Toch weer medicatie starten?
Onze zoon van 14 heeft PDD en kenmerken van ADHD.
Hij zit nu in 3 Havo en school kost veel energie; hij is met de hakken over de sloot overgegaan, dus de basis is heel mager. Hij gebruikt al ruim een jaar geen medcijnen (Rhitalin) meer, omdat we/hij geen verschil meer merkte.
Vanaf dit schooljaar is hij zo onrustig! En het wordt alleen maar erger. Hij knakt de hele dag met zijn vingers en alles beweegt aan hem. Kan zijn voeten ook niet stilhouden.Hij babbelt de hele dag door en reageert overal op (praten). Zijn schoolprestaties zijn matig, hij maakt veel slordigheidsfoutjes.
We hadden gisteren weer een gesprek met hem, om te vragen of hij veel stress heeft, nerveus is of de stof te moeilijk vindt. Nergens last van, want zo zegt hij zelf: ik heb mijn gevoel over school gewoon weggestopt. Hmmmm.....dat gaat dus niet goed!
Mijn gedachte is medicatie weer opstarten, om hem in ieder geval rust in het hoofd te bieden. Visolie alleen gaat niet meer, dat is duidelijk.
Wat vinden jullie? En is Concerta prettiger?
wat wil je zoon?
Met 14 jaar heb je toch al een goed idee over wat er mis gaat. Zeker als hij al de ervaring van medicijnen heeft en dus zelf ook het verschil voelt. Ik zou dus overleggen met je zoon, misschien wil hij helemaal geen medicijnen.
Euhm
Onze zoon gebruikt concerta op schooldagen en dat bevalt enorm goed. Een pil in de morgen dat is niet lastig of zo.
Onze zoon heeft die pil niet eens zo nodig voor zijn hyperactiviteit maar vooral voor zijn emotionele impulsiviteit. Op school heeft hij 1001 ergernissen (dat ligt niet aan deze school, dat zal hij met elke school hebben) en die concerta helpt hem, om zijn ergernissen niet te laten ontsporen in depressie of gedragsproblemen.
Hij merkt er verder niet zo veel van, van die medicatie.
Het zou de moeite waard kunnen zijn, om het te proberen? Een maand of drie? En dan evalueren of het beter gaat met zijn cijfers?
Je zoon is 14 dus het meest belangrijke is wat hij wil. Wil hij het nog een keer proberen met medicijnen? Ik zou met hem hierover in gesprek gaan, misschien samen eens met de psychiater gaan praten die hem de voordelen en nadelen van ritalin en concerta uit kan leggen en dan een poos proberen. Ik zou het dan wel in elk geval een aantal maanden volhouden want het kan even duren voor de medicijnen goed zijn ingesteld.
Mijn zoon wil zelf geen medicatie gebruiken na een mislukte trial en wij respecteren die wens. Het gaat bij hem zonder ook wel. Natuurlijk zijn er wel eens moeilijke momenten. Mijn zoon heeft ook veel innerlijke onrust maar hij is heel duidelijk over zijn wensen. Hij is overigens bijna 16 dus dat kunnen we nu al helemaal niet meer voor hem beslissen.
Medicatie
Je zegt dat jullie gestopt zijn met Ritalin omdat jullie geen verschil meer merkten. Het zou kunnen zijn dat de dosering te laag geworden was. Dan merk je geen of weinig verschil meer tussen wel en niet slikken en is het zaak de dosering op te hogen.
Daarnaast merken zowel de docenten op school en ikzelf aan mijn zoon (12 jaar, 3 Gym, ADHD & OCD) wel degelijk een groot verschil als hij zijn Concerta neemt; met name in betere concentratie, minder innerlijke onrust, minder prikkelgevoeligheid, netter werken en minder impulsiviteit terwijl hij zelf het verschil vaak veel minder goed ervaart en voelt, laat staan kan uitleggen.
Verder lijkt het mij evident dat als de achteruitgang van de schoolprestaties samenloopt met het niet meer slikken van medicatie en er verder geen andere aanwijsbare oorzaken zijn, het echt wel verstandiger is om toch weer medicatie te gaan gebruiken. Je zou dan in overleg met de kinderpsychiater of wie dan ook de medicatie voorschrijft en de controles doet, Concerta kunnen proberen gedurende minstens drie maanden om te zien of dit bevalt en naar tevredenheid werkt.
Omdat een puber hoe dan ook een puber is en blijft, ook met AD(H)D, PDD of wat dan ook, kun je veel zaken gewoonweg niet (helemaal) aan hen overlaten. Ze zijn nog niet goed in staat om prioriteiten te stellen en de consequenties van bepaalde keuzes goed te overzien. Zeker als er ook nog een gedrags- en/of ontwikkelingsstoornis bij komt kijken. Dwars en opstandig gedrag en zich afzetten spelen ook een rol en als het gaat om dit soort belangrijke zaken ben ik er als ouder om in het belang van het kind en soms voor het kind zelf te denken en te handelen en als dat medicatie slikken is, het zij zo. Natuurlijk moet je hierover in gesprek blijven met je kind en hem helpen in te zien hoe, wat en waarom en hem proberen achter de juiste keuze te laten staan; praat desnoods samen met de betreffende behandelaar maar als het om mijn zoon zou gaan zou ik erop staan dat hij zijn medicatie zou slikken. Omdat hij het nodig heeft om zijn school naar beste kunnen te doen. Omdat hij zich er uiteindelijk fijner en beter in zijn vel door voelt. Omdat hij zich dan op school beter voelt. Omdat hij zich in zijn hoofd beter voelt.
En totdat hij 18 jaar is ben ik verantwoordelijk voor zijn welzijn en opvoeding; of het nu om medicatie, drugs, alcohol of wat dan ook gaat. Kijk, ik kan hem niet die pil door zijn strot dwingen maar dan moet hij later ook niet met hangende pootjes komen uithuilen als hij zou blijven zitten of afstromen. En die situatie voorkom ik veel liever dan dat ik het toesta te laten gebeuren.
tics
Zou het kunnen dat hij (ook nog) een ticstoornis heeft?
Dat is namelijk te behandelen met cognitieve gedragstherapie.
Waar zegt hij zelf wel last van te hebben?
Ik denk dat dat het belangrijkste aanknopingspunt is voor de beslissing wel/ geen medicatie?
En mijn zoon met PDD-nos en Tourette heeft baat gehad bij valdispert en magnesium.
Succes!
We zijn nog aan het instellen...
....maar hij geeft zelf al aan dat het een stuk beter gaat. Wat wij zien is een rustiger en vriendelijker(!) kind.
wat fijn!
