Toch weer een vraag over medicatie

Hier ook lage frustratietolerantie

Hier een 10-jarige zoon met dezelfde diagnoses. Hij gebruikt al jaren methylfenidaat, voor de ADHD (toen had ie dat andere etiket nog niet). Wat ik merk, is dat na uitwerking van de medicatie de uitbarstingen veel heviger zijn. Wat dat betreft helpt het hier dus, maar niet 100%. Het probleem van de onzekerheid, het overzicht bewaren etc. los je natuurlijk niet met een medicijn op. Maar dat zijn wel de zaken die de angsten (hoe erg heeft hij dat dan?) mede kunnen veroorzaken. Wat methylfenidaat wel doet is ervoor zorgen dat een kind eerst nadenkt voordat hij gelijk in actie komt. Dat kan dus ook een uitbarsting voorkomen, mogelijk gaat hij dan eerder aan een oplossing werken ipv direct richting een boze bui.
Zelf zou ik niet beginnen met iets als Risperdal, eerst een eenvoudiger medicijn zoals methylfenidaat vind ik geen gek plan vooral omdat je zoon ook ADHD heeft. En vooral werken aan de zaken die zijn onzekerheid veroorzaken, past school zich voldoende aan hem aan? Weet hij voldoende wat er van hem verwacht wordt? Hoe is dat thuis?
Omdat wij hier ook last hadden van boze buien, zijn wij met onze zoon naar integratieve kindertherapie gegaan. Bij ons speelde het vooral thuis trouwens. We zijn nog bezig (pas 5 keer) maar ik merk al dat zoon zijn frustraties beter bespreekbaar maakt. Dat voorkomt niet alle boosheid, maar we kunnen op deze manier meer rekening met hem houden en dat is de sfeer erg ten goede gekomen!

Mijn zoon (adhd/nld)

slikt concerta en houdt zijn boze buien daarmee redelijk goed onder controle. In een periode dat we gingen verhuizen en hij een zeer kort lontje had heeft hij een tijd een beetje risperidon erbij geslikt. Het gaat dan echt om halve miligrammen. Dat hielp zeer goed. Dat vlakte het af en de angst die erachter zit (angst voor verandering)ook waardoor het allemaal veel beter te behappen was voor hem. (en voor ons)

Vervolg angsten..

Ging even niet goed.
Die angsten zijn vooral op het gebied van nieuwe dingen leren. Hij denkt bij voorbaat bij alles dat hij het niet kan. Maakt hij een foutje dan kan hij al van slag raken..Is bij toetsen bijna in paniek omdat hij zegt het niet te snappen. Dat terwijl hij prima scores haalt! Maar hij heeft er zelf dus behoorlijk veel last van, en dan dus vooral op school waar er toch best veel van hem verwacht wordt. De juf probeert het wel en doet ook echt haar best maar het liefste zou hij haar de hele dag claimen!
Zoon heeft mij ook echt gevraagd hem te helpen want hij wil vooral de heftige boze buien zelf ook niet. Maar het overkomt hem (nog) en hij kan het zelf niet stoppen. Op school is hij vaak gespannen al gaat hij er nog wel graag naar toe.
Ik wil hem zo graag helpen want zonder die angsten en die hoge druk die hij zichzelf oplegt is het een heel lief en gevoelig jongetje!
Wij doen nu sensomotorische therapie. Integratieve therapie hebben wij gedaan toen hij een jaar of 6 (is nu 8) was. Kon toen niet echt peilen of het wat opgebracht heeft. Maar heb mij wel voorgenomen om na de senso therapie uit te kijken naar iets wat hem vooral kan helpen bij zijn zelfvertrouwen.

Geen quick fix

Ik vind het heel herkenbaar wat je beschrijft. Enerzijds die onzekerheid, en anderzijds die heftigheid. Jammer genoeg is er geen quick fix voor die onzekerheden en die behoefte aan houvast. Medicatie is slechts een gedeeltelijke oplossing. Voor de rest moet je het toch in aanpassingen thuis en op school zoeken waardoor hij zich zekerder gaat voelen en van daaruit kan werken aan zijn vaardigheden. Dat claimen van de leerkracht speelt bij onze zoon ook heel sterk. Hij moet heel zeker weten dat hij het schoolwerk goed doet, anders komt er niets uit zijn handen. School werkt er heel hard aan om die onzekerheden voor hem weg te nemen en hem te leren hoe hij wél zelfstandig aan de slag kan. Dit in samenspraak met de kundige Ambulant Begeleider en IB-er. Wat doet jouw school aan de oplossing van het probleem? Heeft je zoon een rugzakje? Je zegt dat de juf hard haar best doet, dat is mooi, maar wat doet ze dan precies?

School

We hebben net met school besproken dat we zsm een rugzakken aan gaan vragen. Verder willen ze vooral van ons horen hoe ze het beste met hem om kunnen gaan. Want ja, iedere kind, al is het met hetzelfde stempel, is anders. Proef van hun toch een beetje dat hij zoveel mogelijk mee moet doen met de rest. Er zitten op deze school ook niet zo heel veel kinderen met een rugzak wat ik begreep..Ze zijn dus echt wel handelingsverlegen....

Verder gaan met therapie

Ik zou zeker weer verder gaan met de therapie waarover je schrijft. Op deze leeftijd haalt je kind daar weer andere dingen uit dan twee jaar geleden.
Medicatie zou ik zeker overwegen. Zonder ritalin + concerta heeft onze zoon veel meer last hebben van boosheid en frustratie dan met medicatie.

Wat school hier doet

Wat doet school hier om meer uit zoon te halen: vanuit de rugzak is er extra tijd voor begeleiding. Die wordt gebruikt om hem op maandag uitgebreid in een heel klein groepje te vertellen wat er deze week op het programma staat. En hij krijgt nog een uur 1 op 1 begeleiding van de leerkracht, daarbij gaat het om inhoudelijke zaken, maar ook om het bewaren van het overzicht. Verder is het zoon toegestaan om bij een tafelgenoot (buddy) te kijken wat de bedoeling is, of dat te vragen. Hij kan evt. minder stof maken dan de andere kinderen, heeft een deel van de werkboeken ook thuis zodat we die er ook nog eens bij kunnen pakken.
Wat verder belangrijk is: plek in de klas. Vooral qua afleiding en omgevingsgeluid. Misschien met zijn rug naar de muur, gezicht naar de leerkracht en toch vooraan in de klas.