Tussen wal en schip
Ik heb een vraag. Mijn dochter, 19, heeft al tijden een emotieregulatiestoornis / angststoornis. Hulpverlening is in de afgelopen jaren tekort geschoten. Er is heel veel gebeurd in ons gezin dat uiteindelijk een soort samengesteld gezin werd. In die tijd heb ik geprobeerd haar op begeleid kamerwonen te krijgen, omdat ze weliswaar emotioneel nog erg labiel was maar wel volwassen ruimte in ging nemen, wat alleen voor meer spanning zorgde. Graag had ik haar de stap naar volwassenheid onder goede begeleiding gegund. Echter, tijdens deze weg werd ze 18 en werd alle hulpverlening abrupt beëindigd. Nu is ze 19 en er zijn problemen, ze heeft er zelf ook heel veel last van. Ze heeft een psycholoog maar beiden vinden we deze wat tekort schieten. Daarbij vinden veel problemen ook plaats in de gezinssituatie en dat is bij haar psycholoog nu maar van één kant belicht. Ik heb ook een zoon van 17. Wat kan ik als moeder nog aan hulp inzetten, wetende dat zij meerderjarig is en ik wat betreft haar zelf niet veel kan of mag?
Misschien zoek je zoiets: https://www.timon.nl/hulpaanbod/jongeren/begeleid-op-kamers/begeleid-wonen/
Even uitzoeken hoe de weg daar naartoe loopt, via huisarts of WMO-loket.
Overigens waren er ook mogelijkheden geweest om zorg door te laten lopen na 18 jaar, maar goed, ik denk dat dat nu een gepasseerd station is.
Tsjor
Dankjewel, ik heb vandaag een afspraak met de huisarts en ga informeren of zoiets ook in het zuiden van het land bestaat.
Overigens werden hier met haar 18e de handen in de lucht gegooid door de jeugdhulpverlening en dat was het dan.
Zij moet als ze meerderjarig is wel zelf hulp willen. Ik zou sowieso eens bij de huisarts beginnen. Voor mensen boven de 18 bestaat ook begeleid wonen. Alleen gaat dat niet meer via jeugdhulpverlening. Zeker als haar problemen drukken op de thuissituatie is het goed om zelf aan te kaarten dat zij/jullie hulp nodig hebben.
Los van je oorspronkelijke vraag lijkt het alsof begeleiding van je dochter de oplossing voor het probleem is, terwijl er ook in het gezin van alles is gebeurd en er een ‘soort samengesteld gezin’ is ontstaan. Volwassen ruimte innemen kun je ook lezen als een puber die zich bedreigd of niet gezien voelt en daar tegen in opstand komt. Misschien zinvol om ook naar die kant te kijken? Wat heeft het samengestelde gezin voor negatieve invloed op haar en valt daar ook wat aan te doen?
Emotionele regulatie stoornis behoort tot de cluster b persoonlijkheidsstoornissen in de DSM V. Niet alle psychologen kunnen daar iets mee. Ik zou je aanraden zelf ook je licht op te steken.
Wat bedoel je met "volwassen ruimte innemen" ? Waarom mag ze dat niet doen? Wat is een soort van samengesteld gezin en waarom past zij daar niet in?
Een veilige thuissituatie is superbelangrijk, ook voor jong volwassenen. Ik zou toch nog eens bij jezelf te rade gaan of je voldoende rekening houdt met haar belangen en waarom zij niet de ruimte mag innemen die ze met haar 19 jaar wil innemen.
Uit huis gaan is lang niet altijd de beste oplossing. Misschien is ze daar nog niet aan toe? Veel jongeren gaan tegenwoordig pas uit huis als ze een jaar of 22-25 zijn.
Bedankt voor de reacties tot nog toe. Fijn om verschillende zienswijzen te lezen. Ondertussen gaat er ingezet worden op een maatschappelijk werker om de situatie te beoordelen, qua gezin. En ben ik al wat wijzer mbt begeleid uit huis wonen in deze regio. Ergens nog ervaringsdeskundigen onder de lezers?
Julali schreef op 06-07-2021 om 12:50:
Wat bedoel je met "volwassen ruimte innemen" ? Waarom mag ze dat niet doen? Wat is een soort van samengesteld gezin en waarom past zij daar niet in?
Een veilige thuissituatie is superbelangrijk, ook voor jong volwassenen. Ik zou toch nog eens bij jezelf te rade gaan of je voldoende rekening houdt met haar belangen en waarom zij niet de ruimte mag innemen die ze met haar 19 jaar wil innemen.
Uit huis gaan is lang niet altijd de beste oplossing. Misschien is ze daar nog niet aan toe? Veel jongeren gaan tegenwoordig pas uit huis als ze een jaar of 22-25 zijn.
In combinatie met de emotieregulatieproblemen, lees ik ‘volwassen ruimte innemen’ als: (willen) bepalen zonder afstemming en drama schoppen als dat niet wordt toegestaan. Dat is pure invulling mijnerzijds want ik heb er ook zo-een in huis maar dan van vijftien. Er is natuurlijk niks mis met zelf willen bepalen voor een jongvolwassene maar als je met andere mensen leeft is afstemming en rekening houden met onontbeerlijk. Wil kind dat niet meer of is dat niet mogelijk dan is de stap om (min of meer) zelfstandig te gaan wonen met 19 een logische. Met 15 (helaas 😂) nog niet.
Ja. Ervaring. Ons IADHkind; kind met add, paychose en een hele grote hang naar drugs en vrijheid, kan echt niet zelfstandig wonen. Bij ons wonen is geen optie en wordt sterk afgeraden door alle behandelaren.
Begeleid wonen bestaat eigenlijk niet meer. Wat je wel ziet is een aantal initiatieven waarbij jongeren bij elkaar worden gezet en op basis van pgb begeleiding krijgen. Dat is kind niet zo goed bevallen, en de lokale gemeente ook niet. (Google maar eens op Brabants dagblad, samenwerking gemeente en dan de stichtingen blue care of ixzelf. Twee van zulke begeleid wonen huizen in de regio 013, waar uiteindelijk de eigenaren van zorgfraude worden beschuldigd).
Kind woont nu beschermd. Dat is meer begeleiding, in een traject dat bedoeld is om kind te trainen in zelfstandig wonen. Ook hier lijkt het alsof ze alleen maar stagiaires en onervaren krachten op de groep zetten, die kind niet kunnen bereiken en waardoor kind niet de stappen zet die zij willen zien
In elk geval. De beide woonvormen zijn gestart met een bezoek aan het lokale wmo steunpunt. Dergelijke begeleiding wordt nl ook bij volwassenen uit de WMO betaald. Daar leg je de vraag neer, en zij gaan dan meedenken wat de beste oplossing is.
Ervaring; dat is geen leuk of soepel traject. Huiskamer gesprekken lijken op papier een fijne manier om de gemeente ‘dichtbij’ te houden maar ik vond ze niet zo kundig in de wat zwaardere psychiatrische vraagstelling. We hebben daar, ondanks dat kind volwassen was, als ouders best in moeten sturen.
Is dit misschien iets voor jullie:
Mija: precies dat.
