zijn erg kundig in het ontwijken van andere kinderen... en we hebben ook wel eens op zo'n typische "bejaardencamping" gestaan, vinden ze ook prima! geen gedoe en geschreeuw om je heen, en opa's en oma's die af en toe eens een praatje maken over het weer, of over waar mama nou weer helemaal naartoe gerend was... Oh ja, ik weet wel wat ik fijn vind op vakantie, en daar wordt ook (redelijk) rekening mee gehouden al is dat niet zo moeilijk. Ik moet kunnen lopen! (een cruise is dus niet handig) liefst iedere dag, en dan trek ik het eigenlijk wel. Ik laat man en kinders 's morgens in hun eigen slaapzak gaarkoken, dat kunnen ze erg goed... voordat daar eens iets op gang komt... zucht... ik loop mijn rondje, haal broodjes, kom terug voor het ontbijt en dan doen we gezamelijk iets. We hebben aan het ontbijt altijd zo'n gezinsoverleg; wat willen we zien? de kinderen vinden het zwembad op de camping genoeg, wij willen ook nog wel eens een kasteel bezichtigen of zo... dan zoeken we iets uit voor die dag. Dagje uit betekend dagje erna rust op de camping.
Ze zijn nu 10 en 11, toen ze wat kleiner waren voelde ik me ook vaak het eenpersoons animatieteam, maar nu heb ik dat gelukkig een beetje los kunnen laten. Ze willen namelijk niks! en daar wordt ik vaak knettergek van!!! (dan ga ik maar een rondje lopen) intussen accepteer ik dat niksdoen ook vakantievieren is. En als ze de hele middag steentjes in de beek willen gooien... mij best!
groetjes, Tess

Ook net terug

Beste Anna,
We zijn net terug van een weekje vliegvakantie naar Gran Canaria met ons gezin ( 2x Asperger plus rest) en daarnaast mijn hele familie ( tig kleinkinderen).
En zelfs mijn man had zoiets: kunnen we dit niet vaker doen... Jarenlang vakanties achter de rug op huurcaravans oid op campings etc wat mij zoveel energie kostte om iedereen te vermaken, man die in een soort van winterslaap trekt en waar de eerste week niets uitkomt etc.
Vorig jaar op de Azoren geweest voor 1 week, hotel, huurauto, het was de meest ontspannende locatie ooit. De reden? Ik denk vooral omdat manlief daar echt graag naar toe wilde en daarom ook iniatief nam. Het was heerlijk.
En nu in zo'n all-in resort. Vreselijk leek t me vantevoren. Maar wat hebben de kinderen het fijn gehad. Nee er waren geen glijbanen, wel paar zwembaden zodat mensen zich verspreiden. En we hadden huisjes waar manlief rustig zich terug kon trekken. En het eten: er was altijd iets wat iedereen lustte, en het was echt lekker.
De kinderen aten wel veel hetzelfde, maar in ieder geval ook komkommer, wortelen, tomaten, paprika, sla en ... Natuurlijk patatmet bv een stukje gebakken tilapia.
Het voordeel denk ik van Gran Canaria tov Turkije is denk ik wel dat t eten iets meer lijkt op Nederlands eten.
Mijn kinderen houden ook niet van aubergines oid ( ik wel!!).
Zoonlief had deze vakantie zelfs een vriendje om mee te spelen!

Nu denken we na over een weekje zomervakantie.. geen idee nog.. manlief weet t wel, wil weer zoiets ( Azoren bv).
Kaatje

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Suggesties

Hier zijn de zonvakanties ondertussen de beste vakanties maar dat hebben we moeten leren. Wat hier helpt is een niet te groot complex en geen all inclusive. Bij aankomst alles goed bekijken. En dat gaat tot aan waar de lichtknoppen zitten. We gaan ook uit eten, maar als Aspergerdochter het te veel dreigt te worden, kook ik gewoon zelf. Iets gewoons, wat ze kent. Verder bereid ik me vooraf heel ernstig voor zodat we ook dagjes uit doen. Als ze erg overprikkeld is naar een natuurgebied waar weinig mensen heen gaan, als ze 'goed' is naar iets drukkers. Dagjes uit vindt zij prettig omdat de dag dan helemaal gevuld is. Zo gevuld, dat ze de volgende dag een rustig dagje wil, wil zwemmen. Omdat het een kleiner complex is, is er maar 1 zwembad, heel overzichtelijk. We zitten dan ook steeds op dezelfde plek. En als ik merk dat ze overprikkeld raakt, pakken we boeltje op en gaan we even terug naar appartement. Kan ze tv kijken (klein dvd-spelertje mee), of we snacken iets. Daarom wil ik niet in een hotel maar per se een appartement. Zodat we daar het leven heel klein kunnen maken, de structuur van thuis beter kunnen volgen, zij tot rust kan komen, we iets te eten kunnen maken (vooral iets wat zij kent en lekker vindt), ik met een boek op het terras kan. Ze is nu 10 en de zonvakanties (afgelopen zomer en afgelopen krokusvakantie) zijn nu helemaal top! Hopelijk wordt het voor jou en jullie ook beter!

Grote verschillen dus....

er is dus eigenlijk niet echt pijl op te trekken, waar het ene autistische kind prima gedijt bij een all-in vakantie, is de andere dus meer gebaat bij een kleine rustige camping. Dat laatste is hier ook niet een heel groot succes overigens, omdat hij dan alleen maar op de laptop/tablet/ds enz zit te spelen.... Een middelgrote camping met een fatsoenlijk zwembad zijn tot nu toe de beste plekken geweest, al maakt hij niet snel vriendjes. Dochter is meestal binnen 1 dag onder de pannen, oudste is ook wat lastiger. Maar met een zwembad is het eigenlijk altijd wel goed.... Ik ga er nog eens over nadenken en wellicht eens kijken op een Canarisch Eiland inderdaad, omdat een Frietje van Pietje en een Frikandel van Nel daar toch wat makkelijker te verkrijgen zijn

Hier

En hier maakt het echt niet uit waar we heen gaan, maar er moeten bij voorkeur wel andere avontuurlijk ingestelde leeftijdgenoten aanwezig zijn. Helaas zijn we deze vakantie niet weggeweest maar zoon (10, PDD-NOS en ADHD) heeft in de buurt een vismaatje ontdekt waar hij uren mee heeft doorgebracht aan diverse waterkanten. En hij is voor het eerst alleen (nou, zonder ons maar met vriendje) naar een zwemparadijs geweest met glijbanen en duiktorens waar hij het ook erg naar zijn zin had.
Vreemd eten is voor hem geen bezwaar maar juist een feest, zijn eigen opmerking: "Ik ga liever bij anderen op bezoek dan dat ze hier komen want daar zie ik steeds nieuwe leuke dingen" onderstreept dit alles. Geen wonder dat wij regelmatig twijfelen aan de ASS-diagnose. Kennelijk gaat alles hier goed zolang we beneden die beruchte overprikkelingsgrens blijven. Zat ie vandaag trouwens wel fors overheen terwijl we juist de afgelopen dagen niets hebben uitgevoerd, maar dit terzijde. Jammer dat de vakantie morgen weer over is. Bijna geen kind gehad aan hem.

All-in kan ook prima werken

Ik ben nu 4x weggeweest naar een all-in resort, 3x Turkije en 1x Kreta.
De eerste keer was inclusief vriendin van oudste, vriendin heeft Asperger. De andere keren met zus en twee kinderen. Mijn kinderen hebben geen ass.
In de zomer ben ik gewend te gaan kamperen, rond te trekken e.d. Die vakanties zijn veel onrustiger.

Ik vind de meivakanties van de afgelopen vier jaar heel voorspelbaar. Er is een restaurant waar je 3x per dag heen gaat voor ontbijt, lunch en diner. Je kunt zelf kiezen wat je wil eten. Er zijn altijd 'gewone' dingen te eten. Zo nodig haal je zelf eten voor je kind in plaats van het te laten kiezen.
Wij kiezen altijd voor een hotel aan het strand. Daar is het rustig en is nauwelijks animatie (op een volleybalwedstrijd na). Een vaste plek is makkelijk te regelen. Herrie en onrust ga ik zelf al uit de weg.
We maken een paar uitstapjes met een taxi/busje. Dit jaar voor het eerst met een huurauto.

Misschien maakt het strand het verschil? Wij kiezen altijd voor een plek direct aan het strand. De kinderen gaan tussendoor wel naar een zwembad en pakken een glijbaan mee. Maar dat duurt nooit lang.
Over het algemeen spelen ze niet met andere kinderen. Ze hebben genoeg aan elkaar.

Dit jaar was het helemaal perfect (voor de volwassenen). Het was een hotel dat meer ingericht was op 50-plussers. Er waren nauwelijks kinderen, wel heel goed eten en een super service! Misschien is dat een idee voor families met zorgenkinderen. Volgend jaar gaan we het hotel hierop selecteren ))

Vakantie

Onze oudste heeft pdd-nos en meestal gaan vakanties goed. Tenerife vond hij geweldig, zwemmen, dierenparken en inderdaad de allinclusive was een groot succes, ook bij mijn jongste trouwens die weinig lust. We hebben hem betrokken bij de voorbereiding, uitgezocht wat er allemaal te doen was en daar op internet foto's van bekeken.
Vorig jaar zijn we naar New York geweest en hebben we weer dezelfde aanpak gedaan. Dus veel van te voren opzoeken, boekjes in de bieb gehaald. We hadden een hotel met zwembad, dus de nodige ontspanning was er ook.
Maar even na new York 4 dagen duitsland was een ramp. we sliepen op 1 kamer en het was nogal warm waardoor hij niet kon slapen(tenerife en new york waren ook best warm, maar daar ging het goed). Helaas dit keer geen zwembad(zou bijna een zwembad in mijn ieniemini tuintje gaan graven) Mijn ervaring is dat korte vakanties van een paar dagen meer moeite kosten, misschien te weinig tijd om te wennen.
En ik denk ook wel dat het helpt dat mijn zoon alles lust, dus van eten al geen probleem maakt. Daarnaast vindt hij ook veel dingen interessant, dus daar houden we veel rekening mee.
Misschien ligt het toch aan de voorbereiding, ik weet vaak niet eens wat iets wel succesvol maakt. Een andere keer kan datzelfde iets ineens voor drama zorgen.

Geen problemen

Ik heb nog geen reakties gelezen maar wij gaan jaarlijks op vakantie, met vliegtuig meestal, richting Griekenland, Spanje, vorig jaar Turkije. Nog nooit een probleem gehad met onze zoon met ASS (nu nog 11 jaar).

Ook zijn we al in die typsiche grote complexen geweest maar hij heeft daar geen probleem mee. Wij verwachten niet dat hij daar met andere kinderen gaat optrekken, hij heeft een goede band met zijn jongere zus. Hij lust alles, is avontuurlijk ingesteld en houdt ervan bijzondere uitstappen te maken.