van ADHD naar PDD-NOS
Dag allemaal
We hebben met onze zoon in zijn jonge jaren heel wat te stellen gehad. Een heel vrolijk maar druk enorm impulsief en bewerkelijk mannetje, wat uitmondde in de diagnose adhd. Met medicatie ging het steeds beter en nu zit hij in de eerste van de Havo. Naast Adhd had hij de diagnose ppd-nos. We zagen daar wel wat dingen van zoals behoefte aan duidelijkheid, wdinig overzicht hebben in tijd, maar de adhd was altijd op de voorgrond.
Nu zit hij ineens in de puberteit, veel discussies, weinig knuffelen (wat hij tot laat veel deed) het lijkt wel alsof de pdd-nos de adhd heeft overgenomen. Contacten maken doet hij gelukkig makkelijk is ook populair in de klas.
Ik merk dat het ons een beetje overvalt, wat is gewone puberteit en wat is pddnos, wat snapt hij echt niet en wat is uitproberen.zijn broer van 16 is heel makkelijk door alles heengerold.
Een voorbeeld: hij is de hele vakantie met vuurwerk bezig geweest (in zijn hoofd) op het obsessieve af.
Verder gaat hij bij alles zoals gezegd in discussie maar op een manier die bij ons allebei het bloed onder de nagelsvandaan haalt. Vaak roept hij dat bet weer allemaal aan hem ligt (wat doe ik nou weer fout?) Zijn timing is meestal heel ongelukkig , midden onder een tv programma of ander moeilijk moment. Met we praten er straks over kom je er dan niet.
Mijn verhaal is niet compleet, het klinkt vlgs mij alsof ik een incompetente moeder ben die geen idee heeft, dat is zeker niet zo. Ik ben vooral benieuwd of anderen herkennen dat eerst adhd een grote rol speelt en later de ppdnos groter lijkt te worden. Hij is ook best jong in zijn gedrag dat valt natuurlijk meer op hoe ouder ze worden.
En nog een andere vraag: hij heeft extreem veel last van licht, ook als wij nauwelijks zon zien zit hij met zijn handen voor zijn ogen.
Alvast bedankt voor het lezen van dit lange wat onsamenhangende verhaal
Machteld
Lastig!
Mijn jongste zoon heeft ook pdd-nos, maar nu hij wat ouder wordt (hij is twaalf) valt zijn drukke en impulsieve gedrag meer op. De kinderarts begint over methylfenidaat, maar hij is nooit gediagnosticeerd met ADHD.
Er is een stroming in de kinderpsychiatrie die stelt dat deze aandoeningen nooit samen kunnen voorkomen, omdat er bij ASS sprake is van overgevoeligheid voor prikkels, en bij ADHD juist van onder gevoeligheid.
Ik weet dus ook niet hoe het zit. Wel duidelijk is dat prikkelgevoeligheid bij beide stoornissen een grote rol speelt, maar blijkbaar is het wisselend of je juist veel of weinig prikkels aan kunt.
toch puberteit
Ik vind het allemaal heel bekend puberig klinken. Alhoewel ik er ook 1 met PDD-NOS/Adhd heb. Ik denk dat het voor veel van deze kinderen in de puberteit extra pittig is. Is het echt belangrijk om het onderscheid te maken of het aan de ASS ligt of aan de leeftijd? Allebei is waarschijnlijker.
Die discussies, daar ga je denk ik op zo'n moment niet uitkomen. Zeker niet met 2 ouders tegen 1 puber.
loslaten
Bedankt voor jullie reacties.
Je hebt gelijk dat het niet uit maakt hoe het heet als het normaal pubergedrag is.
Ik moet ook eerlijk zijn dat ik het heel moeilijk vind hem los te laten, juist omdat we altijd zo intensief met hem bezig zijn. Herkenbaar voor ouders van zorgenkinderen?
Hij heeft echter ook andere minder puberachtige dingen. Zo pakt hij sinds de vakantie zijn tas helemaal uit als hij thuis komt (andere ouders zouden er blij mee zijn) maar dan ook tot de laatste pen. Alles op zn plek en de tas achter zijn bureau ook steeds op dezelfde plaats. Dit is maar een voorbeeld het zijn een beetje dwangmatige dingen. Herkenbaar?
Groet Machteld
Loslaten
Dat moeite hebben met loslaten is zeker herkenbaar. 'Zorgenkinderen' zijn nou eenmaal wat kwetsbaarder. Mijn zoon (vandaag 12 geworden yay) is ook jonger in zijn gedrag en vindt het prima als ik hem bijvoorbeeld van school haal, waar zijn klasgenoten daar niet aan moeten denken. Hij is verbaal ook niet zo sterk waardoor ik hem vaak al in allerlei verschillende sloten zie belanden, waar dat in de praktijk vaak wel meevalt. Zo is hij op zijn 7e een aantal uur 'vermist' geweest, hij is toen in een bus gestapt om zijn vader te zoeken (lang verhaal) maar is uiteindelijk, 10 km verderop, wel bij de goede bushalte uitgestapt.
Alles op dezelfde plek willen hebben lijkt me zijn manier om controle/houvast te hebben. Mijn zoon heeft ook dwangmatige dingen in stressvolle perioden. Hij heeft hier ook cognitieve gedragstherapie voor gehad omdat het hem op school in de weg zat.
Ik heb ook veel last van licht (ben zelf ook autistisch), ik zit het liefst in het donker. Zonnebril buiten helpt.
Volgens mij heb ik onlangs ergens gelezen dat tegenwoordig wel de diagnoses autisme en ad(h)d allebei gesteld kunnen worden, of dat ze daarnaar toe willen. Mijn zoon kreeg in eerste instantie alleen de diagnose pdd-nos (later bijgesteld naar McDD), later kwam adhd daar ook officieel bij.
Zou het kunnen dat hij niet vindt dat hij in discussie gaat maar dat hij om (meer) duidelijkheid vraagt?
Loslaten....
Ja, herkenbaar, dat dat lastig gaat bij een kind dat altijd zo afhankelijk is (geweest) van mij. Ik ben altijd zo in de buurt om de wereld voor hem te duiden, hem te ondersteunen, zijn eigen emoties te verwoorden enz. Dat botst natuurlijk enorm met zijn groeiende behoefte aan onafhankelijkheid en zijn taak als puber zich los te maken van ons als ouders.
Om die reden hebben wij opnieuw ouderbegeleiding gevraagd bij het kinderpsychiatrisch centrum. In het verleden al talloze cursussen gedaan, maar dit is voor ons echt een nieuwe situatie waarin ik me handelingsverlegen voel. En beter bijtijds 'bijscholen' dan de situatie uit de hand laten lopen.
nee, geen dwangmatige dingen hier
Hier thuis zie ik geen dwangmatig gedrag. Behalve dat hij denkt dat hij elk half uur moet plassen. Ik zou het wel fijn vinden als de mijne zijn tas netjes uitpakte in plaats van hem op een willekeurige plek op de woonkamervloer achter te laten...
Alles gaat toch eigenlijk gewoon goed met je zoon, begrijp ik? Dat puberen moeten jullie natuurlijk nog een paar jaar mee leven... 
Vogel ot
Bij autisme kunnen zowel onder als overgevoeligheid voor prikkels voorkomen. Mijn dochter heeft last van beide...
Fiorucci
Ja, dat zie ik ook. De kermis trekt hij niet, maar de Londense metro was dan weer geen probleem. Dat is dus situatie afhankelijk.
Maar die kinderpsychiaters waar ik het over had gaan uit van een chronische onder-of overgevoeligheid.
Zie: http://www.ouders.nl/besprekingen/adhd-en-autisme-als-prikkelprobleem
vogel, Jesteter4 en Pirata
Bedankt voor jullie reacties.
Vogel wat heb je dat enorm goed verwoord.
Jester 4 ja ik denk dat hij idd vaak om duidelijkheid vraagt, al kan hij dan wel beftig tekeer gaan.Vooral als iets beloofd is (soms alleen in zijn ogen) wat we natuurlijk meestal nakomen maar soms loopt iets wel eens anders. Ja zekerheid in spannende situaties dat heeft hij nu dusmet die tas, a, les noet eerst op zijn plaats. Ja en die van mijn oudstes lingert dan nog in de gang, maar dat dwangmatige dat wil je ook niet.
Pirata ja ik denk wel dat het goed gaat. Waarschijnlijk ligt het meer aan mij dan aan hem. Hoewel er echt wel redenen zijn om zorgen voor de toekomst te hebben. Maar nu is het vooral mijn moeite met loslaten.......
duidelijk geval van
Op mijn tablet typen......sorry voor de taalfouten.
misschien
helpt het als je een keer concreet enkele situaties bespreekt waarin je niet lastig gevallen wil worden over zijn fiep. En dat je dan bespreekt hoe je gaat reageren als hij er toch over begint. Je kunt een afgesproken signaal gebruiken of zo iets en dan een soort afspraak maken dat hij er later op terug kn komen als het voor jou oke is.
Zoń obsessie over vuurwerk klinkt mij zeer bekend bij mijn zoon van nu 17 met ADHD en NLD. Hij had ook enkele obsesies of pre-occupatie zoals je dat kan noemen; een bepaald onderwerp waarover hij telkens wilde praten en mee bezig was.Mijn zoon had er in de loop der jaren verschillenden.
Is jouw zoon in positieve zin op vuurwerk gefocust? Mijn zoon namelijk in negatieve zin want vuurwerk is telkens weer onvoorspelbaar en dat kan maken dat iemand daar helemaal gek van wordt. Zeker als je veel behoefte hebt aan voorspelbaarheid in het leven.
Vuurwerk
Oudste autist was hier ook enorm op vuurwerk gefocust, tot hij vorig jaar op nieuwjaarsdag met gevonden vuurwerk klooide en het in zijn hand ontplofte. Hij heeft enorm geluk gehad en er uiteindelijk niets aan over gehouden, maar hij was gelijk genezen. Dit jaar lag hij om half één in bed. Elk nadeel...
Maar zo'n les wens je niemand toe natuurlijk. Ik denk dat vuurwerk wel een beetje een auti-dingetje is, de spanning tussen het onverwachte en het deels zelf beheersen. Hij was er echt dwangmatig mee bezig.
vuurwerk
Mijn zoon wel in positieve zin. Tegenwoordig kun je wat je koopt online vast bekijken. Eerst natuurlijk de spanning van wat ga ik kopen. Allerlei scenario's op een rijtje binnen het budget. Vervolgens het toeleven naar het moment van halen. Het liefst had hij het er de hele dag over. Daarna het toeleven naar het afsteken. Ik heb het gefilmd omdat ik bang was dat hij in een gat zou vallen maar dat viel gelukkig mee.
Idd zeg jullie hebben veel mazzel gehad. Wat sneu zeg....
