Trekt zich helemaal terug bij tegenslagen
Onze zoon van 11 is een introvert type. Op zich, als hij lekker in zijn vel zit gaat alles prima. Tussen leeftijdsgenootjes is hij super sociaal (lief, vrolijk en aardig tegen iedereen) tegen volwassenen soms wat verlegen. Hij maakt veel geluid en hangt de clown uit, maar een grote prater over serieuze zaken is het niet. (Ook zijn werkstukken bestaan meestal uit twee zinnen per hoofdstuk haha, terwijl hij wel heel goed en graag informatie in zich opneemt)
Op zich nog geen drama, maar op het moment dat het níet lekker gaat klapt hij helemaal dicht. Is de juf onredelijk boos geworden op hem, kruipt hij in zijn schulp en vertelt dat niet thuis of op school. Neem je hem mee een schoolarts/orthodontist oid (er is nieks "mis" met hem en er mag al helemaal niemand over praten en iets aan proberen te doen) is er geen woord uit te trekken en heeft hij niet eens de beleefdheid om de man even een hand te geven of gedag te zeggen bij het weggaan. Alsof je met je onwillige peuter op stap bent, zeg maar.
Hoe kunnen we hem er een beetje bij helpen?
voorbeeld
Je kunt het jammer genoeg niet voor hem doen. Je kunt natuurlijk wel het goede voorbeeld blijven geven. Als er een probleem of een vraagstuk is ga je dat rustig aan, even uitzoeken tot het opgelost is. Geef zelf direct een hand en laat je zoon niet voor gaan om dat te doen.
Zorg voor een goede relatie met je zoon. Doe dingen samen die hij leuk vind, doe thuis huishoudelijke dingen samen. Soms is het makkelijker om te praten als je elkaar niet aankijkt, zo in het voorbijgaan. Sta daar dan ook voor open.
Stel een eerlijke vraag: is het je gelukt? En dring niet teveel aan maar wees eerder belangstellend, behulpzaam.
Luister goed wat hij wel zegt of wat je wel opmerkt.
Geef hem ook de kans om zich terug te trekken. Soms moet een kind dingen gewoon eerst overdenken en zelf uitpuzzelen.
Zorg dat je beschikbaar bent.
Jongens hoe voed je ze op: Steve Biddulph
http://www.tegenwicht.org/06_jongens/vaderschap.htm
Aan dit boek heb ik ook veel gehad.
"Vandaag de dag hebben meisjes vaak het meeste zelfvertrouwen. Zij zijn beter gemotiveerd en werken harder dan jongens. Jongens weten niet wat ze met hun leven aanmoeten, presteren slecht op school, zijn onhandig in relaties en lopen meer gevaar betrokken te raken bij geweld, alcohol- en drugsmisbruik.' Aldus Steve Biddulph in zijn ophefmakende boek Jongens, Hoe voed je ze op?"
Goh
Dan is mijn dochter zeker ook een jongen. Geen hand geven, wel gek liedje zingen in sociale situaties. Absoluut niet over iets onaangenaams willen praten wegens 'eng'. Zoals die zoon van Daantje zeg maar
.
Loes
Klinkt als mijn oudste
Klinkt een beetje als mijn oudste, maar als verschil dat oudste in eerste instantie ook geen woord zei bij leeftijdsgenoten. Hij heeft een sociale fobie ontwikkeld. Het was alsof hij iedereen wantrouwde. Daardoor kwamen negatieve sociale ervaringen extra hard aan. Soms sloeg hij de plank in zijn 'blinde paniek' wel eens flink mis (clownesk gedrag). Herken je hier wat in?
Het is uiteindelijk 'over' gegaan doordat hij steeds vaker in een veilige omgeving terecht kwam (goede vrienden, passende school, etc.).
